παρα-κείμενα
Πέμπτη, Οκτωβρίου 25, 2012
209 ~ μάτια, ii
τ' ανάθεμα τα μάτια σου που συλλαβίζουν
τα μάτια μου που σε κοιτάζουν και ραγίζουν
Ηλίας Λάγιος
-Ανθοδέσμη-
ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ
Τα μάτια που αγαπώ δεν χάσαν τίποτες από το εξαίσιο χρώμα των'
το μειδίαμα διεφύλαξε όλη την τρυφερότητά του,
η πνοή την ηδύ της,
η φωνή ίσως να είναι ακόμα πιο μελωδική.
Αλλ' όταν ανοίγω το παράθυρο, η θάλασσα παύεται,
η ευωδιά των λιόδεντρων αντικατεστάθη από τον θόρυβον του άστεως.
Τα μάτια που αγαπώ είναι πάντα εντόνως γαλανά.
Μόνο ο ουρανός είναι που έχασε την αντανάκλασή των.
Νικήτας Ράντος
-Ανθολογία της Νεοελληνικής Γραμματείας, 3ος τμ-
ΣΗΜΕΙΑ
Ο γρύλλος λικνίζει
την πυγολαμπίδα
μες στην κούνια της φωνής του.
Μια βάρκα από
γυρτές γαλάζιες σκιές
κρέμεται πάνω απ' το νερό.
Το δειλινό φέρνει
το πικρό άρωμα της ιτιάς
κι ένα πέπλο από ομίχλη.
Ένα δέντρο ξαφνιασμένο
αναχαιτίζει
μια γροθιά γεμάτη ζεστά αστέρια.
Πίσω από ένα χοντρό φράχτη
με ανήσυχες αγριοφουντουκιές
πράσινα μάτια
ανάβουν:
μέσα τους καίνε
κραυγές προσδοκίας
κι η μεθυστική απειλή
του μυστηρίου.
Edvard Kocbek
μτφ: Βασίλης Καραβίτης
-Συγκομιδή-
ΤΟ ΚΡΕΟΠΩΛΕΙΟ
Αλλά τα μάτια είναι τόσο παράξενα όργανα: Αξιολογούν μ' έναν τόσο ιδιωτικό τρόπο το ορατό και το αόρατο... κρατώντας στο βάθος του σκοτεινού τους αρχείου μια προσωπική οθόνη παλιά και πάνω κει προβάλλουν όλο το έργο και κυρίως το άπαιχτο, αυτό που πρόκειται να γυριστεί - κι είναι αυτό που πονάει το πιο πολύ: γιατί όλα τα τυχαία και τ' ασήμαντα, όλα τ' ανάξια λόγου στηρίζουν την υ π ό θ ε σ η και μάλιστα τη χαμένη! Και σα να μην έφτανε αυτό όσο γερνάς τόσο πιο παιδικά κοιτάνε, τόσο πιο πίσω γυρνούν.
Νατάσα Κεσμέτη
-Πλανόδιον, τχ. 2 -
ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
Για τα μάτια σου μόνο, για τα μάτια σου
οι καρδιές που χτυπάνε και σεργιάνι δεν πάνε - αχ τα μάτια σου
Για τα μάτια σου μόνο, για τα μάτια σου
οι φωνές που πετάνε κι ένα βλέμμα ζητάνε απ' τα μάτια σου
Μια ζωή να καίγομαι μόνη
ο δικός σου καημός να με λιώνει,
τόσα βράδια κι εγώ πάντα μόνη
ο δικός σου καημός δεν τελειώνει
Για τα μάτια σου μόνο, για τα μάτια σου
τις βραδιές που σε ψάχνω και για σένα ρωτάω και τα μάτια σου
Για τα μάτια σου μόνο, για τα μάτια σου
σαν τρελή που γυρνάω και δεν ξέρω πού πάω για τα μάτια σου
Για τα μάτια σου μόνο, για τα μάτια σου...
Βασίλης Δημητρίου
με την Πέμη Ζούνη
Ετικέτες μάτια
Παρασκευή, Οκτωβρίου 05, 2012
208 ~ γυμνοί, iii
Madison Moore
Το γυμνό κορμί δεν είναι άγαλμα,
μπορείς να τ' αγγίξεις, επιτρέπεται.
Μόνο που καίει.
Βασίλης Τσιπάς
-Εν πλω-
ΑΜΟΡΓΟΣ
...
Έτσι με μια γραβάτα φανταχτερή
Στην τέντα τής κληματαριάς το καλοκαίρι ανασαίνει
Έτσι κοιμάται ολόγυμνη μέσα στις άσπρες κερασιές μια τρυφερή μου αγάπη
Ένα κορίτσι αμάραντο σα μυγδαλιάς κλωνάρι
Με το κεφάλι στον αγκώνα της γερτό και την παλάμη πάνω στο φλουρί της
Πάνω στην πρωινή του θαλπωρή όταν σιγά σιγά σαν τον κλέφτη
Από το παραθύρι τής άνοιξης μπαίνει ο αυγερινός να την ξυπνήσει!
Νίκος Γκάτσος
ΘΑ 'ΣΑΙ ΓΥΜΝΗ...
Θα 'σαι γυμνή στη σάλα με τα έπιπλα τα παλιά,
με το κορμί σαν λαμπερό αδράχτι•
και καθισμένη πλάι στη ρόδινη φωτιά
θ' ακούς τη βροχή και τον αέρα.
Στην αγκαλιά μου θα κρατώ τα γόνατά σου
κι εσύ θα γέρνεις σαν κλωνάρι ιτιάς•
τη μέση σου θ' αγγίζουν τα μαλλιά μου.
Θα' σαι τόσο καλή που θα δακρύζω.
Η αγέρωχη ματιά μας τώρα πιο απαλή.
Θα σε φιλώ στο στήθος και θα στρέφεις
το βλέμμα σου σ' εμέ, χαμογελώντας,
γέρνοντας το λαιμό σου στο φιλί.
Κι όταν η γριά πιστή κι άρρωστη παραμάνα
θα μας χτυπά στην πόρτα «είν' έτοιμο το δείπνο»,
θα κοκκινίζεις και το αδύνατό σου χέρι
το φόρεμα σου το σταχτύ θ'αναζητά.
Κι ενώ ο αέρας θα σφυρίζει κάτω από την πόρτα,
και θα χτυπάει την ώρα το παλιό ρολόι,
τις μαύρες σου τις κάλτσες θα περνάς
στις κνήμες που έχουν άρωμα σαν το φίλντισι.
Francis Jammes
*μτφ: Στυλιανός Αλεξίου
-Το Εντευκτήριον-
Η ΜΑΡΙΑ ΠΕΡΙΗΓΕΙΤΑΙ ΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΤΩΝ ΝΕΡΩΝ
Η Μαρία ξάπλωσε στη λιακάδα γυμνή, πες, με το πολύ μικρό μπανιερό, που έκρυβε λίγα πράματα και δεν ενοχλούσε καθόλου. Η Φρανσουαζ, απέναντι, έδειχνε τη γύμνια της προκλητικά.
Ίσως η γύμνια να 'ταν επίδειξη, στην αρχή. Καθώς δεν μπορούσε να συγκριθεί με μια κοπέλα όμορφη σαν τη Μαρία, δεν είχε άλλο τρόπο απ' το προκλητικό φέρσιμο• μόνο που η γύμνια εντυπωσιάζει την πρώτη φορά. Ύστερα είχε γίνει συνήθεια, όταν μπορούσε να γδυθεί δηλαδή, μέσα στις φουρτούνες του ωκεανού, κι αν της πετούσε κανένα πείραγμα ο Ούλαφ, ήτανε για να κόβει τη μονοτονία του ταξιδιού.
Οι ευκαιρίες για τέτοιες επιδείξεις λιγοστές στον ωκεανό, αριά και πού κάποια σπάνια μπουνάτσα έδινε δικαίωμα σε ραχάτι και ξεγυμνώματα. Τώρα όμως βρίσκονταν αραγμένοι αρόδο στην εσωτερική θάλασσα της ατόλλης, στην ησυχία τους.
Νίκος Κάσδαγλης
ΤΡΑΒΑ ΣΚΑΝΔΑΛΗ
Πάλι, τράβα σκανδάλη
Σ' ό,τι προλάβαμε και ζήσαμε
σημάδεψε και ρίξε στο κεφάλι
... ... ...
Πάλι, καθώς τα ρούχα μας σωριάζονται
στα σώματα μας που αγκαλιάζονται
σημάδεψε και πάτα τη σκανδάλη
Δήμητρα Γαλάνη / Μυρτώ Κοντοβά
με την Άλκηστι Πρωτοψάλτη
Ετικέτες γυμνοί
