παρα-κείμενα

Τρίτη, Ιανουαρίου 03, 2012

193 ~ παράθυρα, iii



Μισανοίγω το παράθυρο
να μπει το βραδινό αεράκι
της μνήμης


Γιάννης Ευσταθιάδης

-Ενικού αριθμού-


ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ

Σήμερα το πρωί άνοιξα όλα τα μεγάλα παράθυρα
Της κάμαράς μου, το φως εισέδυσε
Σαν μια γάζα κρυστάλλινη, και το 'πιασα
Στον τοίχο μου για να το κορνιζώσω.
Και να 'μαι που το βλέπω να κυριεύει
Το δωμάτιό μου, και να 'μαι που κυττώ
Την όλο τρυφερή αγάπη λογχομονομαχία
Φωτός και ίσκιου - του κρύου και του θερμού.
Κινείται για να βρει ένα δωμάτιο ανοιχτό
Ν' αγκαλιαστεί με ίσκιους. Και τώρα
Που το φως θρονιάστηκε, λέω
Πια να μην ξανακλείσω τα παράθυρά μου.

Jay Wright
*μτφ: Ρίτα Μπούμη Παπά
-Ο Μαύρος αδερφός, Παγκόσμια Ανθολογία Νέγρικης Ποίησης-



ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ ΑΠ' ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ

Ι
Η ωραία κόρη ξέχασε
ανοιχτά τα παντζούρια ρεμβάζοντας.
Ήρθε η νύχτα και κόλλησε στο τζάμι
το πρόσωπό της. Την κοιτάζει
με τ' άπειρα μάτια των άστρων της.

Η κόρη στρέφοντας το βλέμμα στο παράθυρο
δε βλέπει παρά τον εαυτό της
σ' ένα στιλπνό μαύρο καθρέφτη.

ΙΙ
Στο δρόμο περνά ένας νέος.
Αντικρίζει το φωτεινό παράθυρο
Και σταματά. Όλα διακρίνονται
μες στο δωμάτιο: Το κάδρο στον τοίχο,
τ' αμπαζούρ, το τραπέζι,
το κορίτσι που ακουμπά το πηγούνι
στο χέρι του.

Κοιτάζει προς τον δρόμο.
Να τον είδε;

Γιώργης Μανουσάκης
-Εντευκτήριο, τχ.86-



Η ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ

Κι όταν έκλεισε η πόρτα πίσω τους κι έμεινε το παράθυρο ανοιχτό, ένα μαύρο τετράγωνο που όριζε τη μεγάλη νύχτα, ο Γιάννης έχασε το θάρρος του, ένοιωσε τα χέρια του να παγώνουν. Και τον έπιασε ρίγος. Η Λίζη τον αγκάλιασε και τον κοίταξε στα μάτια. "Το αποφασίσαμε", του είπε, "το έχουμε αποφασίσει.". Άγγιξε με το στόμα το στόμα του κι έδωσε πάλι τη λύση.
... ... ...
"Τώρα χαθήκαμε πια. Κι ούτε σε ξέρω ούτε με ξέρεις Γιάννη."
"Θα γνωριστούμε", της είπε.

Αντώνης Βουσβούνης
-Η παλίρροια-



ΑΝΟΙΞΕ ΑΝΟΙΞΕ

Το παράθυρο κλεισμένο, σφαλισμένο, σκοτεινό,
για ποιο λόγο δεν τ' ανοίγεις, πεισματάρα, να σε ιδώ;
Ξεροστάλιασα στ’ αγιάζι, ώρες να σου τραγουδώ,
η καρδιά μου φλόγες βγάζει, μα δε βγαίνεις να σε ιδώ

Άνοιξε, άνοιξε, γιατί δεν αντέχω,
φτάνει πια, φτάνει πια, να με τυραννάς

(άνοιξε, άνοιξε, γιατί δεν αντέχω
φτάνει πια, φτάνει πια, να με τυραννάς...)


Γιάννης Παπαϊωάννου / Χαράλαμπος Βασιλειάδης
(με την Φλέρυ Νταντωνάκη)

Ετικέτες

permalink

0 Comments:

Δημοσίευση σχολίου

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα