παρα-κείμενα
Πέμπτη, Μαΐου 18, 2006
8 ~ ο χρόνος, i
..
Η ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ
Της τηλεφώνησε τ’ όνειρό του
κι εκείνη του είπε: Μα πώς ξεχνάς;
Πράγματι συναντηθήκαμε στο Ντελφτ
την περασμένη Δευτέρα
και καθίσαμε στην πλατεία
και ήθελες να περάσουμε μαζί τη νύχτα
και ήθελα
μα δεν μπορούσα και σου είπα
«Έχει χαθεί για μας ο Χρόνος».
Κι εσύ τότε μου είπες:
«Ας μείνουμε μέσα σ’ αυτό το φως.
Ίσως όλος ο Χρόνος
είναι μόνο μια νύχτα
και δε θα θυμηθούμε ποτέ
αν τη ζήσαμε ή την είδαμε στ’ όνειρό μας»
Γιώργης Παυλόπουλος
-Πού είναι τα πουλιά;-
ΕΡΩΤΙΚΗ ΠΡΟΣΜΟΝΗ
Θα ξεχυθώ μες στη γαλήνη σου
να εξερευνήσω αυτήν εδώ την πιο απόμακρη ακτή του εαυτού σου
κι ίσως σε δω, πρώτη φορά,
έτσι όπως θα πρέπει να σε βλέπει ο Θεός,
με γκρεμισμένο το μύθο του Χρόνου,
δίχως τον έρωτα, χωρίς εμένα.
Jorge Luis Borges
(μετάφραση: Δημήτρης Καλοκύρης)
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Τι να τον κάνω τον χρόνo; Σέρνεται μέσα μου ανεκπλήρωτος. Μου δείχνει τα δόντια του. Αναρριχάται στο σώμα μου καθώς περπατώ. Συστρέφεται στο μυαλό μου. Με αποκάνει. Ο χρόνος που έζησα με παραλύει. Με σπρώχνει μπροστά ανήμπορο. Με παρασέρνει και με στριφογυρνά σαν πεσμένο φύλλο. Μπροστά θάνατος. Πίσω πίκρα και νοσταλγία.
Στέφανος Ροζάνης
-Αποσπάσματα ενός μύθου-
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ
Προσωπικά,
εμένα ο χρόνος μου γυρίζει κυκλικά
κι αλλάζει ο τόνος μου, στο τέλος ειδικά,
γι' αυτό να ξέρεις κι επιμένω,
κι ας μου το 'χεις ξεγραμμένο
οριστικά.
Γιάννης Σπανός / Λίνα Νικολακοπούλου
Η ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ
Της τηλεφώνησε τ’ όνειρό του
κι εκείνη του είπε: Μα πώς ξεχνάς;
Πράγματι συναντηθήκαμε στο Ντελφτ
την περασμένη Δευτέρα
και καθίσαμε στην πλατεία
και ήθελες να περάσουμε μαζί τη νύχτα
και ήθελα
μα δεν μπορούσα και σου είπα
«Έχει χαθεί για μας ο Χρόνος».
Κι εσύ τότε μου είπες:
«Ας μείνουμε μέσα σ’ αυτό το φως.
Ίσως όλος ο Χρόνος
είναι μόνο μια νύχτα
και δε θα θυμηθούμε ποτέ
αν τη ζήσαμε ή την είδαμε στ’ όνειρό μας»
Γιώργης Παυλόπουλος
-Πού είναι τα πουλιά;-
ΕΡΩΤΙΚΗ ΠΡΟΣΜΟΝΗ
Θα ξεχυθώ μες στη γαλήνη σου
να εξερευνήσω αυτήν εδώ την πιο απόμακρη ακτή του εαυτού σου
κι ίσως σε δω, πρώτη φορά,
έτσι όπως θα πρέπει να σε βλέπει ο Θεός,
με γκρεμισμένο το μύθο του Χρόνου,
δίχως τον έρωτα, χωρίς εμένα.
Jorge Luis Borges
(μετάφραση: Δημήτρης Καλοκύρης)
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Τι να τον κάνω τον χρόνo; Σέρνεται μέσα μου ανεκπλήρωτος. Μου δείχνει τα δόντια του. Αναρριχάται στο σώμα μου καθώς περπατώ. Συστρέφεται στο μυαλό μου. Με αποκάνει. Ο χρόνος που έζησα με παραλύει. Με σπρώχνει μπροστά ανήμπορο. Με παρασέρνει και με στριφογυρνά σαν πεσμένο φύλλο. Μπροστά θάνατος. Πίσω πίκρα και νοσταλγία.
Στέφανος Ροζάνης
-Αποσπάσματα ενός μύθου-
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ
Προσωπικά,
εμένα ο χρόνος μου γυρίζει κυκλικά
κι αλλάζει ο τόνος μου, στο τέλος ειδικά,
γι' αυτό να ξέρεις κι επιμένω,
κι ας μου το 'χεις ξεγραμμένο
οριστικά.
Γιάννης Σπανός / Λίνα Νικολακοπούλου
Ετικέτες χρόνος
1 Comments:
Στιγμές στο χρόνο που προσπαθούν να τον ξεπεράσουν.
Βεβαίως πάσχουν από άγνοια κινδύνου.
Οι ερωτικές ιαχές θριάμβου δεν τον τρομάζουν.
Ξεφυλλίζει τόσο γρήγορα το βιβλίο των ημερών
και τοποθετεί αυτός όπου θέλει το σελιδοδείκτη της μνήμης.
Ούτε η πιο ανθεκτική ανάμνηση δεν μπορεί να αναμετρηθεί μαζί του.
Ξέρει αυτός, να χειρίζεται επιδέξια ένα από τα πιο αποτελεσματικά όπλα του.
Τη φθορά.
Υ.Γ. Έτσι λοιπόν σε κάθε αναμέτρηση μαζί του
ας υπάρχει ένας αυτόπτης, τουλάχιστον να μαρτυρεί
τη γενναιότητα της πτώσης μας.
Γιάννης Τόλιας
Δημοσίευση σχολίου
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα