παρα-κείμενα

Κυριακή, Νοεμβρίου 23, 2008

118 ~ αιδοία


Gustave Courbet: L'Origine du monde

Στο σκοτάδι
μύριζα το σώμα σου
Στην κορυφή του ανάστροφου δέλτα σου
ξέσπαγαν τα κύματά μου
Αφανίζοντας.

Γιάννης Τόλιας

Image Hosted by ImageShack.us
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΝΕΦΕΛΗΣ
(Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασσίζης)

Μη ματαιοπονείτε.
Με την ομορφιά μου εγώ
θα καταργήσω την έννοια του βιβλίου'

θα επινοήσω τα νέα λουλούδια
και θα τα δρέψω από τα σπλάχνα μου
και θα στέψω βασιλιά στην κόχη των μηρών μου
το δημόσιο ρόδο.

απ' αυτό θα πνεύσει ο άνεμος
της αληθινής αγνότητας
όπου λίγοι θα επιζήσουν άνθρωποι

Οδυσσέας Ελύτης
-Μαρία Νεφέλη-


Image Hosted by ImageShack.us
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΝΩΣΗ

Η γυναίκα μου με γοφούς μικρού πλοίου
Με γοφούς πολυελαίου και με φτερά σαΐτας
Και με μίσχους φτερών άσπρου παγονιού
Και ζυγαριάς ανευαίσθητης
Η γυναίκα μου με γλουτούς από αμμόπετρα κι αμίαντο
Η γυναίκα μου με γλουτούς ράχης του κύκνου
Η γυναίκα μου με γλουτούς της άνοιξης
Με αιδοίο γλαδιόλας
Η γυναίκα μου με αιδοίο φλέβας χρυσού κι ορνιθορύγχου
Η γυναίκα μου με αιδοίο φύκια και καραμέλες του παλιού καιρού
Η γυναίκα μου με αιδοίο καθρέφτη

André Breton
*μτφ. Νάνος Βαλαωρίτης
-Εγκόλπιο Ερωτικού Λόγου-


Image Hosted by ImageShack.us
ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ

...είχα εξαφανιστεί παραμένοντας εκεί, σαν σ' ένα τίποτα, μετέωρος και περιφερόμενος. Βρισκόμουν σ' έναν οποιοδήποτε δικό μου τόπο, που ήταν διαφορετικός σε σχέση με τον προηγούμενο: ένα φαράγγι μέσα στα βουνά με αραιά ελαιόδεντρα, και άγριους θάμνους που ανθίζουν όταν έρχεται ο καιρός τους. Κάθε τόσο αναλογιζόμουν το αιδοίο σου, και το έβλεπα ααν να ήταν ένταγμένο στο τοπίο: τη μικρή κλειτορίδα κρυμμένη κάτω από τα μεγάλα χείλη, ντροπαλή σαν κάποια ανθρωπάκια που βγαίνουν στο κατώφλι του σπιτιού τους με το φόβο του ταχυδρόμου που χτύπησε το κουδούνι, κι ύστερα την πλατιά σου ήβη, να απλώνεται σαν δεντράκι μέχρι την αρχή της κοιλιάς.[...]

Η ανάμνηση του αιδοίου σου (συγχώρεσέ μου την ωμή επιμονή στην ανατομική λεπτομέρεια) ξεδιπλώθηκε, αν μπορώ να το πω έτσι, ξαφνικά μπροστά μου, ίσως μ' έναν ανευλαβή τρόπο, δεν το αρνούμαι, δεδομένου του ιερού αν και εγκαταλελειμμένου τούτου τόπου. Και, αντίθετα από ό,τι ο Καζαντζάκης, κατάλαβα πως δεν ήμουν ελεύθερος. Το αντίθετο, ήμουν φυλακισμένος του εαυτού μου. Και κυρίως, δεν ήμουν πια νέος, ή τουλάχιστον τόσο νέος όπως όταν σε γνώρισα. Είχα όμως την αίσθηση ότι καταλάβαινα περισσότερα πράγματα, πολύ περισσότερα πράγματα. Είναι περίεργοι κάποιοι συλλογισμοί: για παράδειγμα, το ότι το αιδοίο σου δεν ήταν μόνο ένα είδος δίνης στην οποία θα ήθελα να επιστρέψω, αφού υπήρξε τόπος άφατης ηδονής (πολύ εύκολο), αλλά πραγματικά ένας πιθανός δρόμος επιστροφής στο αμνημόνευτο, στις πηγές του κόσμου...

Antonio Tabucchi
-Δύο ελληνικά διηγήματα-


Image Hosted by ImageShack.us
ΖΗΤΩ ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ

Βαρέθηκα πια τις ψαγμένες
με τα κασκόλ στον Ιανό,
τις βαθυστόχαστες κουβέντες
το άδειο βλέμμα στο κενό

Που λένε ναι, και είναι ίσως
όχι, τις πιο πολλές φορές
Για τη χαρά νοιώθουνε μίσος
θέλουν να δείχνουν σοβαρές

Ζήτω λοιπόν τα κοριτσάκια
με τα οξυζενέ μαλλιά
τα κατακόκκινα χειλάκια
που ξέρουν λίγα και καλά

Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια
με το βαθύ το ντεκολτέ
που στα αγόρια λένε όχι
από σπανίως ως ποτέ

Των σοφών τη σοφία, αναιρεί το αιδοίο
Κολωνάκι-Μπουρνάζι, σημειώσατε δύο

Παντελής Αμπαζής

permalink

19 Comments:

Κάποτε τρεις φίλοι λέγαν ανέκδοτα.
Ο τρίτος της παρέας μόνο ξεκαρδιζώτανε στα γέλια και επικροτούσε τις επιλογές των άλλων δύο με την επιφώνηση:
ΚΑΛΟ, ΚΑΛΟ, ΚΑΛΟ!!!
Βαρέθηκαν οι άλλοι δύο το ίδιο το τροπάρι και τον προστάζουν:
- Πες κι εσύ ένα ανέκδοτο και ψάψε να λες συνέχεια ΚΑΛΟ, ΚΑΛΟ!
Κι ο τρίτος το ξεστομίζει:
- Μουνί!!!
- Μα αυτό δεν είναι ανέκδοτο...
- Είναι όμως ΚΑΛΟ, ΚΑΛΟ, ΚΑΛΟ!!!
και για να εμλπουτίσω κι άλλο το θέμα σου προτείνω:
Η απογείωση, του Χριστόδουλου Οικονόμου (δημοσιεύτηκε στο 40ο τεύχος του περιοδικού ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ)

Το Jet - έτσι το γράφουν;
Θα καταφέρει να προσγειωθεί!
Το βεβαιώνουν όλες οι στατιστικές
Να το σε δευτερόλεπτα το άτιμο
Στο φωτισμένο τροχοδρομεί διάδρομο
Ακούγονται χειροκροτήματα!!!

Εγώ πώς θα τα καταφέρω
Να πάρω ύψος;
Δυο double Skotch τα ήπια
Ανάποδα κρατάω το βιβλίο
Προσπαθώ να σκέφτομαι μια γυναίκα
Μαύρη κομπιμαιζόν
Τίποτε από κάτω

Παράλληλα έχει τις γάμπες διπλωμένες
Και γαμώ τις στατιστικές σας
για την απογείωση!!!
(που το έχω αναρτήσει και στις ΔΟΚΙΜΕΣ ΜΟΥ)

Πέμπτη, Νοεμβρίου 13, 2008 5:18:00 π.μ.  

Ευχαριστώ! αλλά επειδή η απογείωση είναι για το ...τζετ, το κρατώ για το θέμα "jet".

Τραγούδι έχω. Κραουνάκη με στίχους του Τριπολίτη και τη φωνή της Μοσχολιού. Ευτυχής συνάντηση σε μια από τις καλύτερες στιγμές όλων:

Τζετ
...
Σπάζοντας το φράγμα του έρωτά σου και του ήχου
επάνω μου συντρίβεσαι και στα μπετά του τοίχου

Μισόφωτο δωμάτιο το πάθος που πληρώνεται
Γίνεται το κορμί σου τζετ κι υψώνεται

Τα μέλη μου σχεδιάγραμμα στο πορτατίφ
και μάθε τα
Γίνεται η πτώση η τελική σου
κάθετα.

Παρασκευή, Νοεμβρίου 14, 2008 12:26:00 π.μ.  

Αμπατζή δαγκωτό, και απο δω και πέρα θα φροντίσω άμα ξαναπάω στον Ιανό να μη φοράω κασκόλ!
(χιλιοτραγουδισμενο το θέμα σου, έμμεσα, αλλά τέτοια ανθολόγηση δεν έχω ξαναδεί, μπράβο)

Δευτέρα, Νοεμβρίου 17, 2008 2:32:00 μ.μ.  

Χμμμ... αν περιορίσεις την φροντίδα σου στην απουσία του κασκόλ, να υποθέσω ότι από οξυζενέ μαλλί είσαι ok;
:-)

Σε μια εναλλακτική διασκέδαση, πάντως, δεν λέμε όχι και τραβάμε κατά Μεταξουργείο μεριά!

Τρίτη, Νοεμβρίου 18, 2008 12:24:00 π.μ.  

δυστυχώς το βάφω το (επάνω) μαλλί καστανό εδώ και χρόνια, από τα 20 που άρχισαν οι άσπρες. Στην αρχή μάρεσαν, αλλά σιγά-σιγά όσο έβλεπα κυρίες κουλτουριάρες, γκρι χρώματος-μέσα-έξω, αποφάσισα και υπέκυψα στην αμμωνία...

(φοβάμαι ότι το Μεταξουργείο, σαν γειτονιά, αρχίζει και γίνεται cult, αλλά κατά κει τραβάμε, έτσι κι αλλιώς μέχρι να ακριβύνουν τα οικόπεδα, να γεμίσει "lofts", και να πάμε παραπέρα. Φοβάμαι ακόμα και τη λέξη "εναλλακτικό", ειδικά αν συνάπτεται στη "διασκέδαση". Παρά την αμμωνία στο κεφάλι μου, μπορώ να θυμηθώ το πως και πότε αυτές οι γειτονιές της πόλης ανέδιδαν την ανόθευτη κουλτούρα - καμιά σχέση μ΄ αυτό που διαφαίνεται τώρα).

βρήκα όμως, από λινκ άλλα ενδιαφέροντα, ευχαριστώ

Τρίτη, Νοεμβρίου 18, 2008 1:55:00 μ.μ.  

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο!
: Φοβάμαι ακόμα και τη λέξη "εναλλακτικό", ειδικά αν συνάπτεται στη "διασκέδαση". Παρά την αμμωνία στο κεφάλι μου, μπορώ να θυμηθώ το πως και πότε αυτές οι γειτονιές της πόλης ανέδιδαν την ανόθευτη κουλτούρα - καμιά σχέση μ΄ αυτό που διαφαίνεται τώρα.

Σχεδόν αρνούμαι να πηγαίνω σ' αυτές τις γειτονιές πια.

(γιατί βαφή με αμμωνία; υπάρχουν και οι "φυσικές")

Δευτέρα, Νοεμβρίου 24, 2008 8:24:00 π.μ.  

α, για πες για τις φυτικές. (είναι πολλά τα άσπρα μου, είμαι κάτι σαν Παναγιωταρέα, σ΄αυτό το θέμα, μια τούφα μπροστά-μπροστά που έχω χρόνια να τη δω) Και σιχαίνομαι το κομμωτήριο, προτιμώ χίλιες φορές το οδοντογιατρό (μια φορά το χρόνο πας, λύνεις τα θέματα όλα και δεν χρειάζεται και να μιλάς και να απαντάς και σε ερωτήσεις "που θα πάτε διακοπές" αφού δεν μπορείς εξ ορισμού να μιλάς...) :) :)

Δευτέρα, Νοεμβρίου 24, 2008 3:10:00 μ.μ.  

Για φυτικές δεν γνωρίζω παρά μόνον ότι κυκλοφορούν σε κάποια φαρμακεία. Όπως δεν γνωρίζω γενικώς για βαφές καθότι έχω "μακριά μαλλιά κορακάτα" (ίδια κι απαράλλαχτη ο Αθανάσιος Διάκος).

Θα ρωτήσω, όμως, τις φίλες μου τις οικολόγες και θα σε ενημερώσω. Μέχρι τότε, σου δίνω κάποια tips για να ανέχεσαι το μαρτύριο του κομμωτηρίου.

- πας με το mp3 και τα ακουστικά στ' αυτιά και άσ' τους να λένε.
- τους πετάς μερικές προτάσεις σε μια γλώσσα δύσκολη, (ινδικά, κινέζικα ή σουαχίλι λ.χ.) που η πιθανότητα να την γνωρίζουν και να σου πιάσουν ψιλοκουβέντα είναι μία στις χίλιες.
- παρακαλάς τον οδοντίατρό σου να σε κουρεύει την ώρα που περιμένεις να σε πιάσει η ένεση.

Ή, ακολουθείς τη δική μου μέθοδο μιας και σιχαίνομαι το ίδιο τα κομμωτήρια:

- Πηγαίνεις κάθε φορά σε διαφορετικό κομμωτήριο. Την πρώτη φορά δεν τολμούν να σου κάνουν αδιάκριτες ερωτήσεις, και περιορίζονται μόνον στα απαραίτητα - χρώμα, κουπ κ.τ.λ. Η οικειότητα αρχίζει από την δεύτερη επίσκεψη.

Μόλις τελειώσουν όλα τα κομμωτήρια της ευρείας περιοχής σου, κάνεις το μεγάλο βήμα και ξεκινάς να κουρεύεσαι μόνη σου.

Καλή επιτυχία!

(κι εγώ αμμωνία και ήδη στο δεύτερο στάδιο, του αυτοκουρέματος)

Τρίτη, Νοεμβρίου 25, 2008 1:28:00 π.μ.  

Αμπαζής είναι το σωστό!

Τρίτη, Φεβρουαρίου 03, 2009 8:17:00 π.μ.  

χωρίς τ.

Τρίτη, Φεβρουαρίου 03, 2009 8:17:00 π.μ.  

Σ' ευχαριστώ για την διόρθωση!
Τι απροσεξία!

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 04, 2009 11:50:00 π.μ.  

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

Κυριακή, Φεβρουαρίου 22, 2009 10:59:00 μ.μ.  

Πορνογραφία vs λογοτεχνία, υποθέτω πως αντιλαμβάνεσαι τον λόγο της διαγραφής. Δεν βρίσκω νόημα στο πολλαπλό copy paste από ένα άλλο μπλογκ, για ένα άσχετο θέμα.

Δευτέρα, Μαρτίου 09, 2009 9:47:00 π.μ.  

ΔΕΛΕΑΡ

Οταν χτυπούν τα κύματα τα φιλιστρίνια
του βαποριού που ταξιδεύει στις Ινδίες
Μένει σιωπηλή στην κουπαστή του
Κοιτάζοντας τα κύματα μια νέα
Ενώ θωπεύει τους μαστούς της ο μνηστήρ
Μελλοντικός εξηγητής της γλώσσας των νουφάρων
Στους μυστικούς διαδρόμους της Σιγκαπούρης
Παρά τα δοκάνια των ντόπιων και τους θρύλους
Νυκτερινών πουλιών και πρωιών εφημερίδων

Ανδρέας Εμπειρίκος "Ενδοχώρα"

Παρασκευή, Μαρτίου 20, 2009 8:41:00 μ.μ.  

!
Παράλειψή μου ο Εμπειρίκος. Έπρεπε να είχε τη θέση του σ' αυτό το ποστ:

... γιατί ό,τι και αν επιδιώξουμε δεν είναι δυνατόν να πούμε όχι να πούμε ναι χωρίς το μέλλον του προορισμού μας όπως μια
γυναίκα δεν μπορεί να κάμη τίποτε χωρίς την πυρκαγιά που κλείνει μέσα στη στάχτη των ποδιών της.

Σάββατο, Μαρτίου 21, 2009 3:00:00 μ.μ.  

@ Κατερίνα σ-Μ

Ετσι ακριβώς...

Κυριακή, Μαρτίου 22, 2009 12:37:00 μ.μ.  

Κι αυτός είπε:

Το πορφυρό σου
να ανοίξω τριαντάφυλλο
πέταλα υγρά
ερμητικά κλειστά
Ξαπλώνεις στο πάτωμα
κι αδημονείς...


Kι αυτή είπε:

Κλεισμένη
σα στρείδι
σφιχτά
μόνο να με σπάσεις
θα μπορείς
Έτσι θέλω
το μαργαριτάρι μου
να πάρεις.


Γ.Τ.

Παρασκευή, Ιουλίου 10, 2009 1:21:00 μ.μ.  

Στο σκοτάδι
μύριζα το σώμα σου
Στην κορυφή του ανάστροφου δέλτα σου
ξέσπαγαν τα κύματά μου
Αφανίζοντας.


Γ.Τ.

Παρασκευή, Ιουλίου 10, 2009 1:36:00 μ.μ.  

Αυτό που έλειπε από την ανάρτηση, κι αυτό που έψαχνα να βρω, έχοντας τόσα απορρίψει.
Μετεφέρθη


.

Τρίτη, Ιουλίου 14, 2009 11:33:00 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα