παρα-κείμενα

Σήμερα βρέχει για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια, αλλά ο ουρανός, αν και αμάθητος εδώ να ανοίγει τους κρουνούς, δεν είναι ούτε μίζερος, ούτε υπερβολικός, είναι μια βροχή συνεχής, στρωτή, μετρημένη κι οι άνθρωποι δεν εκπλήσσονται μαζί της, όπως θα περίμενε κανείς μετά από τόση ανομβρία, αντίθετα την αντιμετωπίζουν σαν μια παλιά γνώριμη που τους επισκέπτεται και πάλι. Ίσως από φόβο μην τη χάσουν, δεν θέλουν να την τρομάξουν και προσποιούνται ότι δεν ασχολούνται και πολύ μαζί της, δεν της δίνουν ιδιαίτερη σημασία. Βγαίνουν έξω στον δρόμο με μάλλινες παντόφλες και τσαλαβουτούν στα νερά και τις λάσπες χωρίς να προσέχουν καν μήπως βραχούν ή λερωθούν, αποφεύγουν να την κακοκαρδίσουν όσο πιο γενναιόδωρα μπορούν. Οι σακαράκες που συνήθως αγκομαχούν πριν καν τρανταχτούν μέσα στις γούβες των δρόμων σήμερα πέφτουν μέσα χωρίς ενδοιασμό και δεν βιάζονται καν να ξαναβγούν για να συνεχίσουν ή να πάρουν τη στροφή, η βροχή δεν έφερε την επιτάχυνση της κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας, αλλά την τρυφηλή επιβράδυνσή της. Ούτε τα βρεγμένα ποδήλατα αναπτύσσουν περισσότερη ταχύτητα απ' ό,τι συνήθως, αντίθετα μάλιστα πολλοί ξέσκεποι επιβάτες σταματούν κάθε τόσο κι αρχίζουν τη συζήτηση με κάποιο γνωστό ή συγγενή περαστικό, που είχαν να τον δουν από χθες ή από πέρυσι, κι ο συνομιλητής τους, μούσκεμα κι αυτός, χαίρεται το ίδιο για τη συνάντηση και είναι διατεθειμένος να ανταποκριθεί στον διάλογο αφήνοντας τις τσάντες με τα ψώνια στο κάθυγρο πεζοδρόμιο.