παρα-κείμενα

Στη θάλασσα. στη θάλασσα, στη θάλασσα, στη θάλασσα,
Ω! Στη θάλασσα, στον άνεμο, στα κύματα
Να ρίξω τη ζωή μου!

Fernando Pessoa
-Θαλασσινή ωδή-
*μτφ: Μαρία Παπαδήμα


ΣΤΙΛΠΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Αυτή η θάλασσα
έχει εκκενωθεί από σκοτάδια
Σαν ένα ποτήρι από συμπαγές γυαλί
αναπαύεται, στιλπνή,
στον πάτο της απελπισίας της
Ποτέ πια ξανά
δεν πρόκειται να αφεθεί
στους ανέμους
ποτέ ξανά
να δεχτεί στο σάβανο της
πνιγμένο
Όταν όμως κάποια φορά σβήσει ο ήλιος
αυτή θα λάμπει ακόμη
κάτω από το κάλυμμα του πάγου που όλο μεγαλώνει,
ανίκητη

Björn Hàkanson
-Σύγχρονοι Σουηδοί Ποιητές-
*μτφ: Βασίλης Παπαγεωργίου


... σκέφτομαι μικρά γεγονότα
Το πάθος της ημέρας
Τη θέση μου στην κλειστή ακτή
Τη μουσική που έρχεται από όλες τις κατευθύνσεις
Χωρίς γραμμένες νότες
Με την ταχύτητα του αυτοσχεδιασμού.
Το βράδυ έπεσε σαν εξώφυλλο βιβλίου
Που διαβάστηκε βιαστικά
Κι όλη νύχτα η θάλασσα βοούσε
Μυστικά σβήνοντας τα περίεργα ίχνη
Που άφησαν τα ερωτικά κορμιά όλη μέρα
Προσμένοντας την επόμενη ανατολή.

Γιάννης Φίλης
-Σίσυφος-

ΘΑ Σ' ΑΓΑΠΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Ξεκίνησαν πάλι και ξαφνικά είδανε τη θάλασσα. Την είδανε την ίδια στιγμή κι οι δυο και ήταν η πρώτη φορά που 'βλεπαν θάλασσα. Το γαϊδουράκι σταμάτησε από μόνο του, λες και καταλάβαινε το μεγάλο θαύμα που απλωνόταν μπροστά στα μάτια των δυο καβαλλάρηδων. Η ματιά μπορούσε να ταξιδέψει όσο μακριά ήθελε και το νερό δεν τέλειωνε. Η βουή απ' τα κύματα, η αιώνια βουή των κυμάτων, που την είχαν ακούσει τόσοι άνθρωποι πριν απ' αυτούς και γέροι και νέοι, που είχε μείνει πάντα ίδια, η ίδια αρμυρή βουή, σ' όλους τους αιώνες, κι η Ρεβέκκα δεν άντεχε πια μόνη μπροστά σ' αυτό το -θαύμα. Άπλωσε το χέρι της προς τον Μίνωα κι εκείνος το πήρε κι έμειναν έτσι, πιασμένοι χέρι - χέρι, μπροστά στη θάλασσα για πολλή ώρα.

Μαζί άκουσαν τη θάλασσα και μαζί την είδανε κι ήξεραν ότι σ' όλη τους τη ζωή δεν θα ξανάνοιωθαν τόσο κοντά ο ένας στον άλλο, όσο τώρα, μπροστά σ' αυτή την απεραντωσύνη, αυτό το γαλάζιο νερό που μέσα του χανότανε κάθε μέρα ο ουρανός εδώ κι εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.

Θόδωρος Καλλιφατίδης
-17 φωνές από τη Σουηδία-
*μτφ: Νίκη Κώνστα


ΘΑΛΑΣΣΑ

Παράμ, παράμ, παράμ, γυρνάω, χορεύω
στην άμμο του χειμώνα με τα φύκια
τη θάλασσα που αρρώστησε γιατρεύω
και κάνω με τα αστέρια σκουλαρίκια

Παράμ, παράμ, παράμ, παραμονεύει
στο πέλαγο του χρόνου το καράβι
Μια άγκυρα η ζωή μου ζητιανεύει
το βάθος του έρωτά της να συλλάβει

Θάλασσα μάνα, αρμύρα μου εσύ,
γαλάζια μοίρα
για παραμάνα στον ώμο χρυσή
τον ήλιο πήρα
θάλασσα μνήμη, μαύρο μου ασήμι
πάρ' την καρδιά μου και κάν' την νησί
του ανέμου αγρίμι

Παράμ, παράμ, παράμ, παραμυθένιο
ναυάγιο μες στα σύννεφα η σελήνη
Κορμί του Ποσειδώνα σιδερένιο
ποιο πέτρινο μουσείο να σε κλείνει

Θάνος Μικρούτσικος / Λίνα Νικολακοπούλου
(με την Μίλβα)