παρα-κείμενα
Τετάρτη, Οκτωβρίου 09, 2013
228 ~ όνειρα, v
εύθραυστο όνειρο
πού το πας
με προσοχή με προσοχή
μη ραγίσει
Γιάννης Ευσταθιάδης
--Κιβωτός-
ΓΙΑ ΝΑ ΙΔΕΙΣ ΚΑΛΑ ΟΝΕΙΡΑ
Για να ιδείς καλά όνειρα, μικρά παιδιά χρειάζονται με δάχτυλα ζαχαρωτά και κλωστίτσα του Μάρτη πιασμένη ολονυχτίς στις τριανταφυλλιές.
Και σύννεφο χρειάζεται, μια πρέζα θρυμματισμένων δαφνόφυλλων, λευκού λύκου κυνόδοντες κι ένα σπίτι σχολικής χαρτοκοπτικής δίχως θεμέλια πάνω απ' ορύγματα αβύσσου να αιωρείται.
Ωστόσο μένει, σ' αγέννητο χαρτί όλα τούτα να χωρέσεις. Να ανυψώσεις το κρεβάτι σου σε τέσσερις τάκους μυρτόξυλου και ν' ανοίξεις ιστίο λευκό το σεντόνι, χαράζοντας πορεία στα βορειανατολικά του ύπνου σου.
Αλλιώς, έτσι εξηγείται η ελεύθερη πτώση από του ονείρου τους βατήρες.
Γιάννης Αντιόχου
-Romeo and Juliet-
TEMPO DI MINUETTO
Κι όμως απόψε είδα στον ύπνο μου
ένα ωραίο όνειρο.
Μέσα στη βαθιά νύχτα κάποιος χτύπησε
τόσο αθόρυβα την πόρτα της κάμαράς μου,
σαν να μην ήταν ξύλινη,
αλλά από άφωνο μπαμπάκι.
Ξύπνησα ωστόσο
και ο ξένος μπήκε.
Τους Γάμους τον Φίγκαρο τους ξέρεις;
— Μα φυσικά.
Ήταν ένα Χερουβείμ!
... ... ...
Και το Χερουβείμ κάθισε κοντά μου στην πολυθρόνα
πάνω σ' ένα μαξιλάρι από αφρολέξ
τόσο ανάλαφρα,
όσο μια πεταλούδα
σ' ένα μετάξινο λουλούδι.
Ορκίσου, μου ψιθύρισε
κι έσκυψε πάνω στο πρόσωπό μου,
για να μπορεί να μιλάει μόνο ψιθυριστά -
πως δεν θα φανερώσεις λέξη
από όσα θα σου εκμυστηρευτώ.
Ορκίστηκα αμέσως πρόθυμα
και ήμουν βέβαιος
πως τη φορά αυτή έπαιρνα όρκο ψεύτικο.
... ... ...
Jaroslav Seifert
*μτφ: Κάρολος Τσίζεκ
-Η γλυκειά συμφορά της ποίησης-
*μτφ: Κάρολος Τσίζεκ
-Η γλυκειά συμφορά της ποίησης-
ARENARIA LEUCADIA
Το Arenaria Leucadia μού θυμίζει το όνειρο. Το όνειρο που έχουμε όλοι. Όσο άπιαστο, όσο περίπλοκο κι' αν φαίνεται έχει τον τρόπο να επιβιώνει, να ξεπροβάλει, να είναι πάντοτε παρόν. Το όνειρο που μας κρατάει ζωντανούς. Το όνειρο μιας καλύτερης, μιας ανθρώπινης ζωής. Γιατί ας μην έχουμε αυταπάτες ότι μας έμεινε και τίποτε άλλο. Μόνο το όνειρο. Το όνειρο που δεν θα μας προδώσει ποτέ. Στην εποχή του μίσους, της υπερβολής, του δήθεν, του εγώ της ισοπέδωσης. Γύρω μας που η μοναξιά σηκώνει κεφάλι, οι φίλοι μας χάθηκαν και η αβεβαιότητα λέει καλημέρα. Όλοι ζούμε με ένα όνειρο. Που έχει ταυτότητα και πατάει γερά στα πόδια του. Κι' ας επιμένουν κάποιοι ότι το όνειρο δεν πρόκειται να γίνει ποτέ πραγματικότητα γιατί αρχίζει από 0 και τελειώνει σε 0, δηλαδή σε μηδέν. Αφήστε τους να λένε. Το Arenaria Leucadia αντιστέκεται. Και θα συνεχίζει να φύεται στην άμμο, βόρεια, της Λευκάδας. Γιατί είναι όνειρο...
Ηλίας Γεωργάκης
-Ορφέως 2-
Είδα στον ύπνο μου εχθές
μακριά να λάμπουν δυο ζωές
- καμμιά δικιά μου
Η μια δεν ήταν κανενός
την άλλη κράταγε ο καιρός
στα όνειρά μου
Είδα στον ύπνο μου εχθές
να πολεμάνε δυο αστραπές
με την καρδιά μου
Τον κόσμο η νύχτα είχε παντού
κι εκεί στη μέση τ' ουρανού
σε είδα μπροστά μου
Πόσο κρατάει ένα όνειρο;
Όσο αντέχει η καρδιά
να μένει κι ας χορεύει
με το σκοτάδι αγκαλιά
Να μένει κι ας μη βλέπει
ούτε ένα φως απ' τη στεριά
Πόσο κρατάει ένα όνειρο;
Είδα στον ύπνο μου εχθές
να με κρατάνε δυο ζωές
- καμμιά δικιά μου
Η μια το χρόνο είχε αρνηθεί
η άλλη την επιστροφή
στην μοναξιά μου
Στέφανος Κορκολής / Παρασκευάς Καρασούλος
- με τον Γιώργο Νταλάρα
Ετικέτες όνειρα
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα