παρα-κείμενα
Τετάρτη, Ιουνίου 11, 2008
104 ~ λέξεις, iii
Οι λέξεις δεν θα είχαν έρθει να σου γράψω
εάν δεν είχαν διεισδύσει στην καρδιά σου
όπως μέσα στο νερό.
Ruth Dallas
*μτφ: Αθανάσιος Βαβλίδας
ΕΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΙΙ
Οι άλλοι, ας μετρούνε συλλαβές και στίχους' ας θωρούν εικόνες,
επίθετα και παρομοιώσεις' ας χαίρονται ή ας δυσανασχετούνε
στην αρμονία ή στη δυσαρμονία του λόγου του' τέλος ας βγάζουν
επάνω στο γράμμα του λόγου του δεμένοι, κρίσεις και αποφάσεις
για να τον δουν, να δυνηθούν να τον κρατήσουν μπρος τους
γυμνόν, ολόκληρον, σε απόσταση: - και να σωθούνε.
Αυτός, τρυπώνοντας μες στις βαθιές σπηλιές της λέξης,
θα τους ξεφεύγει, ή και ξαπλώνοντας πίσω από της λέξης
τους ίσκιους, ή και βουλιάζοντας μες στ' άπατα νερά της λέξης,
- επάνω στ' άπατα νερά της λέξης δεν θ' αφήνει
παρά την σκιάν ή την ανταύγεια του φευγαλέου του σώματος μονάxα.
...
Άρης Δικταίος
-Το Δέντρο, τ.139/140-
AMBULANDO
III
Μίλα με τις πέτρες, τα δέντρα, το νερό,
αν θες να δώσεις διέξοδο σε μια ξέχειλη καρδιά'
ποιος θα σ' ακούσει τώρα που πέφτουν οι λέξεις σου
τόσο ξένες, όσο η γλώσσα των πουλιών
σ' αυτιά που έχουν κουρδιστεί σ' αλλιώτικες δονήσεις;
...
Charles Brasch
*μτφ: Αθανάσιος Βαβλίδας
-Οδός Πανός, τ.69/70-
Η ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΛΕΞΗ
...Η λέξη μες στο ποίημα είναι ένας ηθοποιός επί σκηνής. Από την ώρα που θα εμφανιστεί κάτι αλλάζει, κάτι αρχίζει να δρα, γιατί η λέξη είναι δραστική. Σώμα, ψυχή, φωνή, ιδρώτας, κίνηση, σιωπή, κενό, όλα κυλάνε μες στη λέξη, στην ιστορία της, στο μέλλον της και στο παρόν της, στην εκφορά της, σαν κάτι που ακόμα κι όταν σιωπά δηλώνει, δηλώνει μια παρουσία, ενεργό ή ανενεργό, ή μια απουσία, κάτι που είτε ως νεκρό είτε ως ζωντανό ποιεί, ποιεί λόγον και δι' αυτού ήθος.
Έτσι δρα η λέξη. Ανασυστήνει το χώρο και το χρόνο, τον τροχιοδρομεί σαν άλλος πιλότος στην πίστα του ποιήματος, για να μιλήσει το ποίημα, ν' ακουστεί από τον ψίθυρο ως το μουγκρητό, από το χορό ως την πάλη, από τον έρωτα ως το πένθος, από την παντομίμα ως την αποκλειστικά και μόνον δια της φωνής εκφερομένη κίνηση. Γιατί η λέξη είναι ο ηθοποιός του ποιήματος.
...
Θανάσης Χατζόπουλος
-η λέξη, τ.138-
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΒΟΥΝΟ
Καλύτερα να μην μιλάς
κακές αν κάνεις σκέψεις
μα αν συλλογάσαι όμορφα
είναι χρυσές οι λέξεις
Παντελής Θαλασσινός
Ετικέτες λέξεις
1 Comments:
Ο συνηθέστερος είναι αυτός της χειραψίας, που τον συνοδεύει η αφή.
Στην πρώτη –πρόσκρουση- με την αφή του άλλου επιχειρείς μια διστακτική
προσέγγιση.
Χειραψίες συναντώνται όλων των ειδών: αδιάφορες, παγωμένες, τυπικές, υποκριτικές, απόγνωσης, φιλικού καλέσματος ή ερωτικής πρόσκλησης.
Δεύτερος τρόπος είναι τα λόγια που απευθύνεις όταν συναντάς κάποιον.
Η διάρκεια, η ένταση, η χροιά της φωνής και η ποιότητα των λέξεων εξαρτώνται από την εντύπωση που αφήνει η στιγμιαία συνάντηση των χεριών.
Ένας τρίτος τρόπος, που είναι τόσο πολύπλοκος ώστε χρειάζεται να τον αποκωδικοποιήσεις, είναι η πράξη.
(πάντα με συγκινεί μια κίνηση ευγένειας ή απροσποίητης καλοσύνης ενός άγνωστου)
Υπάρχει κι ένας ακόμα τρόπος.
Να συστηθείς αποτυπώνοντας τα συναισθήματά σου στο χαρτί.
Αυτός είναι ο τρόπος της γραφής.
Το ποίημα είναι η αισθαντική παλάμη που απλώνει ο δημιουργός
προς τον αναγνώστη.
Είναι τυχερός όταν ο απέναντι άγνωστος κατέχει την τέχνη
μιας βαθιάς, δημιουργικής ανάγνωσης.
Δηλαδή, αναγνωρίζει, κατανοεί και στο τέλος επεξεργάζεται.
Επειδή η ποίηση πολλές φορές δρα συνειρμικά και υπαινίσσεται,
τα μηνύματα που μεταφέρει είναι κωδικοποιημένα.
Έτσι η ανάγνωση μετατρέπεται σε πολύπλοκη διαδικασία.
Παροτρύνει το θεατή να εγκαταλείψει τη βολική θέση του ακροατηρίου
και να εισβάλει στη σκηνή του δράματος.
Το ποιήματα είναι εικόνες του παρελθόντος που ο χρόνος βύθισε σε κώμα
και η επιτυχία της ανάνηψης σε μια σύντομη πραγματικότητα
εξαρτάται από τη δική μας επίμονη φροντίδα.
Να λοιπόν πώς αναβιώνει και αναβλύζει νοήματα
μέσα από τις επίπονες ασκήσεις συναισθήματος
το ποίημα.
Γιάννης Τόλιας
Δημοσίευση σχολίου
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα