παρα-κείμενα
Παρασκευή, Μαΐου 26, 2006
16 ~ σχήματα, i
ΤΟ ΑΛΑΘΗΤΟ ΤΗΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ
Αλλάζει σχήματα ο καιρός,
κι η θάλασσα
σκουριάζει τις πλαγιές ανεβαίνοντας
Κήποι του καιρού αλμυροί και κτερίσματα
σπάνια
Πόδια λουσμένα στο φως
και τ’ άλλο κορμί να ‘ρχεται φεγγάρι
Σάρκα με σάρκα
Στόμα με στόμα
φιλιά κι άλογα φτερωμένα
Σε βρίσκει αφύλαχτο η ομορφιά
και σε βυθίζει
Πάνος Κυπαρίσσης
ΘΕΤΙΣ
Συρρικνώθηκα
στο μέγεθος πουλιού μέσα στη χούφτα
ενός άνδρα.
Γλυκό, τρυφερό, το μικρό τραγούδι
που τραγούδησα,
μέχρι που ένιωσα να με συνθλίβει η γροθιά του.
Τότε έκανα αυτό:
έδωσα στους ώμους μου το σχήμα ενός άλμπατρος
που πετάει ψηλά στο λόφο του ουρανού.
Γιατί; Για ν' ακολουθήσω ένα πλοίο.
...
Carol Ann Duffy
-H Σύζυγος του Κόσμου- (Ποίηση, τ.20/2002)
*μτφ: Βικτωρία Καπλάνη
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΡΙΛΙΕΣ
...κάθησα στο χορτάρι, στηριγμένη στον κορμό ενός δέντρου, και εκείνη στάθηκε όρθια. Έσκυβε να μαζέψει πλακουτσωτές πέτρες και τις έριχνε στο ποτάμι' χοροπηδούσαν δυο τρεις φορές πριν βυθιστούν, έμοιαζαν σαν βατραχάκια, και μένα μου άρεσε να βλέπω τους κύκλους που άφηναν στο νερό. Με ρώτησε γιατί ήμουν τόσο σιωπηλή και μου είπε να της πω κάτι, αλλά εγώ δεν ήξερα τι να της διηγηθώ.
Carmen Martin Gaite
*μετ: Κωνσταντίνος Παλαιολόγος
TA ΡΟΥΧΑ ΣΟΥ ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ
Στο πάτωμα τα ρούχα σου αδειανά,
μετάξια του κορμιού σου είναι φτερά,
τ' αγγίζω κι είν' ο κόσμος σου ξανά
που επιστρέφει.
Τα χείλη σου, το σχήμα του κορμιού,
η αγάπη σου που απλώθηκε παντού.
Η αγάπη που δε θέλησα αλλού
να δοκιμάσω.
Η αγάπη έχει τη μορφή και τ' όνομά σου,
έχει τα χείλη, λέει τα λόγια τα δικά σου,
πάντα γελάει με το χρώμα της φωνής σου
κι έχει τη γεύση από την πίκρα της φυγής σου.
Δήμητρα Γαλάνη / Παρασκευάς Καρασούλος
(με την Δήμητρα Γαλάνη)
Ετικέτες σχήματα
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα