παρα-κείμενα

Να ζεις μ' υπερβολή τη νιότη σου και με
φιληδονία τα γηρατιά σου.

Μπέρτολτ Μπρεχτ
*μτφ: Νάντια Βαλαβάνη


ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ

Τώρα που θα μπορούσα να ξαναρχίσω ίσως από την αρχή
μόνο πιο δισταχτικά
θα δάγκωνα το πράσινο μήλο
και θα περίμενα ίσαμε ο χυμός
να γίνει ξίδι ή κρασί στο στόμα μου
και θα περίμενα μέχρι
το πρώτο χάδι να ριζώσει βαθιά στη φυλλωσιά μου
και θα ανακτούσα όλες μου τις αισθήσεις
επ' άπειρον
αναμασώντας μία σταγόνα
από αυτό το πρώτο νέκταρ
και θα κανοναρχούσα στρατιές αγγέλων
έχοντας ως παράγγελμα την πρώτη ιαχή
και θα 'ταν όλα γύρω μου
μα τίποτε δικό μου δεν θα είχα
και θα 'μουν γύρω απ' όλα
μα σε κανέναν δεν θα ανήκα.

Κωνσταντίνος Μπούρας
-Αγαύης έρως-


ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Στα τυρκουάζ λειβάδια της παιδικής ηλικίας δεν υπάρχει
παρά μόνο παιδική ηλικία.

Ούτε υπάρχει άλλο τίποτα στον υποκίτρινο ουρανό, ούτε
πάνω στον γυμνό οξειδωμένο τοίχο, ούτε πίσω απ' αυτόν
ούτε στον ανατολικό ορίζοντα ούτε πέρ' απ' τον ορίζοντα,
ούτε μέσα στο μικρό σπίτι, ούτε πάνω στον τοίχο
ούτε μέσα στον καθρέφτη
ούτε πίσω απ' τον καθρέφτη.
Εκτός από παιδική ηλικία.

Τα αντικείμενα είναι ξένα κι άγνωστα γιατί υπήρξαν
κάποτε και θα υπάρξουν πάλι. Απ' όσο θυμάμαι
η παιδική ηλικία υπάρχει για να ζει ολομόναχη στο μέσο
συνασπισμού από πράγματα και πλάσματα
που δεν έχουν ονόματα ή προορισμό.

Αργότερα επινοούμε ονόματα και προορισμούς. Αργότερα
υποστηρίζουμε ότι ένας τοίχος διαχωρίζει κάτι από κάτι,
ότι ένα σπίτι είναι καταφύγιο στον άσκημο καιρό και
ότι ένα αηδόνι γοητεύει με το τραγούδι και τα παραμύθια.

Τα πιστεύουμε αυτά. Όμως μάλλον δεν είναι έτσι.

Γιατί το κενό σ' ένα σπίτι είναι απεριόριστο
η επιθετικότητα στ' αηδόνια είναι απεριόριστη
και το δρομάκι στον κήπο
από αυλόπορτα σε αυλόπορτα
δεν τελειώνει πουθενά.

Ψάχνοντας χάνουμε, βρίσκοντας συγκαλύπτουμε.
Γιατί στην ουσία αναζητάμε την παιδική ηλικία.

Miroslav Holub
*μτφ: Βασίλης Καραβίτης
-Εντευκτήριο, τχ.34-


ΟΙ ΛΕΥΚΕΣ ΑΣΑΛΕΥΤΕΣ

Κάθε φορά τα ίδια της έλεγε। Η Μαρίνα παντρεύτηκε ενώ σπούδαζε, μην υπολογίζεις που ατύχησε, στο δεύτερο γάμο πέτυχε και είναι ευτυχισμένη μητέρα σήμερα. Να δεις που κι ο Μανόλης μας θα την πάθει παρομοίως μ' εσένα. Τριάντα οχτώ έγινε, πότε περιμένει να παντρευτεί; Έτσι που το πάει θα βρεθεί καμιά τσαπερδόνα εικοσάρα να τον τυλίξει και να του τα φοράει μετά. Ή μικρός μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου! είπε η Ασπασία. Μη με ειρωνεύεσαι, δε σου το επιτρέπω. Ζήτα, βρε παιδί μου, μετάθεση, αν θες, σ' ακολουθώ στην Αθήνα. Στην Αθήνα μια τριανταπεντάρα είναι κοπελίτσα ακόμη. Μόνο στην επαρχία θεωρείται μεγάλη. Είσαι τόσο μικροκαμωμένη, που ούτε είκοσι εφτά δε σε κάνει κανείς. Αλλά στενοχωριέμαι με τη νοοτροπία σου. Στα μυαλά είσαι πενηντάρα.

Μάρω Δούκα
-Οι λεύκες ασάλευτες-


ΡΙΤΑ - ΡΙΤΑΚΙ

Έψαχνα να 'βρω το μπελά μου
και τελικά τον βρήκα
και πήγα και αγάπησα ένα μωρό, τη Ρίτα

Ρίτα δεκαοχτώ χρονών, κι εγώ σαράντα πέντε
Ρίτα, εσύ 'σαι στην αρχή, κι εγώ στο παραπέντε...

Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας