παρα-κείμενα

Παρασκευή, Ιανουαρίου 16, 2009

122 ~ χρόνος, v



Δεν ξέρω πού να σταματήσω. Κι ούτ' έχω χρόνο διαθέσιμο

Αντώνης Φωστιέρης


Σαν τις γραμμές στο χέρι μου
είναι ο χρόνος
σ' αυτήν τη χωροδιάταξη παλάμης
που την κοιτούσα εχθές
μαντεύοντας τη διάρκεια από το μήκος
ξεχνώντας πως μόνο στη ροή της μιας στιγμής
αρχίζει και τελειώνει η ζωή μας
. . .

Γιώργος Βέλτσος
-Ποίηση, τ.30-


ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΠΛΑΪ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
ΙΙ

Ο χρόνος δεν είναι αυτός του ρολογιού
Ο χρόνος είναι άνισος και γεμάτος ενέργεια
σκορπίζεται γύρω απ' τους
ανθρώπους, τον ψάχνουμε ψηλαφιστά με κτύπους και τροχούς όπως
ψηλαφιστά ψάχνουμε το φως και τη μέρα με πόρτες και παράθυρα και δάχτυλα, σπαταλάμε όμως τον χρόνο
στην αλχημεία της συγκράτησης

Στην αλχημεία της επιστροφής ερημώνουμε τον κόσμο.

Γιατί τα πάντα είναι κίνηση και η κίνηση αλλαγή
και ούτε τα χελιδόνια, τα ηλεκτρόνια ούτε το ζωντανό χορτάρι
ούτε οι ρημαγμένες κοινωνίες ούτε η
κηλίδα από υγρασία
που μοιάζει με το κεφάλι της μέδουσας στον τοίχο του εξοχικού
ούτε τα άστρα που εκρήγνυνται ούτε εσύ
είναι πραγματικότητα
έξω από το δίχτυ των σχέσεων που αιωρείται

. . . . . . . .
και τα δίχτυα των σχέσεων
δεν μπορούν να κάνουν τίποτε
με τους κτύπους του ρολογιού που μοιάζουν με λέπια
και σκορπίζονται
στο χορτάρι που παίζουν τα παιδιά

Το χορτάρι μπορεί να διασπάσει έναν πυρηνικό φούρνο
ο άνθρωπος όμως δεν μπορεί ποτέ να αρχίσει πάλι απ' την αρχή

Tobias Berggren
-Σύγχρονοι Σουηδοί Ποιητές-
*μτφ: Βασίλης Παπαγεωργίου



ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ

Δεν ξέρω τι είναι χρόνος. Δεν ξέρω ποιος είναι ο αληθινός τρόπος μέτρησής του, αν υπάρχει κάτι τέτοιο, ξέρω πως η μέτρηση των ρολογιών είναι λανθασμένη: διαιρεί το χρόνο ως προς το χώρο, εξωτερικά. Ο χρόνος των συναισθημάτων ξέρω πως επίσης είναι λανθασμένος: διαιρεί όχι το χρόνο, αλλά την αίσθησή του. Των ονείρων η μέτρηση είναι σίγουρα λάθος: στα όνειρα συναντιόμαστε με το χρόνο άλλοτε με πολύ αργό ρυθμό, κι άλλοτε με φοβερή βιασύνη, κι αυτό που μέσα τους ζούμε είναι γρήγορο ή αργό ανάλογα με τη ροή ενός πράγματος που τη φύση του αγνοώ.

Πολλές φορές, μου φαίνεται πως όλα τούτα είναι ένα μεγάλο σφάλμα και πως ο χρόνος δεν είναι παρά το περίγραμμα που πλαισιώνει κάτι που του είναι ξένο. Στις αναμνήσεις που έχω από το παρελθόν, οι χρόνοι είναι ταξινομημένοι σε επίπεδα, με μία οργάνωση ολότελα παράλογη, κι έτσι με βρίσκω σε κάποιο επεισόδιο των δεκαπέντε βαρύγδουπων χρόνων μου νεότερο από ένα άλλο όπου η παιδική μου ηλικία είναι ακόμη καθισμένη ανάμεσα στα παιχνίδια της.
[....]
Λέτε πως όλα αυτά είναι σκέψεις άχρηστες. Το ξέρω. Θεωρητικές αυταπάτες. Συμφωνώ. Τι είναι όμως αυτό το πράγμα που μας μετράει χωρίς μέτρο και μας σκοτώνει χωρίς να υπάρχει; Αυτές τις στιγμές, που πια δεν ξέρω αν ο χρόνος υπάρχει ή δεν υπάρχει, τον νιώθω σαν άνθρωπο και θέλω να κοιμηθώ.

Fernando Pessoa
*μτφ: 'Αννυ Σπυράκου


ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ

Μεσ’ στο χρόνο που περνάει και μας ενώνει
φεύγει έρχεται η αγάπη δυναμώνει
Μεσ’ το χρόνο που περνάει και μας ενώνει
σαν τα μάτια σου το φως μου, μεγαλώνει

Ευτύχης Ζαρμπ
(με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα)

-η φωτογραφία είναι του Μ.
Τhail., Aug.2008-

Ετικέτες

permalink

2 Comments:

Μπράβο ! Εξαιρετικό το αφιέρωμα στο χρόνο .

Παρασκευή, Ιανουαρίου 30, 2009 8:30:00 π.μ.  

Εμείς του αφιερώνουμε, αλλά αυτός είναι πολύ τσιγκούνης... Ποτέ δεν μας δίνεται με γενναιοδωρία. Πάντα μάς λείπει.

Ας ελπίσουμε ότι φέτος θα πιάσει η ευχή της Μαρίας!

Σάββατο, Ιανουαρίου 31, 2009 3:28:00 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα