παρα-κείμενα
Σάββατο, Ιουνίου 10, 2006
25 ~ βροχή, i
ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ
Στη Lucila
Aνάλαφρη: γλάρος σε θάλασσα, στάθηκες
μες στη βροχή. Φορούσες
ένα ψιλό, κίτρινο -του κινδύνου- αδιάβροχο μόνο.
Τα χέρια σου
κρατούσαν το μουσκεμένο καπέλο, σαν τους οπτήρες
κρατούσαν το μουσκεμένο καπέλο, σαν τους οπτήρες
που ερευνούν
για ένα σημάδι καπνού σ' αξημέρωτη νύχτα.
Ανάλαφρη, μες στη βροχή που έθαβε τα ξερά φύλλα στάθηκες τινάζοντας το νερό σαν το πουλί, έτοιμη να πνιγείς ή να πετάξεις.
Τάσος Κόρφης
ΜΠΑΡΜΠΑΡΑ
Θυμήσου Μπάρμπαρα
Έβρεχε ασταμάτητα στη Βρέστη τότε
Και περπατούσες γελαστή
Χαρούμενη ευτυχισμένη μουσκεμένη
Κάτω απ' τη βροχή
Θυμήσου Μπάρμπαρα
Έβρεχε ασταμάτητα στη Βρέστη
Και σε συνάντησα στην οδό Σιάμ
...
Μην ξεχνάς
Εκείνη τη βροχή την ήσυχη κι ευτυχισμένη
Jacques Prévert
-Paroles-
*μτφ: Γιώργος Κ. Καραβασίλης
ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΫΤΑ
Η βροχή ξέσπασε ένα τέταρτο μετά αφού έφυγαν από το Κέρο. Μια βροχή δυνατή, με χοντρές σταγόνες, που, προς στιγμήν, έμοιαζε με χαλάζι. Σκέφτηκαν να βρουν ένα καταφύγιο μέχρι να κοπάσει, αλλά δεν υπήρχε μέρος για να απαγκιάσουν. "Πώς έχει αλλάξει το τοπίο", έλεγε μέσα του ο Μάυτα. Ήταν ίσως ο μοναδικός τον οποίο η μπόρα δεν ενοχλούσε. Το νερό έτρεχε πάνω στο δέρμα του, πότιζε τα μαλλιά του, κυλούσε ανάμεσα στα χείλη του σαν βάλσαμο.
Mario Vargas Llosa
*μτφ: Αγγελική Αλεξοπούλου
ΤΖΙΛΝΤΑ
Στον ουρανό
λαμπυρίζουν τ' άστρα
Σαν βραδυνό
ρούχο στην κρεμάστρα
Που το φοράς
προχωράς
κι αφήνεις
τις γειτονιές
μουσική να γίνεις
Μια στροφή
κι άλλη μια
και στο βάθος βαμμένα
σύννεφα
και να ξεσπούσε βροχή
να πιει η ψυχή
ασημένια
Νίκος Αντύπας / Λίνα Νικολακοπούλου
(με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα)
Ετικέτες βροχή
5 Comments:
δεν έχεις κάτι για να μου πεις..
σε βρήκα που 'ρθες για να μη βραχείς
ίδια η βροχή τα μάτια σου τα γκρίζα
μα τίποτα, όπως πάντα, δε θα πεις
Όταν οι ποιητές γράφουν στίχους
...εσύ όπου να πας,
σ' όποιο ταξίδι
σε λάθος στάση θα κατεβείς.
Να πέφτουν οι σταγόνες της βροχής
και να σπάζουν
σε χιλιάδες κομμάτια αιθρίας.
Από το ανοιχτό παράθυρο
έπεφταν σταγόνες
πάνω στα πλήκτρα
της παλιάς γραφομηχανής
Τι ατυχία κι αυτή
να ξυπνάς το πρωί
και να βρίσκεις έτοιμο το ποίημα.
Δημοσίευση σχολίου
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα