παρα-κείμενα
Σάββατο, Μαΐου 20, 2006
10 ~ οι ώρες, i
Τικ τακ τικ τακ
Σημαίνει μία δύο δώδεκα
Όταν το βράδυ σχίζεται
Κι ο χρόνος προχωρεί ποδοπατώντας
Αλέξανδρος Ίσαρης
ΑΠΟΓΕΥΜΑ - ΕΝ ΕΙΡΗΝΗ
Τίποτε δεν αγαπάω περισσότερο στον κόσμο
από αυτά τα απογεύματα που είμαστε εδώ, μαζί,
τα ήσυχα αυτά απογεύματα του καλοκαιριού,
όταν ο ουρανός είνα ακόμη φωτεινός,
κι ας πέρασε η ώρα.
Louise Gluck
* μετ: Δήμητρα Κωτούλα
ΟΙ ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΖΩ ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ
Οι ώρες που ζω μακριά σου
ακολουθούν τη σκιά της ψυχής μου
σαν τύψεις.
Πιο νεκρές απ' τα κίτρινα φύλλα'
απ' τη βροχή μέσα στο έρημο δάσος
πιο μόνες'
...
Οι ώρες που ζω μακριά σου δεν ζήσαν'
συμβατικά τις έδειξαν οι δείχτες του χρόνου.
Νίκη Σιδερίδου
-Αβέβαιο τείχος -
ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΔΥΤΙΚΟ
Αυτή η ώρα της Δύσης είναι χαραγμένη στον αστερισμό μου. Είναι η λογοτεχνική μου στιγμή. Αναζητώ τα βιβλία μου, φτιάχνομαι και μετά όλο και γράφω κανένα ποίημα. Είναι ωραία τα ποιήματα του Σαββάτου. Την Κυριακή τα ξαναδιαβάζω, τα πηγαίνω εκδρομή με τα αυτοκίνητο, τα πηγαίνω περίπατο με τα πόδια μου, μόνο μπάνιο που δεν κάνουν. Παίρνουν αέρα και ιώδιο, αναπνέουν και αποστειρώνονται.
...
Ξύπνησα σαν να είχα την αυγή στο κεφάλι μου.
Ένα φως αλουμινίου χρωμάτιζε τον ορίζοντα.
Το ρολόι μου έδειχνε τρεις και τέταρτο.
Πρέπει να έχει χαλάσει σκέφτηκα.
Σε λίγο το ποδήλατο με κινούσε σε ανεξήγητα
έρημους δρόμους.
...
Στο βάθος το μεγάλο ρολόι έδειχνε τρεις και σαράντα
πέντε, όπως και το δικό μου.
Χαμογέλασα.
Γύρισα την πλάτη μου.
Το Βόρειο σέλας χαμογέλασε στη σκιά μου.
...
Τώρα ο ήλιος δεν φαίνεται πια. Χάθηκε το υλικό και έμεινε ιδέα. Μήκαν χρωματισμοί στη θέση του. Το γαλάζιο ασημί, το γαλάζιο γκρι, το ροζ μπλε, το κίτρινο χρυσαφί. Τα χρώματα αλλάζουν με τα μάτια. Είναι τόσες πολλές οι παραλλάξεις τους που δεν αφήνουν περιθώρια στη μνήμη να τα συγκρατήσει. Η συγκίνηση ισοφαρίζει την εκπληκτική ομορφιά του. Μια πρωτόγονη λατρεία ανασαίνει. Κάθε βράδυ του Σαββάτου το μπαλκόνι είναι δυτικό και η δύση γεννιέται για πρώτη φορά.
Χανιά
Κώστας Εμμ. Αρχοντάκης
Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΩΡΑ
Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα,
η ώρα που μου σβήνεις τον καημό
η ώρα που και η σκέψη μου πεθαίνει
και που δε θέλω να 'χει τελειωμό
Άκης Πάνου
(με την Γιώτα Λύδια)
(και με τη Χάρι Αλεξίου)
Ετικέτες ώρες
1 Comments:
Φωτεινή
Δημοσίευση σχολίου
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα