παρα-κείμενα

Gary Cooper

Πώς με περίμενες με το τσιγάρο
Σαν φράση μουσική στα χείλη

Ζέφη Δαράκη


- ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

το ξέρω
αλλά τη νύχτα και μπροστά στη θάλασσα
επίσης σοβαρά ωφελεί την προσευχή
γιατί ο καπνός, ωχρός λαθρεπιβάτης
παίρνει το λεωφορείο των σύννεφων
κι όταν εκείνο κάνει στάση στο Θεό

α, τότε θα μ' αναγνωρίσει - δε μπορεί
απ' το άφιλτρο του λάρυγγα
από το μπλέντετ των πνευμόνων
από τη δυσωδία των σωθικών
αφού δεν αρκεί φαίνεται
μέσα στο απόλυτο σκοτάδι
μια τόση δα μικρούλα καύτρα
που επιμένει.

Γιάννης Βαρβέρης
-Ο κύριος Φογκ-


Βήματα

...
ω θεέ είναι υπέροχο
να σηκώνομαι απ' το κρεβάτι
και να πίνω τόσο πολύ καφέ
και να καπνίζω τόσα πολλά τσιγάρα
και να σ' αγαπώ τόσο πολύ.

Frank O'Hara
μτφ: Γιάννης Λειβαδάς
-Ανθολογία αμερικανικής ποίησης του εικοστού αιώνα-


ΦΑΡΜΑΚΙ

Υπάρχουν φορές που ένα τσιγάρο είναι ακριβώς το μόνο πράγμα για να ξεπεράσεις μια στιγμή. Πιο πολύ κι από ένα δικό σου άνθρωπο, είναι ένα κρυφό, τέλειο φιλαράκι που ξέρει τα πάντα και δείχνει απόλυτη κατανόηση. Καθώς καπνίζεις το κοιτάζεις από ψηλά - χαμογελαστά ή σκυθρωπά, ανάλογα με την περίσταση -, εισπνέεις βαθιά και διώχνεις τον καπνό, ξεφυσώντας αργά. Ήταν μια απ' αυτές τις στιγμές. Περπάτησα μέχρι τη μανόλια και τράβηξα μια βαθιά ρουφηξιά.

Katherine Mansfield
μτφ: Λίζα Σαμλόγλου
-Κάτι παιδιάστικο μα τόσο φυσικό-


Ο ΑΜΛΕΤ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Κρυστάλλινα τα πόδια σου και κρύσταλλα καπνίζεις
με χιόνι στα παπούτσια σου και χιόνι το παλτό
τη στάχτη του τσιγάρου σου στα χέρια μου αγγίζεις
μα εγώ μετρώ τι μου ζητάς και πόσα σου χρωστώ

Ντυμένος Άμλετ στη βροχή γυρνώ στην επαρχία
ζητώ να βρω ποιος μου 'δωσε τσιγάρο μια στιγμή
ποιος άγνωστος με πίστεψε πως θα 'ναι επιτυχία
χωρίς εμένα αν παιχτεί το έργο στη σκηνή

θάνος Μικρούτσικος / Μάνος Ελευθερίου