παρα-κείμενα

Κυριακή, Δεκεμβρίου 03, 2006

47 ~ τα παιδικά, i



Μια μέρα με κυρίευσε ο ύπνος όπως οποιοδήποτε παιδί. Έκλεισα τα μάτια και κοιμήθηκα.

Φερνάντο Πεσσόα
-Ποιήματα του Αλμπέρτο Καέϊρο-
(μετ: Φ. Δ. Δρακονταειδής)


Ελένη λοιπόν
σε λένε
Σελάνα που μόνη πλανιέται
Εκείνη
και συ
Που κάθεσαι μόνη
Ελένη

Aκούς:
Παιδική γλώσσα που έχομε όλοι αυτήν σου μιλώ
γιατί δεν την παίζουνε
οι φιλενάδες της.

Ελένη Βακαλό


Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Η παιδική της ηλικία δε μπορούσε να πιστεύσει σ' αυτά τα βουνά' αλλά μεγαλώνοντας κάτω απ' αυτά
η νιότη της έμαθε να γονατίζει στη μεγαλοσύνη τους.
Βρίσκοντας, παρ' όλα ταύτα, μία αγάπη ψηλότερη απ' τα βουνά,
αναχώρησε προς μια σταθερή οικογενειακή ζωή,
σκληρή, όμως, με μια ακαθόριστη ροή καθηκόντων και πιάστηκε σε καταρρακτώδεις ασημαντότητες. 
Αλλά η αγάπη κράτησε τη σιωπή στην καρδιά της 
και χιονόλαμπρες αναμνήσεις ξεπρόβαλαν 
μες από μια απόμακρη σκηνή όπως η νιότη, μια εφησυχαστική αναδρομή. 
Κι εκείνα στάθηκαν φύλακας 
έως ότου ο χρόνος στην πιο τρυφερή του αμφίεση σαν σωτήρας 
την έσπρωξε με τρόπο μέσα στη στενότητα του αιώνα. 
Όπου διψώντας για ένα φύσημα ελευθερίας μες στην οποία ξεκίνησε, 
και με τις περασμένες νομιμότητες να θροΐζουν ίδια μ' άνθη πασχαλιάς, 
επέστρεψε στην προηγούμενη ερημιά 
όπου είχε χάσει την παιδικότητα λες κι ήταν ασημένιο ψευδοκόσμημα 
και στα βουνά με την παλιά ανταποδοτική φιλία τους
αισθανόταν τόσο ασφαλής κάτω από τα βουνά.

J.R. Hervey
*μτφ: Αθανάσιος Βαβλίδας
-Οδός Πανός, τχ.69/70-


ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ

Πόσο ακούραστος και λαμπερός γινόταν ο πατέρας σου, όταν σου μάθαινε σκάκι, όταν πηγαίνατε τις βόλτες σας, ή παίζατε, τις στιγμές που σ' έπαιρνε στην αγκαλιά και σού 'λεγε ιστορίες' σε μυούσε σ' έναν κόσμο και σου αποκάλυπτε σιγά σιγά πως, τα μυστικά της γνώσης είναι μια όμορφη περιπέτεια, ένα μαγευτικό ταξίδι. Όταν τον θύμωνες, ένα παροδικό σούφρωμα στα χείλη του γινόταν όλος του ο θυμός, που έλιωνε στην πρώτη σου λέξη ή κίνηση, στο πρώτο κοίταγμά σου. Κατέλυες στα στεγανά της ψυχής του και τον έκανες πάλι εύπλαστο και ανοιχτό, έτοιμο να χωρέσει μέσα του κι άλλα πολλά, αυτά που είχε ξεχάσει, αυτά που ένα παιδί θυμίζει στους μεγάλους: To χαμόγελο και την ευχή και το διαρκές παιχνίδι.

Ιωάννα Τόμπρου
-Η ευγενής απάτη-


ΠΑΙΔΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Πέρασε η ώρα πια - μα πού είσαι επιτέλους,
μου 'χες πει από νωρίς πως θα ήσουνα εδώ.
Θα σου πω, σαν σε δώ, "να προσέχεις άγγελέ μου"
κι έγραψα ένα τραγούδι παιδικό.

Μουσική μόνο μια, που γυρνάει και ζαλίζει,
στα στενά που γυρνάς και που γύρω τριγυρνάς,
αεράκι απαλό που φυσάει κι εξαγνίζει
να σε φέρει λίγο λίγο προς τα δω.

Λουλουδάκι κόκκινο θα σου δώσω άγγελέ μου
να το δέσεις στα μαλλιά ιερό και φυλαχτό.

Θα σου πω, σαν σε δώ "να προσέχεις άγγελέ μου"
κι έγραψα ένα τραγούδι παιδικό.

Νίκος Κολλάρος

Ετικέτες

permalink

2 Comments:

Blogger selana :

ποιο το χρώμα της Αγάπης;

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 12, 2007 4:45:00 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος :

"Να 'ναι κόκκινο σαν ήλιος,
θα καίει σαν φωτιά

Κίτρινο σαν το φεγγάρι,
θα 'χει μοναξιά

Να 'χει τ' ουρανού το χρώμα, θα 'ναι μακριά"

Τρίτη, Φεβρουαρίου 13, 2007 1:40:00 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα