παρα-κείμενα

Ό,τι προσμέναμε δεν ήρθε και δεν πέρασε

Theodore Roethke
*μτφ: Αργυρώ Μάντογλου


ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Οι τέσσερις τοίχοι του δωματίου μου
θ' ασβεστωθούν με διαφάνεια
στις μεγάλες βραδινές ώρες, όταν θα σε προσμένω.
Ήδη τώρα σκοτεινιάζει αργά, έξω και μέσα,
η προσμονή πυκνώνει αργά
σαν βαριά ομίχλη αίματος,
ταράζοντας με καπνό και κρασί
τις άκρες των νεύρων
και παραπέρα την σταυρωμένη καρδιά
των δακρυσμένων πηγαδιών.
Άφησα την σιωπή να προχωρήσει,
τον πόνο να μαζέψει δύναμη
κι αυτό μόνο ζητάω:
άγγιξε με ξανά, άνθρωπε-άγγελε,
να μαζευτώ στο κοιμητήριο των αστεριών
γιατί από την άλλη μεριά του παραθύρου
έχει δρόμους, βραδινούς ανέμους κι ένα φεγγάρι.
Κι οι τρεις τοίχοι της νύχτας
με κυκλώνουν σαν φίδι τη λεία του.

Rami Saari
-Κάτω από τις πατούσες της βροχής-
*μτφ: Χρυσούλα Παπαδοπούλου


ΛΟΥΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ ΟΠΩΣ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟ

λουσμένη στα δεκαοχτώ σου χρόνια θα σε περιμένω,
λουσμένη στην ομίχλη όπως το σαββατόβραδο, ένα
όνειρο του φανοστάτη πάνω απ' τη θάλασσα, εκεί
που ο δρόμος μόλις άρχισε, εκεί που κάνει η δίψα το
αδύνατο ν' ανθίσει, εκεί που η προσμονή θαμπά
φωτίζει χιλιάδες μυστικά και θαύματα.

Τόλης Νικηφόρου


Η ΑΡΧΑΙΑ ΣΚΟΥΡΙΑ

Τον περιμέναμε κάτω απ' τους ευκαλύπτους - λένε πως ο ευκάλυπτος είναι αδηφάγος και δεν αφήνει άλλο δέντρο δίπλα του. Και για τον έρωτα λένε πολλά. Όμως τα λόγια πάντα είναι εύκολα κι ο μόχθος του έρωτα μεγάλος. Καθόμουν δίπλα στη μητέρα του και προσπαθούσα να κρατήσω την ψυχραιμία μου. Από στιγμή σε στιγμή θ' άνοιγε η πόρτα και θα τον βλέπαμε. Τις τελευταίες μέρες έτσι μ' ΄έπαιρνε ο ύπνος, έσβηναν τα μάτια μου έξω απ' την πόρτα της φυλακής' αμέτρητες φορές τον είχα φανταστεί: ακουμπούσε τη βαλίτσα του στο δρόμο κι άπλωνε τα χέρια του - θα μ' έσφιγγε στην αγκαλιά του και θα στροβιλιζόμουν σ' ένα λιβάδι με παπαρούνες. Ήμουν κι εγώ το συμπαθητικό θύμα της ερωτικής υμνολογίας, εξαντλημένη στο πέτρινο παγκάκι, περίμενα τον Γιώργο κι ούτε μια λέξη δεν έβρισκα αμεταχείριστη.