παρα-κείμενα
Δευτέρα, Μαΐου 14, 2007
67 ~ αναμονή, i
Λείπεις τις νύχτες
Τόσα χρόνια ονείρων
σε περιμένω.
Γιάννης Τόλιας
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ (συλ.)
Σου τηλεφωνώ το βράδυ
απ' αυτή την κρύα χώρα
που περιμένω το μικρό καλοκαίρι.
Το χιόνι στις στέγες είναι γκρίζο.
Σε περιμένω μ' ανοιχτά μάτια
μπορείς νά 'ρθεις από την άνοιξη ως το φθινόπωρο.
Θα ρίξεις τα μαλλιά σου στην πλάτη
για να με ζεστάνεις
Pentti Saarikoski
-Δώδεκα Φινλανδοί ποιητές-
* Aπόδοση: Μαρία Μαρτζούκου
Γεννήθηκα την εποχή του χαλκού
τώρα
δεν με θυμάται πια κανένας
σκεπάσαν τους βωμούς μου δάφνες και φρύγανα.
Πικραμύγδαλο, συ έρωτά μου,
ήπια τρία βαρέλια ρετσίνα στην Δόμνα
χτες, για να ξεχάσω
ρούφηξα τον Aλιάκμονα, τον σφοδρό Bαρδάρη
- οι λιμναίοι οικισμοί της Θεσσαλίας
μείναν ξεροί για χάρη σου.
Περιμένω τρεις χιλιάδες χρόνια να πεθάνω,
αδύναμος να αποσυντεθώ τόσο που σ' αγαπώ.
Κωστής Μοσκώφ
-Ποιήματα-
ΚΙΤΡΙΝΗ ΠΟΛΗ
Γεννήθηκα την εποχή του χαλκού
τώρα
δεν με θυμάται πια κανένας
σκεπάσαν τους βωμούς μου δάφνες και φρύγανα.
Πικραμύγδαλο, συ έρωτά μου,
ήπια τρία βαρέλια ρετσίνα στην Δόμνα
χτες, για να ξεχάσω
ρούφηξα τον Aλιάκμονα, τον σφοδρό Bαρδάρη
- οι λιμναίοι οικισμοί της Θεσσαλίας
μείναν ξεροί για χάρη σου.
Περιμένω τρεις χιλιάδες χρόνια να πεθάνω,
αδύναμος να αποσυντεθώ τόσο που σ' αγαπώ.
Κωστής Μοσκώφ
-Ποιήματα-
ΚΙΤΡΙΝΗ ΠΟΛΗ
...ακόμα μια νύχτα που σε περιμένω
Ιωάννα Μοάτσου - Στρατηγοπούλου
Η δέσμη από τα φώτα του αυτοκινήτου την ώρα που αφήνει την κεντρική λεωφόρο. Το πρώτο μαρσάρισμα λίγο πριν την μεγάλη ανηφόρα. Ο δρόμος που φωτίζεται. Μια τελευταία ματιά στο δωμάτιο την ώρα που πιέζει τον συμπλέκτη. Ο δρόμος που σκοτεινιάζει ξανά. Το σβήσιμο της μηχανής και το διακριτικό κλείσιμο της πόρτας. Το τρίξιμο της αυλόπορτας και δώδεκα απαλά βήματα πάνω στο πλακόστρωτο μέχρι να φθάσει στη σκάλα. Μια ανεπαίσθητη αλλαγή του ρυθμού τους όσο θα ανεβαίνει τα πέντε σκαλοπάτια, σε πλήρη αντιστοιχία με το τραγούδι που διάλεξε να παίζει για να τον υποδεχτεί. Η πόρτα που ανοίγει την ιδια στιγμή που απλώνει το χέρι του για να χτυπήσει το κουδούνι. Η γάτα που μπαίνει στο σπίτι. Η μουσική που βγαίνει στον κήπο.
Ιωάννα Μοάτσου - Στρατηγοπούλου
-Εφτά τραγούδια θα σου πω-
ΕΛΑ ΠΑΡΕ ΜΟΥ ΤΗ ΛΥΠΗ
Τα γαρύφαλλά σου μέτρα,
- σ' αγαπώ όσο κανείς
Κάνω την καρδιά μου πέτρα
και προσμένω να φανείς
Έλα και,
έλα και σε περιμένω
στη γωνιά του δρόμου να φανείς
Μάνος Χατζιδάκις / Νίκος Γκάτσος(με τη Νάνα Μούσχουρη)
ΕΛΑ ΠΑΡΕ ΜΟΥ ΤΗ ΛΥΠΗ
Τα γαρύφαλλά σου μέτρα,
- σ' αγαπώ όσο κανείς
Κάνω την καρδιά μου πέτρα
και προσμένω να φανείς
Έλα και,
έλα και σε περιμένω
στη γωνιά του δρόμου να φανείς
Μάνος Χατζιδάκις / Νίκος Γκάτσος(με τη Νάνα Μούσχουρη)
Ετικέτες αναμονή, Ι.Σ.Μ.-κείμ. 2
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα