παρα-κείμενα

Πέμπτη, Νοεμβρίου 17, 2011

190 ~ πολυτεχνείο

Οι άκαπνοι πήρανε την εργολαβία της εξύμνησής τους. Αυτοί που τότε συστήνανε φρόνηση χρεώθηκαν το μερεμέτισμα της ιστορίας τους. Τι απόμεινε για τους μαχητές του Νοέμβρη;

Νάντια Βαλαβάνη
-Φώτα Πορείας 1-



ΑΝΤΙΣΤΑΣΟΥ

Ουδείς γνωρίζει σ' αυτήν την σκοτεινή νύχτα
το σημείον ανατολής ή της δύσης.
Η φαντασία μας αναπλάθει
το φως το ερχόμενον από τα βάθη μας
και καθρεπτίζομεν τα πρόσωπά μας
στο κρυφό του φως
παίρνοντας θάρρος
ελπίδα διά την αύριον.
Η ομιλία μας σιωπηλή
ή δια ψιθύρου
στο ους του ενός και του άλλου
της ιδίας τραυματικής ζωής.
Ο με την σπάθαν παίρνων την εξουσίαν
την ιδίαν τύχη θα υποστεί.
... ... ...
Δεσμοφύλαξ εφάνη επί της θύρας
κρατών πινάκιον φακής
και εν σωφρονιστικόν μαστίγιον.
Ο λόγος ωχρός έναντι της αληθείας.
Αι πληγαί, οι βόγγοι
Αι ελπίδαι που τρέχουσι
εις τα βάθη απλησίαστων χρωμάτων
να διασώσουν την ύπαρξιν αυτών.
Και μίαν ακόμα ολεθρίαν νύχτα
γευματίσαμε ματωμένα όνειρα.
...

Ντίνος Ταξιάρχης
-Η τρέμουσα νύχτα' Πολυτεχνείο-



ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ

Ώρα 12.45'. Το τραγούδι και οι τοίχοι. Οι δρόμοι και τα πρόσωπα. Τα δάκρυα και οι φωνές των παιδιών. Και πάλι το τραγούδι. Κολλημένο στους τοίχους. Και οι τοίχοι το αναμεταδίνουν. Ολόκληρο. Συμπαγές. Στρογγυλό. Τετράγωνο. Ορθογώνιο. Κυκλικό. Παραλληλόγραμμο. Επίπεδο. Αιχμηρό. Άναυδο. Ένα τραγούδι άναυδο. Καταμεσίς στη νύχτα. Και η πολύπαθη γενιά μας. Και τα χαμένα της όνειρα. Και τα παιδιά που δεν είδαν ακόμα, γιατί τόσο άξαφνα πέτρωσε καταμεσίς στη νύχτα ένα τέτοιο τραγούδι. Που δεν είδαν ακόμα γιατί τόσο άξαφνα έμεινε άναυδο και χωρίς ανάσα ένα τραγούδι που ως εκείνη τη στιγμή πολλαπλασιαζότανε. Έγινε έτσι, και κατάλαβαν: Το τραγούδι έπιανε χώρο από χιλιάδες πρόσωπα μέσα στη μέση μιας αφιλόξενης νύχτας. Το τραγούδι από τη μια. Έτοιμο. Πανέτοιμο για όποια πέτρα. Για όποιο μικρό και απαίσιο φόβο μέσα σ' αυτή τη νύχτα. Για όποια απειλή. Από τη μια λοιπόν το τραγούδι. Από την άλλη, ένας θόρυβος τρελός, άγριος, παράφρων θόρυβος, ογκώδης, φρικαλέος, επερχόμενος.

Ωρα 12.55'. Η είδηση : «Τα τανκς κατευθύνονται μέσα στη νύχτα με προορισμό το χώρο συγκεντρώσεως των φοιτητών».

Κωστούλα Μητροπούλου


ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ

Πάμε κι εμείς στην αυλή του φθινόπωρου
πίσω απ' τα πετρωμένα στάχυα του καλοκαιριού
Πάμε κι εμείς στα παιδιά που κοιμήθηκαν
κάτω απ' τα ματωμένα νύχια του περιστεριού

Πάμε να δεις την αυλή που μεγάλωσαν
δυο παιδιά ερωτευμένα, δυο παιδιά του καημού

Ορέστη απ' το Βόλο, Μαρία απ' τη Σπάρτη, γυρεύω το γιο μου
Ορέστη απ' το Βόλο, Μαρία απ' τη Σπάρτη, την κόρη μου θέλω

Σταύρος Ξαρχάκος / Ιάκωβος Καμπανέλλης
(με τον
Νίκο Δημητράτο και τον θίασο της παράστασης Το μεγάλο μας τσίρκο* -*από την παράσταση της μεταπολιτευτικής περιόδου-)

(η εικόνα είναι από σκίτσο τής μαθήτριας Μαρίας Κυριακάκη τού 2ου Δημ. Σχολείου Χανίων)

permalink

0 Comments:

Δημοσίευση σχολίου

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα