παρα-κείμενα

Πέμπτη, Νοεμβρίου 30, 2006

45 ~ η ακοή

.


Ο ΓΕΝΝΑΡΗΣ ΤΟΥ 1904

Α η νύχταις του Γεννάρη αυτουνού,
που κάθομαι και ξαναπλάττω με τον νου
εκείναις ταις στιγμαίς και σ' ανταμόνω,
κι' ακούω τα λόγια μας τα τελευταία κι' ακούω τα πρώτα.

Απελπισμέναις νύχταις του Γεννάρη αυτουνού,
σαν φεύγ' η οπτασία και μ' αφίνει μόνο.
Πώς φεύγει και διαλύεται βιαστική -
πάνε τα δένδρα, πάνε οι δρόμοι, παν τα σπίτια, παν τα φώτα·
σβύνει και χάνετ' η μορφή σου η ερωτική.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης


Να χρησιμοποιείς το χέρι σου για προσκεφάλι.
Έτσι κάνει ο ουρανός με τα νέφη του
...
Έτσι μονάχα μπορεί να ακουστεί
το δίχως απόσταση τραγούδι,
το τραγούδι που δεν μπαίνει στην ακοή
γιατί βρίσκεται στην ακοή,
το μόνο τραγούδι που δεν επαναλαμβάνεται.

Κάθε άνθρωπος χρειάζεται
έν' αμετάφραστο τραγούδι.

Roberto Juarroz
-Έκτη Κατακόρυφη ποίηση-
*μτφ: Αργύρης Χιόνης

ΣAN TO ΘYMAPI του βουνού στεκόμουν και σε άκουγα. Kι ας λένε οι... βετεράνοι της ζωής πως οι νέοι τα αυτιά τα έχουν μόνο για σκουλαρίκια, κρίκους και χαλκάδες, πως η υπομονή, η ηρεμία και η ακοή δεν συγκατοικούν με τη νεότητα. Γαϊδουρινά αυτιά είχα ο καημένος και στόμα ορθάνοιχτο σαν χάνος. Mιλούσες με τα μάτια κλεισμένα. Eψαχνες, ταξίδευες, βούλιαζες, άκουγες και έβγαζες τις λέξεις ζωντανές, αγκιστρωμένες, φωτεινές, σπαρταριστές, μελωδίες που είχαν χρόνια ν' ακουστούν. Mε τον τρόπο σου έλεγες - η όραση είναι απατηλή, μονάχα η ακοή, αυτή μονάχα... το αυτί... και δώσ' του πατητές κι αναπνοές γρήγορες, κοφτές και σταθερές.

Γιώργος Ιωάννου


ΣΤΙΣ ΑΚΡΕΣ ΑΠ' ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

A, στις άκρες απ' τα μάτια σου
τον έρωτα εστείλανε
και μου 'στησε καρτέρι

Και μου 'στησε καρτέρι

A, στις άκρες απ' τα χείλη σου
τα δίχτυα τους ερίξανε
και πιάσαν την καρδιά μου

Και πιάσαν την καρδιά μου

Και σαν ψαράκι σπαρταρώ
στ' αγκίστρι καρφωμένο
κι όταν ακούω να τραγουδάς
χίλιες φορές πεθαίνω

Χίλιες φορές πεθαίνω

Γιώργος Ζήκας
permalink

0 Comments:

Δημοσίευση σχολίου

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα