παρα-κείμενα

Κυριακή, Οκτωβρίου 29, 2006

35 ~ πρωινά

.


ΘΑ ΠΕΡΑΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΑΤΣΑ ΝΤI ΣΠΑΝΙΑ

Tα παράθυρα θα γνωρίσουν
την ευωδιά της πέτρας του πρωινού
αέρα. Θ' ανοίξει μια πόρτα.
Ο θόρυβος των δρόμων
θα είναι ο χτύπος της καρδιάς
μέσα στο σαστισμένο φως.
............................................
Είναι σκοτάδι το πρωί που περνά
χωρίς το φως των ματιών σου.

.........ηηη.........[30 Μαρτίου 1950]

Cesare Pavese
(μετ: Σωτήρης Τριβιζάς)


Γέρνει το Σάββατο πικρό. Νοέμβρης
κι εγώ,
σέρνω την ύπαρξή μου στην Ακαδημίας,
εκεί που γράφει Έλλη – κινηματογράφος.
...
Σάββατο πικρό. Κι είναι Νοέμβρης
Όπως εκείνο το πρωί που μ’ είχες μες τη σκέψη σου
και σ’ αιφνιδίασα και παρεδόθης,
ρίχνοντας πάνω μου, όλη σου την αγάπη.
Με εμφανή τη σύγχυση
των κινήσεών σου, καθώς
σε οδηγούσα στον σκοτεινό ημιώροφο.

Δημήτρης Κανελλόπουλος


ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΡΩΙ

......Κύτταξε ξανά το ρολόι, είχε πάει κιόλας πεντέμιση. Πρέπει να είχαν περάσει πάνω από τέσσερις ώρες που στεκόταν στηριγμένη στην μπαλκονόπορτα και τα μάτια της είχαν στεγνώσει από την πολύωρη αναμονή μέχρι να τον δεί να στρίβει τη γωνία. Κάθε φορά που έβλεπε να αχνοφέγγουν φανάρια από το βάθος του κάθετου δρόμου οι ελπίδες της αναπτερώνονταν για να διαψευστούν αμέσως μετά που το αυτοκίνητο συνέχιζε την ευθεία πορεία του, χωρίς να στρίψει στο δρόμο της. Και κάθε φορά, μέχρι να φανεί το επόμενο, ξανάρχιζε να μετράει από το ένα, ακολουθώντας τον ρυθμό του εκκρεμούς [τικ-ένα, τακ-δύο...]. Μετά από τόσες νύχτες αναμονής είχε υπολογίσει ότι η μέση συχνότητα διέλευσης των αυτοκινήτων τις καθημερινές ήταν ανά 8 λεπτά.
......Μετρώντας και ξαναμετρώντας, έφτασε το πρωί. Ήταν η ώρα που έπρεπε εγκαταλείψει τη θέση της γιατί η σιλουέτα της διακρινόταν πίσω από την κουρτίνα και δεν ήθελε να την δουν οι γείτονες. "Σήμερα είναι Παρασκευή", σκέφτηκε με ανακούφιση, πηγαίνοντας να ετοιμάσει τον καφέ της. "Τη νύχτα θα έχω περισσότερες ελπίδες - η συχνότητα διέλευσης αυξάνεται τα σαββατοκύριακα".

Ιωάννα Μοάτσου-Στρατηγοπούλου

ΧΑΡΑΜΑΤΑ

Αγάπη μου, αστέρι μου, φεγγάρι μου,
σε λίγο θα ξημέρωνες για χάρη μου.
Στη γύρα ο πετεινός τρελλό μεγάφωνο,
σε θέλω και ο ουρανός μ' αφήνει άφωνο.

Νίκος Αντύπας / Λίνα Νικολακοπούλου

Ετικέτες

permalink

0 Comments:

Δημοσίευση σχολίου

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα