παρα-κείμενα

Δεν σου γράφω, δεν σε θυμάμαι, δεν ξεχνώ
δεν καταστρέφω τα γράμματά σου
δεν θέλω να ξέρεις πού βρίσκομαι
δεν θέλω ν' αγνοείς πως είμαι μακριά σου

Γιώργος Χουλιάρας


Ονειρεύθηκα ένα γράμμα σου στρογγυλό
όπου χωρώ μέσα του ολόκληρος
από το κενό μηδέν του κέντρου
κυκλικά σε ίση απόσταση γύρω μου
διαβάζοντας το χωρίς τέλος μήνυμά σου
με σωσίβιο και θηλειά στο λαιμό
και ήθελα να μου εξηγήσεις γιατί
πρέπει να κοιμάμαι όταν ονειρεύομαι
με μάτια που κοιτάζουν μέσα τους
τι απέμεινε που δεν αφαίρεσε η ημέρα
όταν τα βρίσκει συνεχώς ανοιχτά
αλλά απέφυγες να μου πεις
πριν εγκαταλείψεις το όνειρό μου
με την υπόσχεση ότι θα μου γράψεις
αν και ξέρεις ότι κάθε βράδυ
οι διευθύνσεις στα όνειρα αλλάζουν

Γιώργος Χουλιάρας
-Γράμμα-


ΦΟΒΟΣ

Συνήθιζα να φοβάμαι καθετί,
το σκοτάδι καί το σχέδιο στο χαλί,
τη σιωπή καί τα ερεθιστικά ξεφωνητά
τ' απογέματα με τους πλανόδιους πωλητές, τα γλέντια,
τον γύρο της πόλης με το τραμ, τον εαυτό μου.
Τώρα όλ' αυτά είναι φόβοι έμπιστοι, οικείοι.
Όμως τελευταία προστέθηκε ένα πράγμα που φοβάμαι
πάνω απ' όλα τ' άλλα και μπορεί να με καταστρέψει,
το θάβω βέβαια κάτω απ' ένα φορτίο ομιλίας αλλά ξαναγυρίζει:
Είναι το ατάραχο πρόσωπο της σπιτονοικοκυράς μου
καθώς μπαίνει στο δωμάτιο ενός πρωινού
με ατημέλητο φωτισμό και ξέρω
πως θα μου πει: Ακόμα κανένα γράμμα για σας, δεσποινίς.

Margaretha Vasalis
μτφ: Βασίλης Καραβίτης
-Συγκομιδή-


Ο ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΠΟΥ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ

Η Φουζάκο στο μεταξύ επέμεινε να μην επιτρέπει στον εαυτό της να φανταστεί την αγωνιώδη, εξαντλητική αναμονή που την περίμενε και κατατρώγοντας τον άντρα με το βλέμμα της πάσκιζε να εξακριβώσει την πληρότητα του δεσμού τους. Πόσο αυτάρκης αλήθεια έμοιαζε ο Ρουάγι, πόσο σίγουρος! Ήταν μια απόλυτα συγκεκριμένη παρουσία που δεν προσπαθούσε καν να ξεφύγει απ' τα όρια της . Η ίδια όμως θα προτιμούσε να είχε να κάνει με κάτι λιγότερο χειροπιαστό, πιο αόριστο και πιο ομιχλώδες. Εκείνο το φοβερό καράβι, συμπαγές σαν βράχος, ήταν δύσκολο να σβήσει από τη μνήμη. Το ίδιο και τα πυκνά φρύδια ή οι φαρδιοί ώμοι του άντρα.

—Μην ξεχνάς να γράφεις — και κάθε φορά να βάζεις κι άλλα γραμματόσημα, είπε ο Νομπόρου παίζοντας με απόλυτη συνέπεια το ρόλο του.

—Να λέγεται. Θα σας γράφω από κάθε λιμάνι που θα πιάνουμε. Να μου γράφεις όμως κι εσύ. Για τους ναυτικούς τίποτα δε μετράει όσο ένα γράμμα.

Yukio Mishima
μτφ: Βαγγέλης Κατσάνης


ΤΙ ΜΟΥ ΣΤΕΛΝΕΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Τι μου τα μηνάς στα λόγια
τι μου στέλνεις γράμματα
και δεν ξεύρω ν' ανεγνώσω
κι αρχινώ τα κλάματα

Σγουρέ βασιλικέ μου και δυόσμε φουντωτέ
σαν τη δικιά σ' αγάπη δεν ένοιωσα ποτέ

Σγουρέ βασιλικέ μου με φύλλα πράσινα
θέλω τον ερωτά σου με χίλια βάσανα

Παραδοσιακό Καππαδοκίας