παρα-κείμενα

Πέμπτη, Μαρτίου 01, 2007

56 ~ χωρισμός

.


...όταν τελειώσει το αίσθημα δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του

Αδειάζω, όλ' αδειάζω τη στιγμή απ' το παρόν
και μπαίνω σ' άλλο τώρα, πηχτό κι αδιαίρετο.

Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ


Χρησιμοποίησα κάθε τέχνασμα
για να σε συγκινήσω, ψέματα, κόπωση, ακόμη κι αυτό του πάθους,
μα τώρα βλέπω μόνη λύση τον οριστικό χωρισμό.
Προσθέτω πως είμαι πρόθυμος να επωμισθώ την ευθύνη.

Συγκατανεύεις. Ο φθινοπωρινός αέρας ξαφνικά δυναμώνει, αγριεύει'
Ένα καθαρό βάζο με ξερά φύλλα δονείται ασταμάτητα.
Κοιτάζουμε αμίλητοι. Όταν μιλάω και πάλι
ο έρωτας θάβεται μέσα μου βαθιά, για πάντα.

James Merril
* μτφ: Χάρης Βλαβιανός



ΕΡΑΣΤΕΣ

Κι επειδή
δε βρήκε δύναμη άλλη
ν' αντιτάξει στην κραυγή
έφυγε
ανάμεσα απ' το βαθύ νερό
που τους χώριζε'
τ' άστρα δεν είδε
ν' ανάβουν πάλι ένα ένα
στη μικρή τους γειτονιά
νήστεψε για λίγο καιρό,
ύστερα βρήκε μια καινούργια
γωνιά ξένη
για να κρύψει το άχρηστο βιβλίο.
Κι όταν ύστερα από καιρό
-αρχές χειμώνα-
τυχαία συναντήθηκαν
δυο ξένοι
"βρήκες γωνιά να ζεσταθείς
κι ετούτο το χειμώνα;"
τον ρώτησε' και το βαθύ
νερό τους χώρισε
για άλλη μια φορά.

Κώστας Σταυρόπουλος
-Οδός Πανός - τ.83/84-


ΗΟΝOUR
της Joanna Murray-Smith

Γιατί φεύγουν οι άνθρωποι; Ο χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος. Αυτό που μέχρι τώρα σου έδινε ζωή, είναι αυτό που τώρα σου την αφαιρεί. Σαν κινούμενη άμμος σε κυκλώνει η απουσία. Κι εσύ βυθίζεσαι εκεί μέσα... χάνεσαι... και ψάχνεις. Και πρέπει τώρα να επαναπροσδιοριστείς... χωρίς να το έχεις επιλέξει.

από το πρόγραμμα της παράστασης του θεάτρου Άλμα (2004-2005)


ΤI ΣΗΜΕΡΑ, ΤΙ ΑΥΡΙΟ, ΤΙ ΤΩΡΑ

Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα
ας καθαρίσουμε μια ώρα αρχύτερα
Του χωρισμού μας έφτασε η ώρα
Μπορεί και για τους δυο να ’ναι καλύτερα,
ας καθαρίσουμε μια ώρα αρχύτερα

Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα
κι αν περιμένουμε, τι θα κερδίσουμε;

Βασίλης Τσιτσάνης / Γεράσιμος Τσάκαλος
(με τη Μαρίκα Νίνου)
permalink

2 Comments:

Μπορεί να χάνεσαι κάθε μέρα σε χίλια μύρια blog…
Κουβέντα να γίνεται τώρα επί παντός του επιστητού
και σχόλια επί σχολίων… απαντήσεις, ανταπαντήσεις αναμασήματα…
Και ξαφνικά πέφτεις σ’ ένα παρακείμενο blog… αλλιώτικο από τα άλλα,
χωρίς φλυαρίες και άλλες φιοριτούρες,
προσεγμένο στη μορφή και στο περιεχόμενο,
με πρωτότυπο αντικείμενο (δύο ποιήματα, ένα πεζό κι ένα τραγούδι με το ίδιο θέμα!!!), σοφές επιλογές και αίσθηση του μέτρου…
Αλλά ούτε ένα σχόλιο από τους βιαστικούς περαστικούς
Εδώ που κανείς μπορεί να σταθεί, που μπορεί να στοχαστεί, να φιλοσοφήσει
Μην απογοητευτείς….
Συνέχισε
Εγώ το έβαλα στα αγαπημένα
για να μην ξεχνώ να περνώ από τη e-γωνιά σου
και –σε παρακαλώ- ΑΦΗΣΕ ΜΕ ΝΑ ΡΙΧΝΩ ένα μπουκάλι στο ιντερνετικό πέλαγος
με τις σκέψεις που, είμαι σίγουρος ότι θα γεννιούνται από κάθε μελλοντική καραχώρηση στο μπλοκάκι σου…
υπογραφή:
with a ukulele
κατά e-κόσμο: κ ART ά SOS
in MEDIAS Res 69 Χρυσηίδες Ρέμβης στο
www.afterzed.gr/kartasos
όπου λέξεις παντογνώστριες, με εικόνες μεταξένιων συνειρμών
σέρνουν λυρικό χορό πάνω στην ελάχιστη πραγματικότητα στίχων

Τετάρτη, Μαρτίου 21, 2007 1:39:00 μ.μ.  

Εδώ, μας έχεις εξαπολύσει ήδη δύο τορπίλες - στα "βλέμματα" και στη "γυναίκα". Για ένα μπουκάλι θα μιλάμε τώρα;

Όσο για τους "περαστικούς", σε διαβεβαιώνω πως όσοι ήταν να βρούν αυτό το μπλογκ, το βρήκαν και όσοι είναι να το βρουν, θα το βρουν. Άλλωστε, κοπίασα για να το κρατήσω εκτός της πολλής συνάφειας.

Λόγω προχωρημένης ώρας, θα επανέλθω για όσα αφορούν στην μπλογκική εμπειρία μου αφού η πρώτη σου παράγραφος απηχεί πλήρως και την δική μου άποψη.

Πέμπτη, Μαρτίου 22, 2007 1:45:00 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα