παρα-κείμενα

Περίμενέ με, περίμενέ με εκεί
στην άκρη του καναλιού
στα λιοντάρια της ουτοπίας
απόκοσμε διασώστη

- θάνατε ευγενικέ.

Στρατής Πασχάλης


ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΜΟΥ

Κάθε χρόνο χωρίς να το ξέρω προσπερνώ τη μέρα
Που οι τελευταίες φωτιές θα μου γνέψουν
Κι η σιωπή θα ξεκινήσει
Ακούραστος ταξιδευτής
Σαν την αχτίδα άφωτου αστεριού

Τότε
Δεν θα βρεθώ πια στη ζωή σαν σ' ένα ξένο ένδυμα
Έκπληκτος μπροστά στη γη
Και την αγάπη μιας γυναίκας
Και την αδιαντροπιά των αντρών
Όπως σήμερα που γράφω μετά από τρεις μέρες βροχή
Κι ακούω το πουλί να τραγουδά και τη νεροποντή να σταματά
Και προσκυνώ χωρίς να ξέρω τι.

W.S. Merwin
*μτφ: Kατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
-Σύγχρονοι Αμερικανοί Ποιητές-


ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ, ΕΛΕΓΕ

Με συνταγές αρχαίων
Ελληνοσύρων μάγων
Ο Καβάφης
Μ' ένα μοντέλο κόσμου
δίχως χρόνο
Ο Κουρτ Γκέντελ
Με κρέμες αντιρυτιδικές
Χαπάκια μπλε
Λάθριο σεξ με τη νεότητα
Εμείς
- οι εις μικρόν γενναίοι -
Όλοι
Αντιμαχόμαστε τον θάνατο
Κανείς
Δεν παραδέχεται την ήττα.

Κώστας Χατζηκυριάκου
-Εντευκτήριο, τχ.86-


ΟΙ ΚΟΥΚΛΕΣ

Καιγόταν από τον πόθο να γράψει ένα μυθιστόρημα. Διαπίστωσε πως ήταν ικανή να κατασκευάσει μια υπέροχη ροζ ιστορία. Τότε άρχισε να περιφρονεί τον εαυτό της. Διάβαζε μετά μανίας την Ιζαμπέλ Αλιέντε και τη Γιουρσενάρ και αντικατέστησε τα παλ ταγιεράκια της εφηβείας της με τσουβάλια τσίτινα απ' το Μοναστηράκι.
Μουσική δεν άκουγε. Τάραζε την ηλίθια σιωπή της, τα κενά της σκέψης της. Άρχισε να ονειρεύεται λιβάδια με παπαρούνες και κάμπους σπαρμένους με κούκλες. Ο εαυτός της πανευτυχής όποτε το όνειρο επαναλαμβανόταν. Έκανε μια συλλογή από πορσελάνινες κούκλες και τις καμάρωνε.
Μετά έπιασε τα σταυρόλεξα. Έλυσε και τα πιο δύσκολα, ώσπου κατανόησε βαθιά την ομοιότητά τους.

Ένα ένα τα πράγματα που μπορούσαν να 'ναι πηγή ευτυχίας τα καταργούσε. Ένα "Και τι έγινε;" καρφωνόταν στο κεφάλι της κάθε φορά που έπιανε τον εαυτό της να υποκλίνεται στην ομορφιά του ήλιου πάνω στ' απλωμένα ρούχα που χορεύουν με τον αέρα ή στην αίγλη ενός παλιού αρχοντικού.
- Και τι έγινε; Όλ' αυτά μια μέρα θα τελειώσουν...

Θα τελειώσουν, θα γίνουν όλα σκόνη, δε θα υπάρχουν.

Ελένη Γερασιμίδου
-Αυτές-


ΑΧΕΡΟΥΣΙΑ

Καράβια ταξιδεύουν
στην Κίνα, την Ασία
κι ένα μικρό πλεούμενο
για την Αχερουσία.

Κόσμος το βλέπει στο γιαλό
κι εκείνο προχωράει,
χιλιάδες οι αμαρτωλοί
κι ο Άδης δεν χωράει.

Τρέχει παλεύει ο άνθρωπος
και χάνει το μυαλό του
για το σκυλί τον Κέρβερο
να βρει τον οβολό του.

Δόξα και πλούτη κι ομορφιά
και της ζωής το ψέμα
όλα βουλιάζουν κάποτε
στου Αχέροντα το ρέμα.

Σταύρος Ξαρχάκος / Νίκος Γκάτσος
(με τον Σταμάτη Κόκοτα)