παρα-κείμενα
Κυριακή, Ιανουαρίου 04, 2009
121 ~ ηλικίες, iv
...Αν η μεστή ηλικία, που είναι αναμφίβολα
τόσο αχρεία όσο κι η νιότη, δείχνει συνετότερη,
είναι γιατί και μόνο η νιότη καταφέρνει ακόμα να πιστεύει
πως μπορεί να την γλιτώσει από το καθετί, ενώ τα χρόνια
το καλοκατέχουν πως από τίποτα δεν ξέφυγαν
W.H. Auden
*μτφ: Αντώνης Δεκαβάλλες
ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΩΝ
Όχι ορατές ουλές,
όχι μετάλλια,
όχι τίτλοι -
όμως το μάτι διαπεραστικό, αδάμαστο
σαν οργή ή σαν έκσταση,
μνήμη ξέχειλη
κι ύπνος ανάλαφρος.
. . . . . . . . .
Μη βιάζεσθε όμως.
Οι μέρες της ζωής μας είναι μετρημένες.
Walter Höllerer
-Συγκομιδή-
*μτφ: Βασίλης Καραβίτης
ΣΑΝ ΧΑΡΤΙΝΟ ΦΙΛΙ
2
Κάθε φορά που ταξιδεύεις σε μια άλλη ηλικία
είναι σα να πρωτοβλέπεις τις κατόψεις του λαβύρινθου
με το μελάνι και το κάρβουνο σημαδεύοντας
το νήμα και τη στάθμη στα εδάφη της ζωής.
Μ' αυτή την τεχνική ξεγελάει ο άνθρωπος το θάνατο.
Η τέχνη είναι απλά ένας τρόπος
ν' αλλάζεις τις πορείες των πραγμάτων.
. . .
Δημήτρης Καλοκύρης
-η λέξη, τ.183-
ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΜΕΝΕΙ
...μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι
Κατάκοπος αλλά ικανοποιημένος από τον ημερήσιο απολογισμό, ανέβηκε τρέχοντας τη σκάλα. Το ασανσέρ ήταν σταματημένο σε κάποιον όροφο κι αυτός βιαζόταν να προλάβει το νυχτερινό δελτίο. Πάλι είχαν ζητήσει την άποψή του για τις βραδυνές ειδήσεις και ήταν βέβαιος ότι θα επανελάμβαναν τις δηλώσεις του και στα τελευταία δελτία της μέρας. Είχε γίνει περιζήτητος τον τελευταίο καιρό - προσκλήσεις, συνεντεύξεις, δηλώσεις, ομιλίες, ταξίδια, είχαν περιορίσει σημαντικά τον ελεύθερο χρόνο του, αλλά η απόφασή του ήταν συνειδητή. Τον γοήτευε η επαγγελματική και κοινωνική επιτυχία του, μπορούσε να αναστείλει για λίγο την προσωπική του ζωή - είμαι τόσο νέος! Άφησε την τσάντα του στο πάτωμα και χύθηκε στον καναπέ. Με το δεξί του χέρι αναζήτησε το κοντρόλ και με το αριστερό χαλάρωνε τη γραβάτα του.
Για άλλη μια φορά καμάρωσε τον εαυτό του. Άψογος σε όλα, εμφάνιση, διατύπωση, άρθρωση, ακόμα και το τσουλούφι που, δήθεν, είχε ξεφύγει κι έπεφτε στο μέτωπό του. Ήταν μια ιδέα της τελευταίας στιγμής, να πειραματισθεί με μια πιο χαλαρή εικόνα - διάβολε! είμαι πολύ νέος, είπε φωναχτά και χαμογέλασε αυτάρεσκα για όσα είχε καταφέρει λίγο μετά τα τριάντα του. Τότε πρόσεξε το σημείωμα πάνω στο τραπέζι. Η Ερμιόνη, σκέφθηκε με τύψεις... θα πέρασε την ώρα που έλειπα, ξέχασα να της πω ότι μου έτυχε κάτι απρογραμμάτιστο. Δεν είχε κουράγιο ούτε ν' απλώσει το χέρι του για να πιάσει το γαλάζιο χαρτάκι... ένα από τα γλυκά της σημειώματα θα είναι, ήταν η τελευταία του σκέψη πριν παραδοθεί σ' έναν βαρύ ύπνο, έτσι όπως ήταν, πάνω στον καναπέ.
...Το εφεδρικό ξυπνητήρι πλάι του χτυπούσε από ώρα, αλλά αυτός αποφάσισε να του δώσει σημασία μόνον όταν η προοδευτική ένταση του ήχου του, έγινε ανυπόφορη. Με κλειστά μάτια άπλωσε το χέρι του για να το σταματήσει αλλά η αφή του δεν αναγνώρισε το αναμενόμενο υλικό. Άνοιξε τα μάτια του ξαφνιασμένος και η σίγουρη αίσθηση της όρασης επιβεβαίωσε την αμφίβολη της αφής. Σωροί από γαλάζια χαρτάκια είχαν σκεπάσει τα έπιπλα και είχαν πλημμυρίσει το δωμάτιο. Το φως του πρωινού χειμωνιάτικου ήλιου που διαπερνούσε την μπαλκονόπορτα έκανε το δωμάτιο να μοιάζει με ακύμαντη φθινοπωρινή παραλία. Αν ο τρόμος του δεν ήταν τόσο αληθινός, τόσο όσο και τα χαρτάκια κι ο ήχος του ξυπνητηριού που συνέχιζε να χτυπάει, θα νόμιζε πως έβλεπε όνειρο. Κύτταξε το ρολόι στο χέρι του και ο τρόμος του έγινε πανικός. Η ώρα είχε πάει εφτάμιση και είχε κοιμηθεί είκοσι χρόνια.
τόσο αχρεία όσο κι η νιότη, δείχνει συνετότερη,
είναι γιατί και μόνο η νιότη καταφέρνει ακόμα να πιστεύει
πως μπορεί να την γλιτώσει από το καθετί, ενώ τα χρόνια
το καλοκατέχουν πως από τίποτα δεν ξέφυγαν
W.H. Auden
*μτφ: Αντώνης Δεκαβάλλες
ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΩΝ
Όχι ορατές ουλές,
όχι μετάλλια,
όχι τίτλοι -
όμως το μάτι διαπεραστικό, αδάμαστο
σαν οργή ή σαν έκσταση,
μνήμη ξέχειλη
κι ύπνος ανάλαφρος.
. . . . . . . . .
Μη βιάζεσθε όμως.
Οι μέρες της ζωής μας είναι μετρημένες.
Walter Höllerer
-Συγκομιδή-
*μτφ: Βασίλης Καραβίτης
ΣΑΝ ΧΑΡΤΙΝΟ ΦΙΛΙ
2
Κάθε φορά που ταξιδεύεις σε μια άλλη ηλικία
είναι σα να πρωτοβλέπεις τις κατόψεις του λαβύρινθου
με το μελάνι και το κάρβουνο σημαδεύοντας
το νήμα και τη στάθμη στα εδάφη της ζωής.
Μ' αυτή την τεχνική ξεγελάει ο άνθρωπος το θάνατο.
Η τέχνη είναι απλά ένας τρόπος
ν' αλλάζεις τις πορείες των πραγμάτων.
. . .
Δημήτρης Καλοκύρης
-η λέξη, τ.183-
ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΜΕΝΕΙ
...μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι
Κατάκοπος αλλά ικανοποιημένος από τον ημερήσιο απολογισμό, ανέβηκε τρέχοντας τη σκάλα. Το ασανσέρ ήταν σταματημένο σε κάποιον όροφο κι αυτός βιαζόταν να προλάβει το νυχτερινό δελτίο. Πάλι είχαν ζητήσει την άποψή του για τις βραδυνές ειδήσεις και ήταν βέβαιος ότι θα επανελάμβαναν τις δηλώσεις του και στα τελευταία δελτία της μέρας. Είχε γίνει περιζήτητος τον τελευταίο καιρό - προσκλήσεις, συνεντεύξεις, δηλώσεις, ομιλίες, ταξίδια, είχαν περιορίσει σημαντικά τον ελεύθερο χρόνο του, αλλά η απόφασή του ήταν συνειδητή. Τον γοήτευε η επαγγελματική και κοινωνική επιτυχία του, μπορούσε να αναστείλει για λίγο την προσωπική του ζωή - είμαι τόσο νέος! Άφησε την τσάντα του στο πάτωμα και χύθηκε στον καναπέ. Με το δεξί του χέρι αναζήτησε το κοντρόλ και με το αριστερό χαλάρωνε τη γραβάτα του.
Για άλλη μια φορά καμάρωσε τον εαυτό του. Άψογος σε όλα, εμφάνιση, διατύπωση, άρθρωση, ακόμα και το τσουλούφι που, δήθεν, είχε ξεφύγει κι έπεφτε στο μέτωπό του. Ήταν μια ιδέα της τελευταίας στιγμής, να πειραματισθεί με μια πιο χαλαρή εικόνα - διάβολε! είμαι πολύ νέος, είπε φωναχτά και χαμογέλασε αυτάρεσκα για όσα είχε καταφέρει λίγο μετά τα τριάντα του. Τότε πρόσεξε το σημείωμα πάνω στο τραπέζι. Η Ερμιόνη, σκέφθηκε με τύψεις... θα πέρασε την ώρα που έλειπα, ξέχασα να της πω ότι μου έτυχε κάτι απρογραμμάτιστο. Δεν είχε κουράγιο ούτε ν' απλώσει το χέρι του για να πιάσει το γαλάζιο χαρτάκι... ένα από τα γλυκά της σημειώματα θα είναι, ήταν η τελευταία του σκέψη πριν παραδοθεί σ' έναν βαρύ ύπνο, έτσι όπως ήταν, πάνω στον καναπέ.
...Το εφεδρικό ξυπνητήρι πλάι του χτυπούσε από ώρα, αλλά αυτός αποφάσισε να του δώσει σημασία μόνον όταν η προοδευτική ένταση του ήχου του, έγινε ανυπόφορη. Με κλειστά μάτια άπλωσε το χέρι του για να το σταματήσει αλλά η αφή του δεν αναγνώρισε το αναμενόμενο υλικό. Άνοιξε τα μάτια του ξαφνιασμένος και η σίγουρη αίσθηση της όρασης επιβεβαίωσε την αμφίβολη της αφής. Σωροί από γαλάζια χαρτάκια είχαν σκεπάσει τα έπιπλα και είχαν πλημμυρίσει το δωμάτιο. Το φως του πρωινού χειμωνιάτικου ήλιου που διαπερνούσε την μπαλκονόπορτα έκανε το δωμάτιο να μοιάζει με ακύμαντη φθινοπωρινή παραλία. Αν ο τρόμος του δεν ήταν τόσο αληθινός, τόσο όσο και τα χαρτάκια κι ο ήχος του ξυπνητηριού που συνέχιζε να χτυπάει, θα νόμιζε πως έβλεπε όνειρο. Κύτταξε το ρολόι στο χέρι του και ο τρόμος του έγινε πανικός. Η ώρα είχε πάει εφτάμιση και είχε κοιμηθεί είκοσι χρόνια.
Ιωάννα Μοάτσου - Στρατηγοπούλου
-Εφτά τραγούδια θα σου πω-
ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΟ ΚΟΝΤΕΡ
Δεν ξέρω πώς να σου το πω
πάει καιρός που ξέμεινα εδώ
μ' ένα φεγγάρι στην καρδιά
. . . .
Δεν ξέρω πια αν θυμηθείς
φιγουρατζής κατάντησα για να με δεις
μ' ένα γαρίφαλο στο πέτο
τριάντα εφτά χρονών εφέτο
Στην πρώτη ευκαιρία ας χαρούμε
κι ας μη σκεφτούμε
αυτά που θα 'ρθουνε,
που θα μας βρούνε
Tου χρόνου το κοντέρ μετράει
και πίσω δεν γυρνάει
Κώστας Γανωτής
(με την Άλκηστι Πρωτοψάλτη)
Ετικέτες ηλικίες, Ι.Σ.Μ.-κείμ. 2
5 Comments:
συγχαρητηρια για τις επιλογες των μπλογκ σου..
θα προσπαθησω να σου στειλω μειλ, με σκοπο να μου διευκρινησεις μια απορια..
ελπιζω να το δεις
:)))
Kαλή χρονιά, επίσης!
Να εχεις το 2009 οτι ποθείς :)
και με όλες μου τις εγκάρδιες ευχές
Μ' αρέσουν οι πραγματοποιήσιμες ευχές. Nομίζω ότι η δική σου άρχισε κιόλας να πιάνει.
Αν σου ευχηθώ το ίδιο, θα μου πεις ότι σε αντιγράφω;
imarias,
13 Ιανουαρίου σήμερα, αλλά η δική σου ευχή "σας εύχομαι νάχετε χρόνο, όσο χρειάζεται ο καθένας, όπως τον χρειάζεται", δεν άρχισε να "πιάνει" ακόμα.
Μήπως να στείλεις την εφηβεία σου να καταδιώξει κι εμένα; Δεν θυμάμαι να επέμεινε μαζί μου περισσότερο από το "κανονικό".
...και, μεταξύ μας, ποτέ δεν την νοστάλγησα.
Ευχές πολλές!
Δημοσίευση σχολίου
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα