παρα-κείμενα

Τετάρτη, Οκτωβρίου 18, 2006

34 ~ φορέματα

ΣΤΙΣ ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΚΕΡΚΙΔΕΣ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ Το βλέμμα μου κι η καλοκαιρινή σιωπή το απομεσήμερο κάτω απ' τις λεύκες ήχος ξερός των φύλλων στην πνοή του ανέμου σαν αραιά χειροκροτήματα στις πράσινες κερκίδες τ' ουρανού κι έπειτα, ξαφνικά, το κόκκινό σου φόρεμα σημαία και λάμψη, εμβατήριο συμπυκνωμένο φως και η στιγμή με την κομμένη ανάσα της Τόλης Νικηφόρου ΜΥΣΤΙΚΟ Μην τους λες για το
φόρεμα
που τράβηξα
πάνω απ' το κεφάλι μου
Ούτε πως έσυρα
τις κουρτίνες
για να κάνω το σκοτάδι πιο σκοτεινό
Μaria Teresa Horta
-Συγκομιδή-
(μετ: Bασίλης Καραβίτης) ΣΑΒΒΑΤΟ Φοράει το φόρεμα του Σαββάτου και βγάζει από το χαρτονένιο κουτί όλα τα γράμματα που της έστειλε. Τα απλώνει στο κρεβάτι και διαλέγει τους φακέλους με τα μάτια κλειστά. Κάποτε είχε υπολογίσει πόσες φορές είχε διαβάσει το καθένα.... Δεν έχει σημασία που τα γραφτά του είναι πλέον ακατάληπτα μέσα στα ανακατωμένα επιστολόχαρτα. Δεν έχει καμμιά σημασία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με πυρετικό παραλήρημα. Χρήστος Χρυσόπουλος -Περίκλειστος κόσμος-
ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ Σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι μου κρατούσες το χέρι "ό,τι ζούμε" μου λες "δεν μου φτάνει" Lucio Battisti / Λίνα Νικολακοπούλου
permalink

0 Comments:

Δημοσίευση σχολίου

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα