παρα-κείμενα

Παρασκευή, Ιουνίου 19, 2009

134 ~ Μεσόγειος


George Armfield: Mediterranean Sea

της Μεσογείου ο μύθος
βρισκόταν σ' εκείνο το γκαράζ
εκεί που μελαψοί γεροδεμένοι
νέοι δεν έβλεπαν τίποτα ασυνήθιστο
στο έργο τους
ανάμεσα σε ήρωες νεκρούς και θεούς


Harold Norse (6/7/1916- 8/6/2009)
*μτφ: Γιάννης Λειβαδάς



ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ

O κόσμος μια σταγόνα έρωτα στο φτερό του καιρού —
χαμηλή πτήση
απ' το παράθυρο το ουράνιο τόξο, ένα βαθύ βλέμμα
να δω ξανά τα σύννεφα στα χαλίκια
να πιστέψω στη διάρκεια της μέρας.
Ο ήλιος λίγο πριν ένα μάρμαρο
τώρα σπασμένα φανάρια,
με την τελευταία στροφή καίγεται ο ορίζοντας.

Εκείνο το γεράκι
που φάνηκε στην άκρη του μεσημεριού
το χρειαζόμαστε, πορεία σταθερή προς την ηλικία'
κάτω απλώνεται η σιγουριά του δάσους
που θέλει να μας μεταμορφώσει πάλι σε πέτρες κι έλατα
να μας αγγίζει ο δαίμονας και να μη χάνουμε το βήμα μας.

Ένα δαχτυλίδι βροχής, θα το προλάβουμε άραγε;
δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να βγούμε έξω απ' τους χάρτες.
Ένα ποτάμι κατεβαίνει τον ουρανό
λίγη δροσιά απ' το παρόν
το αεροπλάνο γέρνει αποφασιστικά
προς τη μεριά των αοράτων.

Γιώργος Βέης
-Γεωγραφία κινδύνων-



ΤΩΡΑ

Το μπουκάλι με το μεταλλικό νερό αποκεφαλίζει τα δέντρα
σφίγγω το κασκόλ μου
με σκούφο και γυαλιά με κοκκάλινο σκελετό
αποτυπώθηκα πάνω στην Ιταλία

σπεύδοντας προς το βορρά
μες στη βροχή και το χειμώνα

9 χρόνια
περιπλανιέμαι γύρω απ' τη Μεσόγειο

μακριά από ινδιάνικες κατάρες μεθυσμένα χνώτα φυλετικές
συγκρούσεις
... ... ...

Harold Norse
*μτφ: Γιάννης Λειβαδάς
-Ανθολογία Μπιτ Ποίησης-



Η ΚΟΙΝΗ ΑΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ

Πολλές οι θάλασσες στη Μεσόγειο. Περιττό να πω ότι ανάμεσά τους ιδιαίτερα με ενδιαφέρει εκείνη της ποίησης. Αν είναι σωστό να μιλά κανείς για την απαρχή της ποίησης, θα έλεγα πως ο τόπος της βρίσκεται στην ανατολική όχθη της Μεσογείου: εκεί θεμελιώθηκαν καλλιτεχνικά τα πρώτα σχήματα και οι εικόνες των σχέσεων ανάμεσα στον άνθρωπο και τον κόσμο, ανάμεσα στίς λέξεις και τα πράγματα, ανάμεσα στο εγώ και τον άλλον. Μέσω των επικών ποιημάτων του Γκιλγκαμές, της Ιλιάδας και της Οδύσσειας γεννήθηκαν οι οντολογικές ερωτήσεις γύρω από τον άνθρωπο, το σύμπαν και το γίγνεσθαι.
[....] Αφήνοντας τον εαυτό μου στην ποίηση, καταλήγω λέγοντας: αν υποθέσουμε ότι η Μεσόγειος είναι το παρελθόν της Ευρώπης, το μέλλον της δεν θα ανέρχεται στο επίπεδο του μεγαλειώδους παρελθόντος της έξω από τη Μεσόγειο. Και όπως τολμώ να πω ότι η ποίηση στη Δύση δεν μπορεί, έτσι ή αλλιώς, παρά να είναι μεσογειακή, τολμώ επίσης να πω ότι η Ευρώπη δεν θα είναι πραγματικά ο εαυτός της παρά μόνο αν είναι μεσογειακή. Εδώ, η ποίηση μού επιτρέπει να επαναλάβω ότι η Μεσόγειος αποτελεί την κοινή ποίησή μας, το κοινό γίγνεσθαί μας και την κοινή απεραντοσύνη μας.

Άδωνης
*μτφ: Μάρκελλος Πιράρ
-Ποίηση, τ.6-



ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ

Εδώ στη λίμνη αυτή γεννήθηκα κι εγώ
Mεσόγειος του φόβου και των πικρών καιρών

...αλλά αν η Αθήνα μένει όνειρο πικρό
το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό

μες στη Μεσόγειο...

Georges Moustaki / Δημήτρης Χριστοδούλου

permalink

0 Comments:

Δημοσίευση σχολίου

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα