παρα-κείμενα
Δευτέρα, Ιουλίου 13, 2009
136 ~ μέρες, ii
Κάπου ανάμεσα Τρίτη και Τετάρτη
πρέπει να παράπεσε η αληθινή σου μέρα.
Οδυσσέας Ελύτης
ΧΙΙΙ.
Οι αφανείς ημέρες, πρόθυμα ωραίες,
πόσο πιο δύσκολες στη μνήμη από τις άλλες,
που τις ακούει το μυαλό να σκάβουν σκάλες,
κι επαγρυπνούν μέσα στον ύπνο σαν κεραίες.
Κι όμως αυτές αφήνουν φως, στις πιο ακραίες
σιωπές του σώματος αργές όπως οι στάλες'
μέρες που πέρασαν αθόρυβα μεγάλες,
τόσο κοινές που δεν θα γίνουν αγοραίες.
Κι όταν ο νους κρυφά τις παίρνει και τις πλάθει,
όπως την ψίχα με τις άκρες των δαχτύλων,
σκέφτεται κάποτε πως, ίσως, με τα πάθη
που περισσεύουν, όταν θά 'χουν φύγει όλοι,
πάνω στην τράπεζα των ξένων και των φίλων,
βρεθούν μιας τέχνης του εφήμερης οι βόλοι.
Διονύσης Καψάλης
(συλλογή "Μέρες Αργίας")
-Τετραλογία-
ΣΥΝΝΕΦΑ
Στη θλιμμένη μέρα η καρδιά μου πιο θλιμμένη απ' τη μέρα...
Ηθικές και κοινωνικές υποχρεώσεις;
Πολυπλοκότητα καθηκόντων, συνεπειών;
Όχι, τίποτε...
Η θλιμμένη μέρα, η λίγη θέληση για τόσο...
Τίποτε...
...
Στη θλιμμένη μέρα η καρδιά μου πιο θλιμμένη απ' τη μέρα...
Στη θλιμμένη μέρα όλες οι μέρες...
Στην τόσο θλιμμένη μέρα...
Fernando Pessoa
(Alvaro de Campos)
μτφ: Αντρέας Παγουλάτος
-Νέα Συντέλεια-
HENRY & JUNE
Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το πέρασα, πασχίζοντας όσο μπορούσα να πλουτίσω τον εαυτό μου, περιμένοντας τόσο πολύ να γνωρίσω τα μεγάλα γεγονότα, αυτά που τώρα με γεμίζουν τόσο που σχεδόν συντρίβουν την ύπαρξή μου. Τώρα πια καταλαβαίνω την τρομερή μου αγωνία, την τραγική αίσθηση της αποτυχίας, τη βαθειά μου έλλειψη ικανοποίησησης. Περίμενα! Και, τώρα, έφτασε η ώρα της άνθισής μου, της αληθινής μου ζωής. Όλα τα υπόλοιπα ήταν προετοιμασίες. Τριάντα χρόνια επαγρύπνησης. Και τώρα οι αληθινές μέρες. Και οι μέρες που θα έρθουν και θα τις ζήσω.
Anaïs Nin
*μτφ: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
ΜΕΡΕΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΘΑ 'ΡΘΟΥΝ
Μέρες καλύτερες θα ’ρθούν, το λέει το ένστικτό μου
αυτό το κάτι μέσα μου, το εντελώς δικό μου
Χαράζουμε τα πρόσωπα, τα βλέμματα γλυκαίνουν
γιατί ταλαιπωρήθηκαν και τώρα το μαθαίνουν
Γιατί είν’ η αγάπη δόσιμο και δάκρυ που ματώνει
και πόρτα μισοσκότεινη κι απ’ έξω μας κλειδώνει
. . .
Μέρες καλύτερες θα ’ρθούν, τίποτα πια δεν σβήνει
την δίψα την λαχτάρα μου, την ομορφιά μου εκείνη
που μου ‘γινε πατρίδα μου, πόλη μου και Θεός μου
ματιά που με κομμάτιασε να ξαναβρώ το φως μου
Διονύσης Σαββόπουλος
Στη θλιμμένη μέρα η καρδιά μου πιο θλιμμένη απ' τη μέρα...
Στη θλιμμένη μέρα όλες οι μέρες...
Στην τόσο θλιμμένη μέρα...
Fernando Pessoa
(Alvaro de Campos)
μτφ: Αντρέας Παγουλάτος
-Νέα Συντέλεια-
HENRY & JUNE
Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το πέρασα, πασχίζοντας όσο μπορούσα να πλουτίσω τον εαυτό μου, περιμένοντας τόσο πολύ να γνωρίσω τα μεγάλα γεγονότα, αυτά που τώρα με γεμίζουν τόσο που σχεδόν συντρίβουν την ύπαρξή μου. Τώρα πια καταλαβαίνω την τρομερή μου αγωνία, την τραγική αίσθηση της αποτυχίας, τη βαθειά μου έλλειψη ικανοποίησησης. Περίμενα! Και, τώρα, έφτασε η ώρα της άνθισής μου, της αληθινής μου ζωής. Όλα τα υπόλοιπα ήταν προετοιμασίες. Τριάντα χρόνια επαγρύπνησης. Και τώρα οι αληθινές μέρες. Και οι μέρες που θα έρθουν και θα τις ζήσω.
Anaïs Nin
*μτφ: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
ΜΕΡΕΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΘΑ 'ΡΘΟΥΝ
Μέρες καλύτερες θα ’ρθούν, το λέει το ένστικτό μου
αυτό το κάτι μέσα μου, το εντελώς δικό μου
Χαράζουμε τα πρόσωπα, τα βλέμματα γλυκαίνουν
γιατί ταλαιπωρήθηκαν και τώρα το μαθαίνουν
Γιατί είν’ η αγάπη δόσιμο και δάκρυ που ματώνει
και πόρτα μισοσκότεινη κι απ’ έξω μας κλειδώνει
. . .
Μέρες καλύτερες θα ’ρθούν, τίποτα πια δεν σβήνει
την δίψα την λαχτάρα μου, την ομορφιά μου εκείνη
που μου ‘γινε πατρίδα μου, πόλη μου και Θεός μου
ματιά που με κομμάτιασε να ξαναβρώ το φως μου
Διονύσης Σαββόπουλος
Ετικέτες μέρες
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα