παρα-κείμενα

Πέμπτη, Απριλίου 10, 2008

98 ~ καθρέφτες



Να τρέχω πάνω σ' ένα καθρέφτη σαν τυφλός
και να τραγουδώ μες στ' αυτί των θεών
να οι πόθοι μου σήμερα


Benjamin Peret
-Aθάνατη αρρώστια-
*μτφ: Αντρέας Παγουλάτος



ΣΤΟΝ ΚΟΥΡΕΑ

Άσπρο τριαντάφυλλο
η πετσέτα του κουρέα
γύρω απ' το πρόσωπό σου
που σαν μαμούνι λαμπερό
στα πέταλα καρφώθη.
Τούφες τούφες στο πάτωμα
οι μέρες μου που σ' αγαπούσα τόσο,
ενώ ψαλίδιζε ο πολύλογος
αισθητικός της κεφαλής
ό,τι περιττό φυτρώνει μες στο χρόνο.
Αχ! και σ' έκανε ο ασυνείδητος αυτός
ακόμη πιο ωραίο'
γράφτηκε καθαρά η κατηφόρα των φρυδιών
και κάτω απ' τους νεφρίτες των ματιών
μισάνοιγαν τα άνθη σου, τα χείλια.
Το μαγαζί τυπώνονταν μέσα μου
με κάθε λεπτομέρεια,
σιγά σιγά το τίποτα
που θα 'τανε σε λίγο η ζωή μου
δίχως σένα,
έμπαινε σουρνάμενο
στον παρφουμαρισμένο χώρο.
Μες στον καθρέφτη γέλασες,
διπλώθηκα στα δύο
που σ' είχα και θα σ' έχανα
σαν τη ζωή που σταματάει
κλασική μ' ένα ψαλίδι.

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
-Σύγχρονη Ερωτική Ποίηση-


ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

Είμαι ασημένιος και ακριβής. Δεν έχω προκαταλήψεις.
Ό,τι κι αν δω το καταπίνω αυτομάτως.
Ακριβώς όπως είναι, αθάμπωτο από αγάπη ή απαρέσκεια.
Δεν είμαι σκληρός, μόνο ειλικρινής -
Το μάτι ενός μικρού θεού, τετραγωνισμένο.
Τον περισσότερο καιρό αυτοσυγκεντρώνομαι στον απέναντι τοίχο.
Είναι ροζ, με στίγματα. Τον έχω κοιτάξει τόσο πολύ
Που νομίζω πως είναι μέρος της καρδιάς μου. Αλλά τρεμοσβήνει.
Πρόσωπα και σκοτάδι μάς χωρίζουν ξανά και ξανά.

Τώρα είμαι μια λίμνη. Μια γυναίκα σκύβει από πάνω μου,
Ψάχνοντας στις εκτάσεις μου να βρει ποια είναι στ' αλήθεια.
...
Σύλβια Πλαθ
-Ποιήματα-
*μτφ: Κατερίνα & Ελένη Ηλιοπούλου



Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΡΕΦΤΗ

Η τελετουργία αυτή διαθέτει επίσης έναν υπόρρητο θυσιαστικό χαρακτήρα. Το άνοιγμα του λιλιπούτειου στρογγυλού, περίτεχνου ή απλούστατου, παραλληλόγραμμου καθρέφτη είναι η μείζων τομή, το κόψιμο του χρόνου στα δύο. Η εγκοπή αυτή είναι βεβαίως αναίμακτη αλλά είναι πλήρης: το νυν σκίζεται, ο καλλωπισμός παρέχει μια ισχυρή δόση εγωτικής λατρείας, ο κόσμος μπαίνει, έστω για λίγο, στο περιθώριο της σκέψης. [...] Τα σημαινόμενα του βυθίσματος στον καθρέφτη του καίριου ευπρεπισμού είναι ο κώδικας μιας ήρεμης, αποφασιστικής όμως απεξάρτησης: είναι η ικανοποίηση ενός επείγοντος αιτήματος αυτοσεβασμού.

Γιώργος Βέης
-Ασία, Ασία Σινικές και άλλες μαρτυρίες-



Η ΖΩΗ ΜΟΥ

Η ζωή μου, μια στιγμή μου,
στον καθρέφτη, νύχτα κρυφά,
χρόνια θηλυκά, χρόνια αρσενικά ραγίζουν
Η ζωή μου...
Τόση ζωή για μια στιγμή

Μια στιγμή μου, στον καθρέφτη νύχτα,
χρόνια θηλυκά ραγίζουν
Η ζωή μου...

...τόση ζωή για μια στιγμή που δεν ήμουν

Στάμος Σέμσης / Ιφιγένεια Γιαννοπούλου
(με την Τάνια Τσανακλίδου)
permalink

6 Comments:

Ο καθρέφτης και η διάθεσή μας για παρομοιώσεις - αυτό μας απέμεινε!!
Γιατί εδώ που φτάσαμε
"όσο αργά κι αν περπατάμε μέσα στην άχνα της βραδιάς
είτε με τις παντούφλες, είτε ξυπόλυτοι
κάτι θα τρίζει - ένα τζάμι ή κάποιος καθρέφτης...
Κι αν κάνουμε να κοιτάξουμε σ' αυτόν ή στον άλλο καθρέφτη
πίσω απ' τη σκόνη και τις ραγισματιές
διακρίνουμε πιο θαμπό και πιο τεμαχισμένο το πρόσωπό μας,
το πρόσωπο που άλλο δε ζήτησε στη ζωή παρά να το κρατήσουμε καθάριο κι αδιαίρετο..."
(είμαι κολλημένος στη ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ, τι να κάνουμε)

Πέμπτη, Απριλίου 10, 2008 6:20:00 π.μ.  

Ποιητικώς, σου επιτρέπουμε να είσαι κολλημένος στη Σονάτα του Σεληνόφωτος. Αλλά μόνον ποιητικώς.

Για τα υπόλοιπα είναι νωρίς ακόμα, όσο είναι νωρίς και για όσους μπορούν και κυττάζουν στον καθρέφτη τους.

[ εγώ, είμαι στο τσακ να τον σπάσω :-) ]

Τετάρτη, Απριλίου 23, 2008 3:22:00 μ.μ.  

πολύ ωραίο ¨αφιέρωμα", λείπει η "Καθρεφτοποιία" της Λένας Πλάτωνος. Να στο στείλω?
και μην κάνεις αστεία με την ακεραιότητα του καθρέφτη, εκτός κι αν ετοιμάζεις ανακαίνιση... το κουρείο της Κ.Α. Ρουκ, πρέπει να τόχα διαβάσει καμιά 25αριά χρόνια πριν, αναγνωρίσιμο από τον πρώτο στίχο, μεγάλη ποίηση

Παρασκευή, Απριλίου 25, 2008 1:06:00 μ.μ.  

την ώρα που
χτενίζεις τα μαλλιά σου στον
καθρέφτη θα σου δείχνει τις ώρες που φύγαν
χωρίς ποτέ να μπορέσεις
να τις κρατήσεις


λέει ο Χρονάς. Aνακαίνιση, αυτό είναι! Aυτό μού χρειάζεται :-)

Πάω να βρω κι ένα σχετικό του Καβάφη, και επανέρχομαι.

υ.γ. έπρεπε να το έχεις ήδη στείλει πριν το διαβάσω και με πιάσει η ανυπομονησία μου (το μόνο μου ελάττωμα)

Σάββατο, Απριλίου 26, 2008 8:16:00 π.μ.  

[DÜNYA GÜZELI]

Το κάτοπτρον δεν μ' απατά, είν' αληθής η θέα,
δεν είναι άλλη ως εμέ επί της γης ωραία.
Οι οφθαλμοί μου στίλβοντας αδάμαντας ομοιάζουν,
του κοραλίου την χροιάν τα χείλη μου πλησιάζουν,
δύο σειραί μαργαριτών το στώμα μου στολίζουν.
Το σώμα μου είν' εύχαρι, το πόδι μου φημίζουν,
χείρες, λαιμός, κατάλευκοι, κόμη μεταξωτή...
πλην, φευ, τι οφελεί;

Eντός αυτού του μισητού κλεισμένη χαρεμίου,
ποίος το κάλλος μου ορά επί της υφηλίου;
...

(από τα ανέκδοτά του)

Γκιουζέλ;

Σάββατο, Απριλίου 26, 2008 8:23:00 π.μ.  

Καθρεφτοποιία
Ποιός είναι ο αληθινά ελεύθερος άνθρωπος με ρωτούσες.../Ο Θεός συνετρίβη, ζήτω ο Υπεράνθρωπος/μόνος κύριος των πάντων/και το αίσθημά του/ζαριά από το άπειρο καμπύλη.../

Στην καθρεφτοποιία εργάτης των καθρεφτών του/παίζοντας κρυφτό με το είδωλό του/στο λαβύρινθο των κατόπτρων ψάχχνοντας/ψάχνοντας, την αδιέξοδο πύλη.../

Ποιός είναι ο αληθινά ελεύθερος ανθρωπος;/Με ρωτούσες εσύ, Γέροντα Ασκητή/με πληγές που για τους άλλους θα ήτανε κραυγές/ταπεινός, με το διάβολο μέσα στο τεραίν του/συνέτριψες την καθρεφτοποιία/και είδες το φως.../

Κι εκείνη την ημέρα στην εκκλησία/μέσα στην άκρα σιωπή/παρ΄ότι δε σου έδωσα φιλί/γιατί φοβήθηκα τη σάρκα σου νεκρή/εσύ μου έστειλες/της ψυχής σου την ακτινοβολία/ρευμα ανοδικό/σε μένα τη μικρή πάλι ρωτώντας με/ποιός είναι ο αληθινά ελέυθερος αάνθρωπος.../τώρα ξέρω είναι αυτός/που συνέτριψε την καθρεφτοποίια...

Λένα ΠΛάτωνος, ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΟΥ, Οδός Πανός 2005

Σάββατο, Απριλίου 26, 2008 2:12:00 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα