παρα-κείμενα

ΛΕΕΙ Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ

Δεν ύφαινα, δεν έπλεκα
ένα γραφτό άρχιζα, κι έσβηνα
κάτω από το βάρος της λέξης
γιατί εμποδίζεται η τέλεια έκφραση
όταν πιέζετ' από πόνο το μέσα.
Κι ενώ η απουσία είναι το θέμα της ζωής μου
- απουσία από τη ζωή -
κλάματα βγαίνουν στο χαρτί
κι η φυσική οδύνη του σώματος
που στερείται
...
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
-Γενιά του '70-


ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΔΕΝ ΚΛΑΙΝΕ

[...]
Και τότε με στιβαρό αγκάλιασμα
ο εξίσου νεαρός άντρας
τον τράβηξε από τον αυχένα
και τον φίλησε
όχι στα μάγουλα,
όπως είχε υποθέσει,
αλλά στα χείλη.
Στην αρχή ντράπηκε λίγο,
μετά αισθάνθηκε περήφανος
για τον φίλο του
που είδε να φεύγει
στέλνοντάς του ένα φιλί
πίσω από την τζαμαρία,
ενώ στα γειτονικά τραπέζια
διευρύνονταν οι κύκλοι της σιωπής.

Τελικά
δεν μπόρεσε να σταματήσει τα δάκρυα
που έτρεχαν παρά τη θέλησή του
στα γένια των τριών ημερών,
των τριών ημερών
που έλειπε από το σπίτι.
Τελείωσε την μπύρα με το ζόρι
και βγήκε έξω ντροπιασμένος:
οι άντρες δεν κλαίνε.

Luis Gonzáles de Alba
-Η Έλξη των Ομωνύμων-
*μτφ: Ρήγας Κούπα


9 Φεβρουαρίου 1982

Και δεν έχω τίποτα το καινούργιο να πω, εκτός από το ότι όλα, σχετικά, μοιάζουν να πηγαίνουν σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι και μόνο εγώ μοιάζει να ζω με τη μόνιμη διάθεση να κλάψω, να κλαίω και χωρίς να ξέρω, πια, και για ποιο λόγο. Ίσως να είναι οι λίγες ώρες ύπνου, οι μόνιμες πια, ίσως οι κλειδωμένες μέσα, από τη δουλειά, μέρες και νύχτες. Ίσως να είναι αυτή η ιστορία της αδιαθεσίας, που διαρκώς μοιάζει να τελειώνει, χωρίς να τελειώνει ποτέ, ίσως το τέλος του έρωτα, ίσως το αλλοιωμένο, επιτέλους, από την ηλικία πρόσωπό μου.

Νανά Ησαΐα
-ΑΛΛΗ, ημερολόγιο 1981-1983-


ΔΕΝ ΚΛΑΙΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Δεν κλαίω που φεύγεις
δεν κλαίω για τώρα
δεν κλαίω την ώρα του αποχωρισμού

Κλαίω την ώρα του γυρισμού
κλαίω την ώρα του σπαραγμού

κλαίω για την ώρα
που δεν θα 'χω πια ψυχή
να σου πω "σ’ αγαπώ"

Άκης Πάνου
(με την Βίκυ Μοσχολιού)