παρα-κείμενα
Τρίτη, Μαΐου 23, 2006
13 - χορός, i
Jack Vettriano
ΤΟ ΤΑΓΚΟ
Το ταγκό είναι μια θλιμμένη σκέψη που χορεύεται, είπε.
Είν’ ένας καταδικασμένος έρωτας, μι’ αγάπη απαγορευμένη.
Δυο βήματα μπροστά να φύγεις, να ξεφύγεις.
Ενδοιασμοί;
Ένα: Γυρίζεις πίσω.
Ξανά δυο βήματα αποφασίζεις.
Νοσταλγία; Ενοχές;
Ένα βήμα στο χτες.
Αναποφάσιστα λικνίζεσαι
κι έτσι ποτέ σχεδόν δεν φτάνεις
κι όλο πονάς και διστάζεις
όταν χορεύεις ταγκό
Αγγελική Σιδηρά
ΑΝΤΡΕΣ ΣΤΟ ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ
...χόρεψα τους καλύτερους ρυθμούς
σχεδόν κατά το κέφι μου
με όποιον με θέλησε
ή με όποιον θέλησα βουτηγμένος στον ιδρώτα
μέχρι την παράδοση χωρίς να γνωρίζω
από πού είχε έρθει
-τα πάντα δέρμα ζέστη βογγητό-
χόρεψα στο σκοτάδι το καλύτερο ταγκό
-το μοναδικό-
μέχρι να αισθανθώ τη λαχτάρα της μέρας
κι επέστρεψα στο χάραμα
χορεύοντας στη βροχή
μυρίζοντας στα χέρια μου
ένα άρωμα από φρούτα
Nestor Latronico
-Η Έλξη των Ομωνύμων-
*μτφ: Ρήγας Κούπα
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΧΟΡΕΥΤΗ
Δεν φοβάμαι τις ανατροπές. Και, πριν τελειώσω, οφείλω να σας πω κι αυτό: ανατράπηκα. Φριχτό, κι όμως έγινε. Σας είπα ήδη πως όσο ζούσα λάτρευα κηπουρούς και εξερευνητές, ζωγράφους και χορευτές. Ε, λοιπόν, αυτό το τελευταίο είδος μ’ εκδικήθηκε.
Ο χορός είναι μοναδική έκφραση της ψυχής που χρειάζεται απαραιτήτως το σώμα. Εκεί απεικονίζεται. Η αθανασία ζηλεύει το χορευτή, γιατί δεν μπορεί να τον πάρει μαζί της. Δεν είναι σκέψη ή κίνηση, να καταψυχθεί και να ανασυρθεί από ένα γραπτό ή ένα βιβλίο. Ο χορός είναι το φευγαλέο της στιγμής, όπως ο έρωτας, στιγμιαίος και ακαθόριστος.
Αργυρώ Μάντογλου
-Νύφη από πολυεστέρα-
ΕΡΩΤΑΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ
Σάββατο χαράματα μπρος στην Αχερουσία
χόρεψα ζεϊμπέκικο πάνω στην φωτιά
Βήματα γενέθλια για την αθανασία
κι όλες οι αγάπες μου μία ξενιτιά
... ... ...
Είναι τα τραγούδια μας ηφαίστεια που καίνε
σώματα κι αγάλματα βγάζουνε φτερά
Τα αρχαία πάθη μας και τα φιλιά σου φταίνε
Κύττα, αναστήθηκα για δεύτερη φορά
Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα
κι έβαψα τα ρούχα μου - μάνα μη με δεις
Τη στερνή κουβέντα σου τη θυμάμαι ακόμα
σαν χορεύεις μου 'λεγες να 'σαι ο Διγενής
Χρήστος Λεοντής / Δημήτρης Λέντζος
(με τον Δημήτρη Μητροπάνο)
Ετικέτες χορός
2 Comments:
Η μουσική
σε παραδίδει
στο λαβύρινθο του ρυθμού
Κι εγώ να παραβγαίνω
με το Μινώταυρο της όρασης
στη σφαγή.
Γ.Τ.
Δαιμονικό
το στροβίλισμα
του κορμιού σου
Προσηλυτίζει το βλέμμα
Στην ακόλαστη
θρησκεία
του σώματος
Διψασμένη για λατρεία
Θεά
του σάρκινου κυματισμού
Ματαιώνεις
κάθε απόδραση της όρασης
από το αβάσταχτο
Αδυσώπητη
εισβάλλεις βαθειά
στις κρύπτες των στίχων
Επιβάλλοντας το επιτίμιο
Της λυσσασμένης λαχτάρας.
Γιάννης Τόλιας
Δημοσίευση σχολίου
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα