παρα-κείμενα

Κυριακή, Δεκεμβρίου 17, 2006

48 ~ Χριστούγεννα, i

.


ΑΡΤΙΣΤΑ

... Μια φορά, Χριστούγεννα,

τη μέρα που η θερμοκρασία
έσπαγε κάθε ρεκόρ, ανοίξαμε επιτέλους τα από καιρό κλειστά παράθυρά μας
πάνω από την οδό Beacon και ο αέρας που φύσηξε

μέσα στην ψηλοτάβανη κάμαρα
σήκωσε όλο το χάρτινο χιόνι
απ' το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Βρεθήκαμε στη δίνη

ενός τυφώνα δωματίου, χιόνι
στα μανίκια σου και τα μαλλιά, κι ό,τι
μας χώριζε είχε γεφυρωθεί...

Mark Doty
*μετ: Δημήτρης Παπανικολάου



ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

Δεν είναι τα όνειρα
αυτά και πότε ήταν
ούτε ο πρακτικός βίος που ανατράπηκε ξαφνικά
την μάνα μου συλλογίζομαι απόψε
στρατόπεδο παραμονή Χριστούγεννα
που θα γυρίζει μοναχή της μέσ΄ στο σπίτι
που θα κοιτάζει τα βιβλία μου
και θα κλαίει.

Χρίστος Ρουμελιωτάκης


ΩΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Άρχισε να μετράει αντίστροφα από την πρώτη μέρα του Δεκέμβρη. Άδειασε σε ένα μπωλ 24 καραμελίτσες, από αυτές που του είχε φέρει ο Κλωντ για να ελαττώσει τους καφέδες, και κάθε πρωί στις δέκα, με σχολαστική ακρίβεια, μασούσε μία και μετρούσε τις υπόλοιπες. Την τελευταία θα την άφηνε για την ίδια ώρα της παραμονής των Χριστουγέννων - τότε που, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, θα καλωσόριζε τον Δαμιανό στην αίθουσα των αφίξεων του Ρουασί. Ήξερε πόσο απολάμβανε την μυρωδιά του φρεσκοψημένου καφέ, από την εποχή που με το άρωμά του ξυπνούσε κι αυτόν και τις αισθήσεις του εκείνα τα πρωινά που ο Κλωντ έφευγε νωρίτερα και έμεναν μόνοι. O Kλώντ... Ήταν μάταιο να προσπαθεί να ελέγξει τη σκέψη του για να απωθήσει τις ενοχές του. Ένιωθε ότι τον πρόδιδε διπλά, γιατί μετά την απόφαση του Δαμιανού να έρθει στο Παρίσι, είχε ακυρώσει το ταξίδι τους στο Βερολίνο και είχε αρνηθεί την πρόσκλησή του να περάσουν όλοι μαζί τις γιορτές στο σπίτι των Ντριλλόν. Ήθελε να είναι μόνος με τον Δαμιανό αυτές τις πέντε μέρες που θα του χάριζε. 'Ετσι το ένιωθε, σαν χριστουγεννιάτικο δώρο, ακόμα κι αν στο βάθος ήξερε ότι του το χρωστούσε αυτό το ταξίδι. Πάντα ήταν ο Στέφανος που πήγαινε να τον βρει στην Αθήνα, ο Δαμιανός δεν είχε ξαναέρθει στην Γαλλία από τότε που τελείωσε η συνεργασία τους με το πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ. Μέτρησε τις καραμέλες. Τρεις μέρες ακόμα σκέφτηκε σηκώνοντας μηχανικά το τηλέφωνο που χτυπούσε.

Ένα λεπτό αργότερα, αφού ευχήθηκε στον Δαμιανό "καλά Χριστούγεννα", ακούμπησε μαλακά το ακουστικό στη θέση του, άνοιξε το παράθυρο και άφησε το μπωλ με τις τρεις καραμέλες του καφέ να κυλήσει από τα χέρια του και να προσγειωθεί κομμάτια στις πλάκες του ακάλυπτου.

Ιωάννα Μοάτσου-Στρατηγοπούλου
-Εορτολόγιο-


ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ

Βιέννη, Χριστούγεννα του 1991:
Στη Rauenstraße ο ουρανός είχε σχεδόν καθίσει πάνω στα σπίτια,
λίγο πριν αρχίσει να διαλύεται σε κομμάτια
που έπεφταν επάνω μου και με κατάπιναν.
Πάει ώρα που σε κυνηγούσα από γωνία σε γωνία,
μέσα στην αδηφάγα λαιμαργία της πόλης που μ' εξαφάνιζε.
Ανάμεσα στα δαιδαλώδη της σχήματα, τις γωνίες και τις τεθλασμένες,
το μόνο που δεν είχε σχήμα ήταν ο ουρανός.

Γιώργος Σταυριανός

Ετικέτες , ,

permalink

0 Comments:

Δημοσίευση σχολίου

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα