παρα-κείμενα

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 09, 2013

226 ~ συναντήσεις, ii


Οι συναντήσεις μας δεν έχουν
αριθμό
ούτε σημείο.

César Dávila Andrade
*μτφ: Ρήγας Καππάτος

Ο ΠΕΤΡΟΣ Η ΑΡΚΟΥΔΑ

Πρωτοσυναντηθήκαμε τις θολές μέρες του '74, φθινόπωρο καιρό, στη μέση μιας φοιτητικής συνέλευσης πνιγμένης στις φωνές και τον καπνό.
[....]
Λίγες φορές συναντηθήκαμε από τότε στα χρόνια που πέρασαν - σε κάποιες πορείες ή συγκεντρώσεις, σε κάποιες εξετάσεις στη Σχολή. Μα κάποιο λόγο εχτίμησης όλο και θ' άκουγα γι' αυτόν από συντρόφους που δουλεύανε μαζί του.

Σε κείνες τις κλεφτές συναντήσεις, μου 'σφιγγε πάντα το χέρι σα να 'χε αδράξει ένα δοκάρι στο γιαπί. Γελούσαμε πιότερο παρά μιλούσαμε μαζί. Μας ένωνε εκείνη η ζεστασιά κι η αγάπη που κάνει περιττά τα λόγια για να γεφυρωθούν τα χρόνια δίχως επαφή.

Για τελευταία φορά τον αντίκρυσα περαστική μέσα απ' τα κάγκελλα του τοίχου της Σχολής. Του κούνησα το χέρι μα δεν με είδε. Καθόταν πάνω στη γερμένη μηχανή του απορροφημένος να φυλλομετρά ένα βιβλίο οικονομίας — κι όσο ποτέ άλλοτε έμοιαζε μια δυνατή αγαθή αρκούδα που διαβάζει.

Νάντια Βαλαβάνη
-Φώτα Πορείας 1-

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Σε περιμένω με τέτοιο τρόπο που ξεχνάω να ζω•
τα μάτια μου δεν βλέπουν: θέλουν
να τυφλωθούν από τις ρίζες• με γεμίζουν σκιά:
αυτό είναι να βλέπεις ή να πεθαίνεις;
Έχω κανονίσει τα μάτια μου
να συναντηθούν μαζί σου αύριο και
μου τυφλώνονται, είναι σαν ένα τούνελ
που το φως του αρχίζει ήδη ν' ανοίγει
σε άλλον ουρανό• δεν βλέπουν:
αναπτύσσονται προς εσένα.

Luis Rosales
*απόδοση: Βιρχίνια Λόπεθ Ρέθιο
-Το Δέντρο, τχ.189-190

ΤΙ ΘΕΛΕΙ Η ΚΥΡΙΑ ΦΡΙΜΑΝ

Όπως λοιπόν σου έλεγα, ξεκίνησαν καλπάζοντας κι οι δυο για τη μοιραία συνάντηση. Ο καιρός συμμαχικός, φιλικός για ερωτευμένους. Ουρανός πεντακάθαρος, χωρίς άσπρους λεκέδες. Ήλιος χλιαρός, καθαρά ανοιξιάτικος. Φυτά ανθισμένα με τα φρέσκα χρώματα. Η συνάντηση λοιπόν είχε όλα τα στοιχεία μεγάλης επιτυχίας, αν δε λάβαινε κανείς υπόψη του ένα σημαντικό μειονέκτημα: Τη συναισθηματική απειρία της κυρίας Φρίμαν.

Πέτρος Αμπατζόγλου

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Συναντηθήκανε
και μοιραστήκανε
το πρώτο φως από τ' αστέρι
του βοριά
Εκείνη γέλασε
όπως να πέρασε
η πιο γλυκιά πάνω στα χείλη
μαχαιριά
Εκείνος δάκρυσε
μετά ζωγράφισε
στο μαύρο χώμα ανθισμένες
πασχαλιές
ο κόσμος μύρισε
με φως πλημμύρισε
μέχρι που γέμισαν κι οι άδειες
αγκαλιές

Παντελής Θαλασσινός / Ηλίας Κατσούλης
- με τον Νίκο Ανδρουλάκη

Ετικέτες

permalink

0 Comments:

Δημοσίευση σχολίου

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα