παρα-κείμενα
Τετάρτη, Μαΐου 10, 2006
4 ~ φωτιές
.
ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
Τούτη η φωτιά
Ήταν ό,τι κυνήγησα
Ό,τι με με κυνήγησε
Ό,τι αγάπησα
Ό,τι με αγάπησε
Πέρα απ’ τα χρώματα
Γυμνός
Αόρατος
Αδιαμόρφωτος
Αεικίνητος
Πουλί της φωτιάς
Και ποίηση
Χωρίς συνήθειες
Και αμετανόητος.
Δημήτρης Ποταμίτης
Η ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
Η φωτιά δεν νοιαζόταν για τις επιθυμίες μας.
...
Ήξερε πως δεν ήταν παρά μια φωτιά
για να διαχωρίσει τις έγνοιες μας από την έξαρση,
πως ήταν μόνη της ν’ ανάβει φωτιά μέσα στη νύχτα,
μ’ ολόκληρο το σώμα της θαμπωμένο από το φως.
Michel Duprez
(μετ: Σωτήρης Τσαμπηράς)
ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
Τούτη η φωτιά
Ήταν ό,τι κυνήγησα
Ό,τι με με κυνήγησε
Ό,τι αγάπησα
Ό,τι με αγάπησε
Πέρα απ’ τα χρώματα
Γυμνός
Αόρατος
Αδιαμόρφωτος
Αεικίνητος
Πουλί της φωτιάς
Και ποίηση
Χωρίς συνήθειες
Και αμετανόητος.
Δημήτρης Ποταμίτης
Η ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
Η φωτιά δεν νοιαζόταν για τις επιθυμίες μας.
...
Ήξερε πως δεν ήταν παρά μια φωτιά
για να διαχωρίσει τις έγνοιες μας από την έξαρση,
πως ήταν μόνη της ν’ ανάβει φωτιά μέσα στη νύχτα,
μ’ ολόκληρο το σώμα της θαμπωμένο από το φως.
Michel Duprez
(μετ: Σωτήρης Τσαμπηράς)
ΟΙ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΜΑΔΡΙΤΗΣ
Νικούσαν τη φωτιά ως προς εκείνο που εθεωρούσαν τότε περισσότερο σπουδαίο: την κίνηση και τη σκηνογραφία. Την εξευτέλιζαν. Όλα τα μάτια στρέφονταν σ’ εκείνους’ τη φωτιά κανείς δεν την κοιτούσε πια. …
Ποτέ δεν έβγαλαν κανέναν απ’ την πόρτα, αν και θα μπορούσαν’ πάντα το έκαναν απ’ τα παράθυρα ή απ’ τα μπαλκόνια, επειδή το σημαντικό για να νικήσουν ήταν η θεαματικότητα. …
Σε κάθε όροφο υπήρχε πάντοτε μια νέα. Όλοι οι υπόλοιποι γείτονες έβγαιναν απ’ το σπίτι πριν να φτάσουν οι πυροσβέστες. Αλλά οι νέες έπρεπε να μείνουν για να σωθούν από κείνους. …
Συνέβαινε πάντα το ίδιο, γιατί ήταν μια εποχή με τάξη και με σεβασμό και με καλές συνήθειες.
Rafael Sanchez Ferlosio
(μετ: Γιώργος Λυκοτραφίτης)
ΕΝΑ ΣΠΙΡΤΟ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ
Ένα σπίρτο στο τραπέζι
πήρε μόνο του φωτιά
κι άρχισε η φωτιά να παίζει
στην τρελή σου την ματιά.
Σπίθα πάνω σπίθα κάτω,
ποιος να πήρε μυρουδιά,
κι όταν ήρθε το Σαββάτο
μού 'χες κάψει την καρδιά
Μάνος Χατζιδάκις / Νίκος Γκάτσος
Νικούσαν τη φωτιά ως προς εκείνο που εθεωρούσαν τότε περισσότερο σπουδαίο: την κίνηση και τη σκηνογραφία. Την εξευτέλιζαν. Όλα τα μάτια στρέφονταν σ’ εκείνους’ τη φωτιά κανείς δεν την κοιτούσε πια. …
Ποτέ δεν έβγαλαν κανέναν απ’ την πόρτα, αν και θα μπορούσαν’ πάντα το έκαναν απ’ τα παράθυρα ή απ’ τα μπαλκόνια, επειδή το σημαντικό για να νικήσουν ήταν η θεαματικότητα. …
Σε κάθε όροφο υπήρχε πάντοτε μια νέα. Όλοι οι υπόλοιποι γείτονες έβγαιναν απ’ το σπίτι πριν να φτάσουν οι πυροσβέστες. Αλλά οι νέες έπρεπε να μείνουν για να σωθούν από κείνους. …
Συνέβαινε πάντα το ίδιο, γιατί ήταν μια εποχή με τάξη και με σεβασμό και με καλές συνήθειες.
Rafael Sanchez Ferlosio
(μετ: Γιώργος Λυκοτραφίτης)
ΕΝΑ ΣΠΙΡΤΟ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ
Ένα σπίρτο στο τραπέζι
πήρε μόνο του φωτιά
κι άρχισε η φωτιά να παίζει
στην τρελή σου την ματιά.
Σπίθα πάνω σπίθα κάτω,
ποιος να πήρε μυρουδιά,
κι όταν ήρθε το Σαββάτο
μού 'χες κάψει την καρδιά
Μάνος Χατζιδάκις / Νίκος Γκάτσος
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα