παρα-κείμενα

ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΜΕΓΑ ΚΑΚΟ

Του έρωτα μέγα κακό
σπαράζεις τους ανθρώπους
με ματωμένους κόπους
αυτοί που αγάπησαν ξεχνούν,
με ματωμένους κόπους
αυτοί που αγάπησαν πενθούν
για όλη τους τη ζωή

Αχ Δέσποινά μου παρακαλώ
το βέλος σου που είναι χρυσό,
λυπήσου με,
και ποτέ μη μου σημαδέψει την ψυχή
με τη βαμμένη την αιχμή
στον πόθο βαφτισμένη
...
Εσύ ξόρκι των ερώτων των κρυφών
από στάχτη παρθένων εραστών
φύλαγέ με,
ποτέ έρωτα μη νιώσω.

Γιώργος Χειμωνάς


ΥΜΝΟΣ ΣΤΟ ΘΕΟ ΕΡΩΤΑ

Ω Έρωτα, εσύ που σιωπηλά χαμογελάς, άκουσέ με.
Άσε τη σκιά της φτερούγας σου
να μ' ακουμπήσει.
Άφησε την παρουσία σου
να με τυλίξει σαν το σκοτάδι
να 'ταν κύκνου πούπουλα.
Άσε με να δω το σκοτάδι αυτό
με τη λάμπα στο χέρι,
τον τόπο αυτό να γίνεται
ο άλλος τόπος
ο ιερός, του πόθου.

Νυσταγμένε θεέ,
βράδυνε τους τροχούς της σκέψης μου
για ν' ακούω μόνο
το χιονένιο σου θρόισμα
σαν με κυκλώνεις.
Κλείσε με μαζί με τον αγαπημένο μου
στον κλοιό-καπνό της δύναμής σου,
για να γίνουμε, ο ένας για τον άλλο,
μορφές φλόγας,
μορφές καπνού,
μορφές σάρκας
πρωτοειδωμένες μες στο σούρουπο.

Denise Levertov
*μτφ: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ


Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ

Ολόφωτος θάνατος μες στο χρυσό και τ' αργυρό του γέλιο ο έρωτας. Μ' ένα φιλί κι ένα τσαμπί αγριοπερίστερα ξεμανταλώνει μια μια τις μυστικές στρόφιγγες του παραδείσου. Οσμές ανθισμένων κίτρων πάνω στην αχλή των ποταμών, της Αρέθουσας τα μύρα και το αίμα της ρομφαίας να λάμπει εκχυμώσεις φιλιών και ραμφίσματα ξαφνικά σαν των πουλιών, όταν μαζεύουν σπυρί σπυρί τη διάσπαρτη αγάπη.

Νίκος Γρηγοριάδης
-Ανάβαση-


ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΚΑΤΕΡΓΑΡΗ

Έρωτα πόσο σε φθονώ,
που με τραβάς σαν παλαβό
στα βήματά σου
Κι όμως στιγμή δε σε ξεχνώ
και μέρα νύχτα λαχταρώ
τη ζεστασιά σου

Έρωτά μου κατεργάρη
φύγε, κάνε μου την χάρη

Μανώλης Χιώτης