παρα-κείμενα

Το πέτρινο δρομάκι. Ο άνεμος στο υγρό σεντόνι.
Η απόμακρη βροντή. Το ανάλαφρό σου βήμα.

Félix de Azúa
*μτφ: Ηλίας Ματθαίου


ΟΡΑΣΗ ΑΦΗ

Το μάτι αν αφηνόταν στην αφή
Μ' εμπιστοσύνη αν έγερνε στο χνούδι της
Τι χρώματα χειροπιαστά θα σκέπαζαν τα πράγματα
Το δέρμα πώς θα πύρωνε μεμιάς
Μόλις μ' ένα άγγιγμα ανεπαίσθητο και τι
Ρυθμοί θα ηχούσαν άσπρου μπαστουνιού
Οδηγοί στα πιο αβέβαια βήματα.

Κώστας Γ. Παπαγεωργίου
-η λέξη, τχ.183-


ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
... ...
Κάθε βράδυ καβαλάω τ' άλογό μου νομίζοντας
πως θα φτάσω ακριβώς το βράδυ εκείνο
στον άνω ρου του σιγανού ποταμού
αλλά στις πηγές
με πιάνει πάντα μελαγχολία.

Κατεβαίνοντας από το νυχτερινό λεωφορείο
είναι μερικά μόνο λεπτά με τα πόδια ως το σπίτι
μοιάζει με ευτυχία όταν ακούω
τα ψυχρά και μετρημένα βήματα
του δρόμου που παραπαίει.

Szabolcs Székely
-Η κοινή μας φούγκα-
*μτφ: Μανουέλα Μπέρκι - Ρούλα Κακλαμανάκη


ΤΑ ΠΙΣΩ ΒΗΜΑΤΑ

Πάντα φοβόμουν όταν άκουγα βήματα πίσω μου. Ο φόβος μου, ισορροπούσε όταν άκουγα βήματα μπροστά μου και το καταδιασκέδαζα όταν τα πίσω βήματα ήταν δικά μου. Για κάποιον άλλο που προχωρούσε μπροστά μου.

Αυτή τη φορά άκουγα μόνο πίσω μου βήματα. Η νύχτα περπατούσε μ ένα ζευγάρι σαραντατρία νούμερο ξοπίσω μου κι άκουγα την ανάσα της. Είχε σταματήσει βλέπεις η δικιά μου. Τα δικά μου βήματα, θαρρείς και περπατούσα σε μοκέτα, είχαν πεθάνει στις όχθες αυτού του τρελού ουρανού. Μόνο που πεθαίνοντας άφησαν τη φωνή τους στα πίσω βήματα και κείνα ηχούσαν διπλά. Άστραψε πάλι. Κι άρχισα να μετράω αριθμούς και βήματα για να μαντέψω τη βροντή και το ακριβές σημείο που θάπεφτε ο κεραυνός.

[....]Τα βήματα πίσω μου συνέχιζαν να με ακολουθούν και το άκουσμά τους μου μαχαίρωνε την φαντασία. Πότε τα άκουγα σα βήματα στρατιωτικής παρέλασης, πότε σα ρυθμικά παλαμάκια πετυχημένης πρεμιέρας και μονάχα όταν ο ήχος τους θύμιζε κλακέτες από κάποιο αμερικάνικο μιούζικαλ, έβρισκα το θάρρος να γυρίσω και να κυττάξω πίσω. Ποτέ άλλοτε. Ψέμματα.

Λάκης Λαζόπουλος
-η λέξη, τχ.24-


ΤΟ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟ ΒΗΜΑ ΣΟΥ

Αργά αργά, βαριά βαριά
ακούω στο σκοτάδι
το κουρασμένο βήμα σου
να σέρνεται κάθε βράδυ

Καρδιοχτυπάς, παραμιλάς
μπρος στο παράθυρό της
και με παράπονο πικρό
της τραγουδάς το σκοπό της

Σε παίρνουν τα χαράματα
ενώ αυτή κοιμάται
Μην τυραννιέσαι άδικα
και μην πονάς - δεν λυπάται

...δεν λυπάται

Μπάμπης Μπακάλης / Κώστας Βίρβος
(με τoν Γιώργο και τον Χρήστο)