παρα-κείμενα
Πέμπτη, Μαΐου 11, 2006
5 ~ χρώματα, i
Ξενιστής των δύσεων
σπαράζομαι από το θάμπωμα των χρωμάτων
Γιάννης Τόλιας
ΓΑΛΑΝΟΣ ΑΠΟ ΣΕΝΑ
Να σε συλλογιστώ είναι γαλάζιο σα να περπατάω
σ’ ένα δάσος χρυσό το μεσημέρι:
στην ομιλία μου γεννιούνται κήποι
και με τα σύννεφά μου στα όνειρά σου πάω.
Μας ενώνει και μας χωρίζει ένα απαλό αγέρι,
μια απόσταση μελαγχολίας’ τα δυο χέρια
της ποίησής μου υψώνω τότε, πλέρια,
γαλάζιος από σε, ελπίζοντας με πόνο.
….
Ο κόσμος γίνεται για μένα κρυσταλλένιος
και σε κοιτάζω, μέσα από εκλάμψεις τρίλιας
γαλάζια Κυριακή των λογισμών μου
Εduardo Carranza
*μτφ: Ρήγας Καππάτος
ΠΕΡΙ ΥΨΟΥΣ
Η θέα είναι υπέροχη από τα πενήντα.
Τα βλέπεις όλα μέσα από άλλα σύννεφα.
κόκκινα, ροζ, μαβί (αρκεί να μην τα
μπερδέψεις με γαρύφαλλα και κρίνα,
όπως εκείνοι που σκέφτονται ασύνετα).
Λίγο πιο πάνω αρχίζουν τα σκότη
που χύνει κρουνηδόν η Χίμαιρα…
Νάσος Βαγενάς
ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΓΑΝΕ ΑΜΠΝΤΟΥΛΑ
Μπήκε στο δισκάδικο γιατί τον είδε χαζεύοντας τη βιτρίνα. Με διαστάσεις θεού από μαύρο όνυχα. Η τόση ομορφιά τού θάμπωσε τα γυαλιά. Έβγαλε το βυσσινί μεταξωτό μαντήλι από το τσεπάκι του στήθους και τα σκούπισε. Τα μάτια του επίγειου περάσανε σαν φτερά μεταξένια από το ξανθό του κεφάλι στα γαλανά του μάτια. Ο Φ. άγγιξε με χέρια που τρέμανε το εξώφυλλο ενός δίσκου...
Λιλή Ζωγράφου
-Οδός Πανός-
Ο ΤΗΛΕΦΩΝΗΤΗΣ
Σ’ ένα κόκκινο χαρτί
μ’ ένα μπλε στυλό
μού ‘χες γράψει πώς και τι
και τον αριθμό.
Και μιλούσαμε ως αργά -
δεν σ’ αφήνω, δεν,
κι όπως σ’ έχανε η καρδιά
πήρε το μηδέν.
...και γύρω η νύχτα, μια νύχτα, σα νύχτα να πέφτει
και να ’ναι πρωί
κι η απουσία στα δίχτυα, με δίχτυα να ψάχνει
να βρει το γιατί
Να βασανίζομαι το σώμα σου να βρω...
Θάνος Μικρούτσικος / Λίνα Νικολακοπούλου
Ετικέτες χρώματα
3 Comments:
Aλμυρά τα φιλιά που δίνω στον άνεμο
Oπτασίες κείνα τα πράσινα,
αγαπημένα μάτια
Tις νύχτες βρίσκω τα όνειρα
να έχουν ξωκείλει
την μια στον Iνδικό
την άλλη στην Kαραϊβική
την τρίτη στο Nτουμπάι
Kι οι ναυαγοσώστες δίπλα τους
δεν πιάνουν τα σινιάλα
Δημήτρης Βάρος - Από τη συλλογή "Θηρασία"
Εδώ είναι το προσωπικό του site:
Mind Games
"Λίγο απ΄ το γαλάζιο του ουρανού
Λίγο απ΄ το πράσινο των λιβαδιών
μες τη καθάρια πορσελάνη των ματιών σου
καθρεφτίζεται
Κι εγώ με γκρι και μαύρο στην παλέτα μου
πως να σε ζωγραφίσω;
Πρέπει να θυμηθώ
πευκόφυτα ακρογιάλια
δροσερούς πλαταμώνες
ηλιοστεφείς ελαιώνες"
…………………………..
"Μια χούφτα χώμα
Δυο χούφτες πέτρα
Τρεις χούφτες θάλασσα
επιμένουν στην ύπαρξη
Σπασμένα τα άσπρα μάρμαρα
μένουν άσπρα
κι ας τα λέρωσαν μαύροι καιροί
Γαλάζιο το γαλάζιο
Πράσινο το πράσινο
δεν χάνονται στη νύχτα
Προσμένουν τη δικαίωση
Κι εμείς
κάθε τόσο την παίζουμε
κορώνα - γράμματα
κλέβοντας πάντα
τον ίδιο τον εαυτό μας"
…………………………..
"Έγιναν οι θάλασσες μαύρες
Έγιναν οι κάμποι καφέ
Oι δρόμοι κόκκινοι
Τα χέρια μας δέθηκαν όλα μαζί
Δίχως να το καταλάβουμε
οι Μήδοι διάβηκαν"
Αποσπάσματα από τα βιβλία του "Θηρασία" και "Ω ξειν".
Δημοσίευση σχολίου
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα