παρα-κείμενα
Δευτέρα, Απριλίου 01, 2013
218 ~ φεγγάρια, v
Το μισοφέγγαρο καταμεσίς στον ουρανό
Δρεπάνι της νύχτας ακονισμένο
Μυστικό για το κλεμμένο φως.
Γιωργής Κότσιρας
ΜΙΚΡΗ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
4
Νύχτα' το χέρι της απλώνει
πάνω του ανάλαφρο σαν φύλλο,
κι εκείνος κάτω απ' το σεντόνι
αγγίζει το υγρό της φύλο.
Κι όπως γυρνά στο πλάι και κλείνει
το φως, την πνίγουν οι λυγμοί,
κι απ' το παράθυρο η σελήνη
εξαργυρώνει τη στιγμή.
Διονύσης Καψάλης
-Ποίηση, τχ.22-
ΣΕΛΗΝΗ
Τόσο τέλεια κι άσπρη.
Τόσο μακρινή!
Μακρινή και άσπρη.
Μακριά απ' το θάνατο
κι από τη ζωή.
Μακριά απ' το κλάμα.
Κι απ' το γέλιο, επίσης.
Τόσο!
Δε γνωρίζει πόσο
Όλα είναι θλιμμένα.
Πόσο ο κόσμος είναι
όμορφος και ίσως
κι ο ίδιος ο θάνατος
είν' επιστροφή
δίχως να έχεις φύγει.
Μόνη πάνω, μόνη.
Τόσο τέλεια κι άσπρη
Τόσον υψηλή!
Μακρυσμένα απ' όλα!
Τίποτα εκεί πάνω.
Μόνο εκείνη, μόνη,
κολυμπάει μονάχη.
Líber Falco
*μτφ: Ρήγας Καππάτος
-Γενική Ανθολογία Σύγχρονης Λατινοαμερικανικής ποίησης 1892-1975-
ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΦΩΤΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΑΣΤΕΡΙΑ
Λυκαβηττός! Δυο ουρανοί, πάνω και κάτω αστέρια κι' εγώ μετέωρος, εγώ ο αφαλός της νύχτας. Αν μπορούσα να 'βρισκα το νήμα της ζωής, θα δενόμουνα μ' αυτό χεροπόδαρα να παραδοθώ στο μηδέν... Αστέρια πάνω και κάτω και γύρω' κοπάδια που βόσκουνε μαυρίλα...
Ποιος να 'ναι ο απάνω ουρανός και ποιος ο κάτω: Να 'ναι πίσω απ΄τη φλυαρία αυτή των αστεριών κόσμος και άνθρωποι; Πότε έγινε η μυστική αυτή μετοικεσία;
Γιατί είναι σφαγμένο το φεγγάρι; Ποιος το 'σφαξε το φεγγάρι; Χα, χα! το φεγγάρι σφάχτηκε μόνο του. Νάτο το δρεπάνι! Χε - χε! και το φεγγάρι γελάει και το ίδιο. Τρελλέ! Χε - χε! γίνομαι δρεπάνι και σφάζομαι! Γίνομαι στόμα και γελάω! Γίνομ' ό,τι θέλω.
Το φεγγάρι... Μια παρένθεση χωρίς τέλος και χωρίς νόημα στο κρέπινο κατεβατό του απείρου... Μέσα στην καμπύλη του ακινητούνε αραδιασμένα χιλιάδες μικρά φωτεινά αποσιωπητικά...
Μενέλαος Λουντέμης
-Νέα Εστία, τχ. 189-
ΠΑΡΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΚΙ ΕΛΑ
Στην πόρτα σου παρκάρισε απόψε το φεγγάρι
τον ουρανό παράτησε κι ήρθε για να σε πάρει
Πάρε το φεγγάρι κι έλα
- μη μου κάνεις καμιά τρέλα, μη μου κοιμηθείς -
Βάλ' το χέρι στην καρδιά σου, άφησε τη μοναξιά σου
κι έλα να με βρεις
Σπύρος Παπαβασιλείου / Κώστας Βέργος
με τον Δημήτρη Μητροπάνο
Ετικέτες φεγγάρια
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα