παρα-κείμενα

Παρασκευή, Μαΐου 19, 2006

9 ~ στιγμές

Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us

ΥΠΟΓΕΙΟ ΤΡΕΝΟ

Κι έπειτα τα χρόνια θα περάσουν
όγκοι βουνών και πέτρας θα παρεμβληθούν
θα ξεχαστούνε όλα...

Όλα, έξω από κείνη τη στιγμή
που μέσα στο συνωστισμό του υπόγειου τρένου
κρατήθηκες στο μπράτσο μου.

Τίτος Πατρίκιος

Image Hosted by ImageShack.us
ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ

Η νύχτα ήταν υγρή και ζεστή. Της άρεσε.
Κρατούσε το χέρι που την κρατούσε σφιχτά
από τη μέση.

Ίσως η αλήθεια να εξαρτάται από τον τρόπο
που σταμάτησε μπροστά στη βιτρίνα
κι έδειξε με το δάχτυλο
εκείνο το κοκκαλί κολιέ
ή το άλλο, ίσως
να εξαρτάται από τη στιγμή
που έβαλε το χέρι στην καρδιά
και σκέφτηκε τη ζωή
που υπήρχε και δεν υπήρχε,
αυτήν που σχεδίαζε στο κρεβάτι της
ανάμεσα στα βράδια και τα πρωινά.

Annukka Peura
*μτφ: Μαρία Μαρτζούκου


Image Hosted by ImageShack.us
AΘΟΡΥΒΕΣ ΜΕΡΕΣ

Είναι το όριο όπου οι ανθρώπινες δυνάμεις σταματούν και όπου τα μάτια αντικρίζουν καθαρά όλα όσα τα ξεπερνάνε. Και ίσως η δράση ατονεί, η σκέψη αγκομαχάει και η ψυχή νεκρώνεται, αλλά έχει φτάσει και η στιγμή των αποκαλύψεων. Ναι, η στιγμή όπου οι αμφιβολίες σωπαίνουν κι αισθάνεσαι να ανασαίνει γύρω το αστρικό χάος και η γη απότομα μικραίνει, γίνεται αυτή που είναι, η ασήμαντη φακίδα άμμου που πάνω της αχτινοβολούν χρώματα απ' το σύμπαν. Και κάτω απ' τις ανταύγειές τους η μικρότητα της ύπαρξης παύει να μετράει, η αυτοεξέλιξη και ο θάνατος δε σε πονάνε πια, μένει μόνο μια πίκρα αόριστη, που σε κάνει πού και πού να ρωτάς: «Γιατί όλα αυτά;»

Νένη Ευθυμιάδη

Image Hosted by ImageShack.us
Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

Σ' αγκαλιάζω στο σκοτάδι
σε τυλίγω μ' ένα χάδι'
τώρα είμαι γυμνός
νιώθω σαν θεός
φωτεινός, δυνατός.
Μπορείς να μ' αγαπήσεις
μπορείς να μου φωτίσεις μια στιγμή.

Το κορμί μου είναι μόνο η αφορμή
για στιγμές μυστικές,
για λάμψεις μαγικές,
γι' αγκαλιές ερωτικές,
για νύχτες φωτεινές...

Μάνος Χατζιδάκις / Άρης Δαβαράκης
(με τον Βασίλη Λέκκα)
permalink

3 Comments:

-τι προσπαθείς
-να σταματήσω τη στιγμή
-μας προσπερνά δεν οφελεί
-αν φύγεις φεύγει
-δεν μπορώ, ο χρόνος φεύγει όχι εγώ
-ανέβα πάνω στο λεπτο στο λεπτοδείκτη
κράτα γερά
-οι δείκτες σπρώχνουν το λεπτό είναι από σίδερο γερό δεν τους βαστώ
-συ κράτα τούτη τη στιγμή του ρολογιού το χτύπο και φτιάξε επίμονο ρυθμό που νά' χει μέσα τον καιρό
και το Χαμό



-που είσαι πες μου
-εδώ μακριά σου

έφυγε κιόλας η στιγμή οριστικά

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 19, 2007 12:17:00 π.μ.  

Ο χρόνος, είναι ένας κατά συρροή δολοφόνος των στιγμών.

Από τα μάτια μας, αδιάφορα τις περισσότερες φορές περνούν
τα ειδεχθή εγκλήματά του.

Ασίγαστα από πάντα, κι ατιμώρητα,
απερημώνει τα γόνιμα λιβάδια της μνήμης

Ο δημιουργός, ως ο μοναδικός αυτόπτης
προσπαθεί με μια απεγνωσμένη αναπαράσταση
να διασώσει τις εντυπώσεις.

Όμως στο παρελθόν
δεν μπορεί κανείς να επιστρέψει και να κατοικήσει με ασφάλεια.


Οι εικόνες των περασμένων φυλλοροούν
μέσα στην μοναδική εποχή των τετελεσμένων,
αυτή της λήθης.

Σάββατο, Μαΐου 12, 2012 10:42:00 μ.μ.  

Στιγμές στο χρόνο που προσπαθούν να τον ξεπεράσουν.
Βεβαίως πάσχουν από άγνοια κινδύνου.

Οι ερωτικές ιαχές θριάμβου δεν τον τρομάζουν.
Ξεφυλλίζει τόσο γρήγορα το βιβλίο των ημερών
και τοποθετεί αυτός όπου θέλει το σελιδοδείκτη της μνήμης.


Ούτε η πιο ανθεκτική ανάμνηση δεν μπορεί να αναμετρηθεί μαζί του.

Ξέρει αυτός, να χειρίζεται επιδέξια ένα από τα πιο αποτελεσματικά όπλα του.

Τη φθορά.


Υ.Γ. Έτσι λοιπόν σε κάθε αναμέτρηση μαζί του
ας υπάρχει ένας αυτόπτης, τουλάχιστον να μαρτυρεί
τη γενναιότητα της πτώσης μας.

Σάββατο, Μαΐου 12, 2012 10:53:00 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα