παρα-κείμενα

Σου 'γραψα τόσα γράμματα, και πόσο λυπημένα:
δε μου 'γραψες ούτ' ένα'

Nαπολέων Λαπαθιώτης


ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Συγκέντρωσε τα γράμματά μου και στείλτα
στην παλιά διεύθυνση που ξέρεις
Άφησε να τα φροντίσω εγώ που τα έγραψα.
Πέρασαν τόσα χρόνια αργά αργά.
Ή μήπως τόσο γρήγορα;

Γιατί μερικά βράδια χωρίς προσπάθεια
σαν να μην έγινε τίποτα
σαν να είναι ο χρόνος χώρος
αλλάζω πόλη
γυρίζω στο παλιό μου σπίτι
περνώ ανάμεσα από τους νέους ενοίκους
και κάθομαι στο γραφείο.

Εκεί περιμένω να γυρίσουν πίσω
τα δικά μου γράμματα.

Βασίλης Αρφάνης


Γράψε ένα γράμμα
για την αγάπη. Όχι για τις βουλευτικές εκλογές,
για την κριτική λογοτεχνίας, για τα ασφαλιστικά
ταμεία, γράψε για την αγάπη.
Για την έλλειψη αγάπης γράψε
γράμμα, ξέχνα το όνομά σου
Ξέχνα το έγκλημα, τις πληγές, ξέχνα
τα άδεια χρόνια στο παλάτι της βασίλισσας του χιονιού!
Όλη μου τη ζωή ήμουν διακριτική,
αόρατη. Η ομίχλη και η παγωμένη βροχή
δυσκόλευαν την κυκλοφορία όταν γύριζα σπίτι. Αλλά
η πτήση έγινε κανονικά. Δεν θυμήθηκα
ν' αλλάξω λεφτά και ν' αγοράσω κρασί. Εσύ
τι κάνεις; Εγώ έχω συνάχι, αλλά
περνάει.

Tua Forstrem
-Δώδεκα Φινλανδοί Ποιητές-
Απόδοση: Mαρία Μαρτζούκου


ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ ΑΓΡΟΤΟΣΠΙΤΟ

Τρεις μέρες έγραφα το γράμμα. Και σ’ αυτές τις τρεις μέρες άλλο δεν έκανα από το να γράφω αυτό το γράμμα. Ούτε έτρωγα, ούτε έπινα, ούτε τίποτα. Και έλαμπα. Σα νάχα αναληφθεί από τη γη. Μόνο λίγες ώρες τη νύχτα κοιμόμουνα, με μια γλυκειά εξάντληση, πανευτυχής σα να μου συνέβαινε κανένα θαύμα που την άλλη μέρα πάλι με περίμενε το γράμμα. Ήταν σα να ζούσα έναν πρωτόγνωρο έρωτα. Σαν όλα να υπήρχαν, μα όλα, και δεν είχα παρά ν’ ανοίξω τα μάτια μου να τα δω. Την ίδια περίπου κατάσταση περνώ πάντα, όταν γράφω.

Όταν το τελείωσα ήταν σα να μην είχα αίμα, σα νάχαν κοπεί τα γόνατά μου, πως θα σωριαστώ νόμιζα, πως δεν είχα τίποτ’ άλλο να κάνω, άδειασα, κι ίσως να πέθαινα τώρα, έτσι ένοιωθα. Ήταν βέβαια και που δεν είχα φάει τίποτα τρεις μέρες.

Όσο έγραφα το γράμμα, όλα ήταν στο χέρι μου σχεδόν. Τώρα που τελείωσα, είδα πως ο Στέφανος έλειπε... έλειπε κι αυτός, όπως έλειπαν κι άλλα πράγματα, κι αυτό μ' έκανε να υποφέρω πάλι. Ήταν κάτι βασανιστικές ημέρες. Βασανιστικές και διαυγείς.

Ζυράννα Ζατέλη
-Περσινή αρραβωνιαστικιά-


ΠΑΡΑΔΕΧΤΗΚΑ

Μονοπάτι μου δυο τσιγάρα νότια,
για κρεβάτι μου δυο χαρτοκιβώτια

κι ένα γράμμα συντροφιά

Παραδοσιακό Γιουγκοσλαβίας / Λίνα Νικολακοπούλου
(με την Άλκηστι Πρωτοψάλτη)