παρα-κείμενα
Δευτέρα, Μαΐου 21, 2007
68 ~ Καβάφης, ii
.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΒΑΦΗ
Διαβάζοντας το βιβλίο σου
σε βλέπω τώρα
πάλι στην Αλεξάνδρεια σου,
(γέρνοντας στη βιτρίνα ενός καταστήματος,
όπου το φως
πιάνει τη σκόνη κι αγγίζει τα χαρακτηριστικά ενός νέου μέσα.
Τον παρακολουθείς και βλέπεις την εικόνα σου
να διαθλάται μες στο τζάμι)
φεύγεις, κι οι τελευταίες λέξεις ενός ποιήματος
σου έρχονται στο νου:
«Κατόπι - στην τελειωτέρα κοινωνία –
κανένας άλλος καμωμένος σαν εμένα
βέβαια θα φανεί κ' ελεύθερα θα κάμει...»
Καμιά φορά,
θυμάμαι τις σιωπές μου,
το χαμένο χρόνο μου
τη γραμμή των καμένων κεριών
και, Καβάφη, απελπίζομαι μαζί σου,
κι ύστερα, καμιά φορά,
σκέφτομαι : αυτοί 'ναι οι καλύτεροι καιροί
εγώ 'μαι κείνος.
Ian Young
-Ανθολογία Αμερικανικής Ομοφυλόφιλης Ποίησης-
* μτφ: Aνδρέας Αγγελάκης
Το τραγούδι που συνοδεύει το ποστ, είναι δώρο από την Σελάνα: "Θάλασσα του πρωϊού" σε ποίηση Κωνσταντίνου Κ. Καβάφη - Με τον Χρήστο Λεττονό από την "Τετραλογία" του Δήμου Μούτση.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΒΑΦΗ
Διαβάζοντας το βιβλίο σου
σε βλέπω τώρα
πάλι στην Αλεξάνδρεια σου,
(γέρνοντας στη βιτρίνα ενός καταστήματος,
όπου το φως
πιάνει τη σκόνη κι αγγίζει τα χαρακτηριστικά ενός νέου μέσα.
Τον παρακολουθείς και βλέπεις την εικόνα σου
να διαθλάται μες στο τζάμι)
φεύγεις, κι οι τελευταίες λέξεις ενός ποιήματος
σου έρχονται στο νου:
«Κατόπι - στην τελειωτέρα κοινωνία –
κανένας άλλος καμωμένος σαν εμένα
βέβαια θα φανεί κ' ελεύθερα θα κάμει...»
Καμιά φορά,
θυμάμαι τις σιωπές μου,
το χαμένο χρόνο μου
τη γραμμή των καμένων κεριών
και, Καβάφη, απελπίζομαι μαζί σου,
κι ύστερα, καμιά φορά,
σκέφτομαι : αυτοί 'ναι οι καλύτεροι καιροί
εγώ 'μαι κείνος.
Ian Young
-Ανθολογία Αμερικανικής Ομοφυλόφιλης Ποίησης-
* μτφ: Aνδρέας Αγγελάκης
ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΟΥ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΒΑΦΗ
(και του καθενός μας – άλλωστε)
...δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
K. KABAΦH, H πόλις
νταλγκαδιασμένος και βαρύς
γυρνάει τα στενορρύμια
της πολιτείας της άχαρης
που τρώει τα σωθικά του
σ' αυτήν εδώ γεννήθηκε
σ' αυτή θε ν' αποθάνη
εδώ πίκρες τον πότισαν κρουνηδόν
εδώ τον βασανίσαν
μόνος του
πίστεψε - φορές -
πως τη χαράν ευρήκε σπανίως
κάποτε θέλησε κι' αυτός
κάπου μακρυά να φύγη
μα εκατέβη στο γιαλό
και δεν είχε καράβι
Νίκος Εγγονόπουλος
-Στην Kοιλάδα με τους Pοδώνες-
VΙCTORIA A'
Μέχρι τώρα μου είχε διηγηθεί επιπόλαια και χαριτωμένα περιστατικά μόνο. Να σκέπαζε έτσι κάποια πληγή; Ό,τι κι αν συνέβαινε πάντως ήταν ενδιαφέρον να ακούω από μια ξένη το ψυχογράφημα του ρωμιού σερνικού. Της το είπα. Είχε ξαναβρεί την ψυχραιμία της και χαμογέλασε κολακευμένη. Το δόλωμα έπιανε. Άφησα την κουβέντα να σκορπίσει σε άλλες, ανώδυνες, κατευθύνσεις. Η Βίκυ με βοήθησε, είχε ένα ανεξάντλητο απόθεμα άνεσης. Μιλήσαμε σχεδόν για τα πάντα. Και για Καβάφη βεβαίως. Αρχικά της τον δάνεισε ένας ξένος στα Αγγλικά. Δοκίμασε μετά να το διαβάσει στο πρωτότυπο, μόνη της. Δεν τη δυσκόλεψε νοηματικά, στο κάτω κάτω εκεί είναι και η τέχνη του. Η δυσκολία ήταν να πιάσει τις αποχρώσεις των λέξεών του. Αυτό έγινε πολύ αργότερα.
Τότε βεβαιώθηκα ότι ήξερα τη γλώσσα σας, είπε.
Θανάσης Βαλτινός
Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙΣ
Χωρίς περίσκεψη κι αιδώ
όπως το έλεγε ο Καβάφης
είπες θα φύγεις απο δώ
και καταφύγιο θα βρεις
στη ζεστασιά μιας άλλης γης.
Δεν θα ευθύνομαι εγώ,
εκεί που πας, αν κάτι πάθεις,
ούτε και θέλω μερτικό
αν κάποια ευτυχία βρεις
ή την Ιθάκη που ποθείς.
Σ' αφήνω
αυτό που ζήτησες να κάνεις
και σβήνω
μαζί με τ' άστρο της αυγής.
Θα μείνω
στα όρια της λογικής
να γίνω
η Αλεξάνδρεια που χάνεις.
Γιώργος Καζαντζής / Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος
...δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
K. KABAΦH, H πόλις
νταλγκαδιασμένος και βαρύς
γυρνάει τα στενορρύμια
της πολιτείας της άχαρης
που τρώει τα σωθικά του
σ' αυτήν εδώ γεννήθηκε
σ' αυτή θε ν' αποθάνη
εδώ πίκρες τον πότισαν κρουνηδόν
εδώ τον βασανίσαν
μόνος του
πίστεψε - φορές -
πως τη χαράν ευρήκε σπανίως
κάποτε θέλησε κι' αυτός
κάπου μακρυά να φύγη
μα εκατέβη στο γιαλό
και δεν είχε καράβι
Νίκος Εγγονόπουλος
-Στην Kοιλάδα με τους Pοδώνες-
VΙCTORIA A'
Μέχρι τώρα μου είχε διηγηθεί επιπόλαια και χαριτωμένα περιστατικά μόνο. Να σκέπαζε έτσι κάποια πληγή; Ό,τι κι αν συνέβαινε πάντως ήταν ενδιαφέρον να ακούω από μια ξένη το ψυχογράφημα του ρωμιού σερνικού. Της το είπα. Είχε ξαναβρεί την ψυχραιμία της και χαμογέλασε κολακευμένη. Το δόλωμα έπιανε. Άφησα την κουβέντα να σκορπίσει σε άλλες, ανώδυνες, κατευθύνσεις. Η Βίκυ με βοήθησε, είχε ένα ανεξάντλητο απόθεμα άνεσης. Μιλήσαμε σχεδόν για τα πάντα. Και για Καβάφη βεβαίως. Αρχικά της τον δάνεισε ένας ξένος στα Αγγλικά. Δοκίμασε μετά να το διαβάσει στο πρωτότυπο, μόνη της. Δεν τη δυσκόλεψε νοηματικά, στο κάτω κάτω εκεί είναι και η τέχνη του. Η δυσκολία ήταν να πιάσει τις αποχρώσεις των λέξεών του. Αυτό έγινε πολύ αργότερα.
Τότε βεβαιώθηκα ότι ήξερα τη γλώσσα σας, είπε.
Θανάσης Βαλτινός
Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙΣ
Χωρίς περίσκεψη κι αιδώ
όπως το έλεγε ο Καβάφης
είπες θα φύγεις απο δώ
και καταφύγιο θα βρεις
στη ζεστασιά μιας άλλης γης.
Δεν θα ευθύνομαι εγώ,
εκεί που πας, αν κάτι πάθεις,
ούτε και θέλω μερτικό
αν κάποια ευτυχία βρεις
ή την Ιθάκη που ποθείς.
Σ' αφήνω
αυτό που ζήτησες να κάνεις
και σβήνω
μαζί με τ' άστρο της αυγής.
Θα μείνω
στα όρια της λογικής
να γίνω
η Αλεξάνδρεια που χάνεις.
Γιώργος Καζαντζής / Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος
Το τραγούδι που συνοδεύει το ποστ, είναι δώρο από την Σελάνα: "Θάλασσα του πρωϊού" σε ποίηση Κωνσταντίνου Κ. Καβάφη - Με τον Χρήστο Λεττονό από την "Τετραλογία" του Δήμου Μούτση.
Ετικέτες Καβάφης
8 Comments:
Θάθελα αυτήν τήν μνήμη νά τήν πώ...
Μά έτσι εσβύσθη πιά... σάν τίποτε δέν απομένει-
γιατί μακρυά, στά πρώτα εφηβικά μου χρόνια κείται.
Δέρμα σάν καμωμένο από ιασεμί...
Εκείνη του Αυγούστου -Αύγουστος ήταν;- η βραδυά...
Μόλις θυμούμαι πιά τά μάτια· ήσαν, θαρρώ, μαβιά...
Α ναί, μαβιά· ένα σαπφείρινο μαβί.
(1914)
Πόσες θύμησες αχνοζούν μέσα μας κι όμως αυτές είναι που συντελούν το Είναι μας και την Ιστορία μας..
Μακάρι να έχω πάντα τέτοιες αφορμές για να δίνω τέτοια δώρα.
Καλό ηλιοβασίλεμα :)
«το κάποτε είσαι στην απέναντι ακτή
γεύση και άγγιγμα, ανώνυμη αίσθηση
θαμπό φτερούγισμα και πρώτη λάμψη
κάτι απρόσιτο, κάτι ελάχιστο που δεν ενδίδει
ελάχιστο και απρόσιτο
βαθύ γαλάζιο, κοίταξέ με
λέξη ανείπωτη στον άνεμο του χρόνου
πάνω απ’ τη θάλασσα να διαλυθώ μαζί σου
σαν ατμός»
για την αντιγραφή
with a ukulele
κατά e-κόσμο: κ ART ά SOS e-mail: flying_libido@yahoo.gr
in MEDIAS Res 69 Χρυσηίδες Ρέμβης στο
www.afterzed.gr/kartasos
όπου λέξεις παντογνώστριες, με εικόνες μεταξένιων συνειρμών
σέρνουν λυρικό χορό πάνω στην ελάχιστη πραγματικότητα στίχων
Έχω και το soundtrack από την ταινία "Δεκαπενταύγουστος", κάτι θα βρω για τη μουσική συνοδεία. Εκτός αν έχεις κάτι καλύτερο στο νου σου ή στη δισκοθήκη σου.
Τα λογοτεχνικά, τουλάχιστον. Τα ηθικά παραμένουν και πολύ φοβάμαι ότι η τεχνολογική πρόοδος, μας φορτώνει ολοένα και περισσότερα.
Το soundtrack που προτείνεις δεν το έχω προσέξει ιδιαιτέρως για έναν και μονάδικο λόγο· δεν αντέχω να ακούω άλλο την, κατά τ' άλλα συμπαθέστατη, Γλυκερία. Αντιπροτείνω τον "Αύγουστο" σε στίχους Οδυσσέα Ελύτη, μελοποίηση Μιχάλη Τρανουδάκη και με τη φωνή της Αφροδίτης Μάνου από το cd "Η ποδηλάτισσα". Αν δεν το έχεις και το θέλεις, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις: να μου το ζητήσεις!
Καλό μήνα και καλή εβδομάδα :)
Κατά τα άλλα, γιατί μόνον να μου προτείνεις θέματα; Εγώ λέω να τα επεξεργαστείς κιόλας και να τα ανεβάσεις εδώ με την υπογραφή σου.
Καλό μήνα, επίσης
Παρά την έλλειψη χρόνου, δεν γίνεται να μην την αποδεχτώ :)
Πάω να σκεφτώ τώρα..
Δημοσίευση σχολίου
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα