παρα-κείμενα

Δευτέρα, Νοεμβρίου 03, 2008

116 ~ σινεμά




ΑΥΤΟΝΟΜΑ ΧΕΡΙΑ

στο σκοτάδι
πιασμένοι χέρι χέρι
κι η οθόνη μπροστά

σε χαϊδεύω με τον αντίχειρα
σημαίνει "μ' αρέσεις" "νιώθω όμορφα"

σφίξιμο δυνατό των χεριών: μια βίαιη σκηνή
στο έργο

ο δείκτης μου χαριεντίζεται στην παλάμη σου;
νόημα κρυφό: "θέλω παιχνίδια"
...
Σάκης Σερέφας
-Λεζάντα για μια φωτογραφία-



ΣΑΛΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

Σειρά δεκάτη τρίτη. Κάθισμα 3. Το ξέρεις
πως είμαι εδώ σαν πάντα. Και πως σε περιμένω.
Μέσ' από δάσος σκούρο γεμάτο ψευδαισθήσεις
θα 'ρθείς από μια δέσμη νεκρομαντείας φερμένος
ή απ' όνειρο θλιμμένο των ματιών μου
όπου ανασαίνεις λάμπα τρεμουλιαστή στης νύχτας
το βαθουλό σακούλι, έρωτα εσύ, έρωτά μου.
Θα φτάσεις πάνω στην κραυγή του ινδιάνου
πριν απαγάγουν την ξανθιά ηρωίδα.
Βιάσου, μπορείς να το εμποδίσεις.
...
Pablo Garcia Baena
-Σύγχρονη Ισπανική Ποίηση-
*μτφ: Ηλίας Ματθαίου


ΚΑΡΦΙΤΣΑ ΣΤΟΝ ΑΧΥΡΩΝΑ

Έξω ήταν χειμώνας αλλά ούτε που σκέφτηκε να φορέσει το παλτό του. Το πέρασε αφηρημένος στο χέρι του και κατευθύνθηκε αργά προς την έξοδο ελπίζοντας να είχε εκτιμήσει σωστά. Στην πραγματικότητα, ήξερε πως δεν είχε κάνει λάθος. Ήταν αρκετά εκπαιδευμένος και μπορούσε να διακρίνει ένα αφηρημένο βλέμμα, που τυχαία στέκεται πάνω του, από ένα επίμονο που τον στοχεύει. Μπορούσε ακόμα να διακρίνει και την λεπτή διαφορά μεταξύ ενός βλέμματος επιθυμίας και ενός βλέμματος ενδιαφέροντος. Αυτή τη φορά, θα στοιχημάτιζε πως "το βλέμμα" ποντάριζε και στα δύο. Αμοιβαίον... Η σύμπτωση, άλλωστε, να έχουν επιλέξει κι οι δυο αυτή την ταινία, σ' αυτή την αίθουσα, δεν σημειολογούσε ερωτική αναζήτηση, πολύ περισσότερο τυφλή ερωτική αναζήτηση. Του άρεσε αυτό, θυμήθηκε το στίχο από το σονέτο ενός ισπανού ποιητή, που διάβασε χθες σε μια ανθολογία-έκπληξη. "Η καρφίτσα που σπάνια βρίσκεται σε αχυρώνα". Λες; αναρωτήθηκε και στάθηκε για ν' αλλάξει το χέρι που κρατούσε το παλτό του - πρόσχημα για να κυττάξει δήθεν αδιάφορα πίσω του. "Το βλέμμα" τον παρακολουθούσε σταθερά και η στάση που έκανε, τους έφερε πλάι πλάι. Μαζί ανέβηκαν τη σκάλα και στο τελευταίο σκαλοπάτι "το βλέμμα" τού χαμογέλασε. Κι αυτό του άρεσε, δεν ήταν ένα από τα συνηθισμένα νεύματα του δικού τους κώδικα επικοινωνίας. Ξανάφερε στο νου του το στίχο κι απόρησε με τον εαυτό του που ένιωθε τόσο αμήχανος, τόσο άτολμος. Βγήκε στο πεζοδρόμιο προσπαθώντας να ξεπεράσει την αδυναμία του... λίγο ακόμα και θα τους κατάπινε η Αθήνα. Πριν προλάβει ν' απελπιστεί μ' αυτή την ιδέα, "δεν θα φορέσεις το παλτό σου;" άκουσε να του λέει, και παίρνοντάς το από το χέρι του, του το κράτησε και τον βοήθησε να το φορέσει. Το επόμενο λεπτό κατέβαιναν συζητώντας την Βασιλίσσης Σοφίας και πριν φθάσουν στην Ξενίας είχαν κιόλας ευχαριστήσει - ο καθένας για λογαριασμό του - την τύχη τους που είχαν βρει την "καρφίτσα που σπάνια βρίσκεται σε αχυρώνα"...

Ιωάννα Μοάτσου-Στρατηγοπούλου


ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΘΑ 'ΡΘΕΙ

Το καλοκαίρι θα 'ρθεί στην ταράτσα του Βοξ
η Μελίνα θα παίζει την Στέλλα
Ραντεβού θα σου δίνω στα σκαλιά του Εκράν
να κοιτάμε τις νύχτες την Μανιάνι γκρο-πλαν
καρφωμένη με δέκα σαΐτες

Mama Roma, σαν εσένα κι εγώ
με την τσάντα στους ώμους να παίρνω τους δρόμους
Θα σφυρίζω τραγούδια και με γέλιο βραχνό
το κορμί μου θα δείχνω στη φωτιά θα το ρίχνω
Φύγε Στέλλα, θα μείνω εγώ

Το καλοκαίρι θα 'ρθεί, στο Ηρώδειο φως
πού και πού μια ορχήστρα στην Αίγλη
Ραντεβού όπως πέρσι στο Μουσείο μπροστά
θα γυρεύουμε θέση,

με τα μάτια κλειστά
τη ζωή μας να δούμε απ’ τη μέση


Σταμάτης Κραουνάκης / Λίνα Νικολακοπούλου
(με την Χριστιάνα)

Ετικέτες

permalink

9 Comments:

Συγκινήθηκα διαβάζοντας αυτά τα αριστουργήματα.
Σε παλιές ανέμελες εποχές ταξίδεψε ο νούς μου.
Τότε που η κυρά-Δέσποινα τη γίδα άρμεγε με το δεξί και ο μπάρμπα-Σπύρος ο περιπτεράς τον πασατέμπο μασουλούσε στη λιακάδα......

Κυριακή, Νοεμβρίου 23, 2008 2:58:00 π.μ.  

Tι κρίμα που δεν μπορούμε να μοιραστούμε αυτό το θείο συναίσθημα. Βλέπεις, εγώ δεν είχα την τύχη σου να μεγαλώσω στην αγνή ελληνική ύπαιθρο!

Τώρα πήγαινε και στο 118 για να ταξιδέψει ο νους σου και στις κατσικούλες...

Δευτέρα, Νοεμβρίου 24, 2008 8:18:00 π.μ.  

Μπα... πολύ αξούριστο το βρίσκω το 118 και δε με ελκύει..

Δευτέρα, Νοεμβρίου 24, 2008 8:30:00 π.μ.  

Kαι οι κατσικούλες αξύριστες ήταν - γι αυτό στο είπα.

Δευτέρα, Νοεμβρίου 24, 2008 8:47:00 π.μ.  

Δηλαδή για να μη με ελκύσει το 118 το είπατε;
Φεγγοβολάτε πάλι ευφυΐα πρωί-πρωί, δεσποινίς Κουσουμού.. Προσέχτε μη τραυματίσετε κανένα χριστιανό εκεί γύρω.

Δευτέρα, Νοεμβρίου 24, 2008 9:00:00 π.μ.  

Δεν κατάλαβες... και, ναι, οι ευφυΐες μας δεν συναντιούνται. Παρά ταύτα συναντήθηκαν τα ΙΡ μας την ίδια ώρα.

Αλλά δεν θα ήπιες τον καφέ σου ακόμα. Λένε ότι με τον καφέ παίρνουν μπρος τα γρανάζια. Πιες τον και ξαναδιάβασε.

Μπονζούρ

(ώστε είχατε και περίπτερο στο χωριό; Εντυπωσιακό!)

Δευτέρα, Νοεμβρίου 24, 2008 9:10:00 π.μ.  

"Παρά ταύτα συναντήθηκαν τα ΙΡ μας την ίδια ώρα."
Να κάτι τέτοια ρομαντικά πετάτε ώρες-ώρες και με σκλαβώνετε..

Τι να ξαναδιαβάσω; Ότι αφήνετε υπονοούμενο περί κτηνοβασίας;
Όλο στην ανωμαλία το μυαλό σας κατεργάρα. Θα σας κάψει ο Θεός.

(και ξενοδοχεία έχουμε στο χωριό και μεγάλο λιμάνι και αρκετά σπήλαια, αν ενδιαφέρεστε)

Δευτέρα, Νοεμβρίου 24, 2008 9:56:00 π.μ.  

Γι αυτό σου λέω ότι δεν επικοινωνούμε. Το δικό μου μυαλό δεν πήγε εκεί που νομίζεις.

Αν διάβασες το απόσπασμα από τον Ταμπούκι, το γράμμα του – γιατί περί επιστολής πρόκειται – το γράφει από την Κρήτη. Και όντως, εκεί έγραψε το βιβλίο του γι αυτό και κυκλοφόρησε, κατά την επιθυμία του, πρώτα στην Ελλάδα μεταφρασμένο, και μετά στην Ιταλία.

Εξ ου και η αναφορά του στον Καζαντζάκη. Νόμιζα ότι θα τό 'πιανες:
Καζαντζάκης --> Κρήτη --> "φαράγγι ανάμεσα στα βουνά" -->κρι κρι --> κατσικούλες.

(Είδες τι σου κάνει η επίμονη ενασχόληση με τον λα.ό.ς;)

Τρίτη, Νοεμβρίου 25, 2008 1:44:00 π.μ.  

Δεν φταίω εγώ δεσποινίς Κουσουμού αν δεν είστε σαφής στις παραπομπές σας. Γιατί ο τρόπος που το είπατε με οδήγησε στην εξής πορεία:
Καζαντζάκης --> "ο Χριστός ξανασταυρώνεται" --> Πάσχα --> κατσικάκι στη σούβλα --> κατσικούλες --> βοσκός --> κτηνοβασία

Τετάρτη, Νοεμβρίου 26, 2008 3:19:00 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα