παρα-κείμενα
Τρίτη, Ιουλίου 16, 2013
225 ~ αλήθειες
(Και τι θ' απομείνει απ' όλη αυτή την ομορφιά;
ρωτάει ανυπόμονα.
Η αλήθεια, ψιθυρίζω εγώ'
που ακόμη και στην απόλυτη γυμνότητά της
θα είναι πάντοτε μεταμφιεσμένη.)
Χάρης Βλαβιανός
-Μετά το τέλος της ομορφιάς-
Δεν συνέβη τίποτα
Δέκα χρόνια τώρα
Τίποτα ποτέ
Κι αν υποκριθήκαμε
κι έναν οργασμό
μόνο από ευγένεια
- πρέπει να σ' το πω -
Και τις απιστίες
σου τις ανταπόδωσα
Με πολύν καλύτερον
- πρέπει να σ' το πω -
Αριστέα Παπαλεξάνδρου
-Άλλοτε αλλού-
ΕΠΙΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
Στήνω το αφτί μου στο στήθος,
όπως, στο ακρογιάλι, το βούκινο στη θάλασσα.
Ακούω την καρδιά μου να χτυπάει ματώνοντας
και πάντα ανόμοια, άρρυθμα.
Ξέρω γιατί χτυπάει τρελά αλλά δεν μπορώ
το γιατί.
Αν άρχιζα να το λέω με φαντάσματα
λέξεων και εξαπατήσεων στην τύχη,
θα κατέληγα, τρέμοντας από έκπληξη,
να επινοήσω την αλήθεια:
Όταν προσποιήθηκα πως σ' αγαπώ
δεν ήξερα πως κιόλας σ' αγαπούσα.
Xavier Villaurrutia
*μτφ: Ρήγας Καππάτος
-Γενική Ανθολογία Σύγχρονης Λατινοαμερικανικής Ποίησης 1892-1975-
ΔΕΝ ΗΤΑΝ
...δεν ήταν αλήθεια αυτά που 'λεγες, δεν ήταν, όχι, δεν ήταν στέρεο το έδαφος που πατούσαμε' ο ήλιος που έβγαινε κάθε μέρα, δεν ήταν παρά για να μας ξεγελάσει πιο άγρια ακόμα αργότερα' αργότερα που καταλάβαμε πως μετά από κάποιο παρακινδυνευμένο επιστημονικό πείραμα θα μπορούσε να βγαίνει σε άσχετες ώρες ή και να μην ξαναβγεί πια διόλου, ποιος ξέρει;
Όχι δεν ήταν αλήθεια πως η ειλικρίνεια αμείβεται, άκου "αμείβεται" σα φτηνή πόρνη της ταρίφας' ε, όχι δεν "αμείβεται" ούτε "εκτιμάται", δημιουργεί μόνο πάγο και έκπληξη αν όχι μίσος' έκπληξη, φρίκη, ή απομόνωση.
Εύα Μυλωνά
-Οδός Πανός, τχ.89-
Η ΑΛΗΘΕΙΑ
Η αλήθεια καθενός είναι ο δρόμος του
είναι ο σταυρός και το δικό του το βουνό,
η αλήθεια καθενός είναι το ψέμα του
που το έφτιαξε να μοιάζει αληθινό
Βαγγέλης Κορακάκης
- με την Γιώτα Νέγκα
- με την Γιώτα Νέγκα
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα