παρα-κείμενα

τ' ανάθεμα τα μάτια σου που συλλαβίζουν
τα μάτια μου που σε κοιτάζουν και ραγίζουν

Ηλίας Λάγιος
-Ανθοδέσμη-


ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ

Τα μάτια που αγαπώ δεν χάσαν τίποτες από το εξαίσιο χρώμα των'
το μειδίαμα διεφύλαξε όλη την τρυφερότητά του,
η πνοή την ηδύ της,
η φωνή ίσως να είναι ακόμα πιο μελωδική.
Αλλ' όταν ανοίγω το παράθυρο, η θάλασσα παύεται,
η ευωδιά των λιόδεντρων αντικατεστάθη από τον θόρυβον του άστεως.

Τα μάτια που αγαπώ είναι πάντα εντόνως γαλανά.
Μόνο ο ουρανός είναι που έχασε την αντανάκλασή των.

Νικήτας Ράντος
-Ανθολογία της Νεοελληνικής Γραμματείας, 3ος τμ-


ΣΗΜΕΙΑ

Ο γρύλλος λικνίζει
την πυγολαμπίδα
μες στην κούνια της φωνής του.
Μια βάρκα από
γυρτές γαλάζιες σκιές
κρέμεται πάνω απ' το νερό.
Το δειλινό φέρνει
το πικρό άρωμα της ιτιάς
κι ένα πέπλο από ομίχλη.
Ένα δέντρο ξαφνιασμένο
αναχαιτίζει
μια γροθιά γεμάτη ζεστά αστέρια.
Πίσω από ένα χοντρό φράχτη
με ανήσυχες αγριοφουντουκιές
πράσινα μάτια
ανάβουν:
μέσα τους καίνε
κραυγές προσδοκίας
κι η μεθυστική απειλή
του μυστηρίου.

Edvard Kocbek
μτφ: Βασίλης Καραβίτης
-Συγκομιδή-


ΤΟ ΚΡΕΟΠΩΛΕΙΟ


Νατάσα Κεσμέτη
-Πλανόδιον, τχ. 2 -


ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

Για τα μάτια σου μόνο, για τα μάτια σου
οι καρδιές που χτυπάνε και σεργιάνι δεν πάνε - αχ τα μάτια σου
Για τα μάτια σου μόνο, για τα μάτια σου
οι φωνές που πετάνε κι ένα βλέμμα ζητάνε απ' τα μάτια σου

Μια ζωή να καίγομαι μόνη
ο δικός σου καημός να με λιώνει,
τόσα βράδια κι εγώ πάντα μόνη
ο δικός σου καημός δεν τελειώνει

Για τα μάτια σου μόνο, για τα μάτια σου
τις βραδιές που σε ψάχνω και για σένα ρωτάω και τα μάτια σου
Για τα μάτια σου μόνο, για τα μάτια σου
σαν τρελή που γυρνάω και δεν ξέρω πού πάω για τα μάτια σου

Για τα μάτια σου μόνο, για τα μάτια σου...

Βασίλης Δημητρίου
με την Πέμη Ζούνη

Ετικέτες μάτια