παρα-κείμενα
Παρασκευή, Ιουνίου 16, 2006
29 ~ γράμματα, ii
Aς γράψουμε, λοιπόν, ένα γράμμα
με παραλήπτη ανύπαρκτο, κι
όπως περπατάμε ας το αφήσουμε
να μας πέσει, τάχα, κατά τύχη
στο δρόμο. Aύριο, μεθαύριο θα το βρούν
ξεθωριασμένο απ' τη βροχή
και τότε θα 'χει πάρει όλο το νόημά του.
Τάσος Λειβαδίτης
ΙV
...ένα καθυστερημένο γράμμα ταχυδρομημένο
χρόνια τώρα έφερνε βόλτα όλο τον κόσμο. Βάρυνε
από τις σφραγίδες και τα δακτυλικά αποτυπώματα
βιαστικών γραμματοκομιστών, ώσπου έφτασε
στον προορισμό του ένα απόγευμα που όλα είχαν κριθεί.
Τάσος Πορφύρης
-Γράμματα-
ΓΡΑΜΜΑ ΔΕΝ ΠΗΡΑ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΝΕΝΑ
Γράμμα δεν πήρα σήμερα κανένα:
Θα ξέχασε, ίσως, ή έφυγε μακριά'
Με τρίλια η άνοιξη αργυρογελά,
Τα καράβια λικνίζονται ορμισμένα.
Γράμμα δεν πήρα σήμερα κανένα...
Ήταν μαζί μου πριν λίγο καιρό,
Ερωτευμένος, τρυφερός, δικός μου.
Μα ήταν λευκός χειμώνας, τώρα εντός μου
Φαρμάκι γίνεται η άνοιξη πικρό.
Ήταν μαζί μου πριν λίγον καιρό...
Δοξάρι ακούω να πάλλεται: με τόσο
Άλγος θανάτου που χτυπά, χτυπά,
Με ραγισμένη τρέμω την καρδιά
Τις τρυφερές γραμμές μη δεν τελειώσω...
Anna Akhmatova
*μτφ: Απόστολος Καρούλιας (σε απόδοση Κάρολου Τσίζεκ)
-Εντευκτήριο, τ.75/Δεκ.2006-
ΔΕΥΤΕΡΟ ΓΡΑΜΜΑ
Απόψε αισθάνθηκα απόλυτη την ανάγκη να επικοινωνήσoυμε. Τον τελευταίο καιρό είμαι αφάνταστα μονάχος, είναι κάτι το τρομερό – ιδίως για έναν σαν και μένα… Τώρα που σου γράφω νιώθω τα χείλη μου σκασμένα και καίνε. Δεν έχω πυρετό πραγματικό, ούτε άρρωστος είμαι.. Είναι απ’ αυτό. Απ’ τη σκασίλα και τη στενοχώρια που μου δίνει το αναίτιο αυτό πνίξιμο, η ανομοιότητα από τους άλλους και η μάταιη αναζήτηση λίγης κατανόησης.
Γιώργος Ιωάννου
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ
Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα
εγώ θα είμαι πολύ μακριά
και θα πιστέψεις πως δεν χωράνε
δύο αγάπες σε μια καρδιά
Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα
τότε θα κλάψεις με μαύρο κλάμα
... ...
Κι εδώ τελειώνει μια ιστορία
μ’ αυτό το γράμμα το θλιβερό
Δεν μετανιώνω που σ’ αγαπούσα
όμως λυπάμαι που σ’ αγαπώ
Γιώργος Ζαμπέτας / Γιώργος Μητσάκης
Ετικέτες γράμματα
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα