παρα-κείμενα

Σάββατο, Φεβρουαρίου 22, 2014

237 ~ διάλογοι, iii




ΜΙΚΡΗ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
5

«Ήρθες απόψε; Δεν σε βλέπω - »
«Πλάι σου είμαι και σε σκέπω,

πλασμένη απ' όλες τις αγάπες
που πίστεψες - όπως μου τα 'πες'

δεν έχεις λόγο να φοβάσαι».
«Κι όμως φοβάμαι' ξέρω, θα 'σαι

ίσκιος χαράς για μένα πάντα,
σαν αεράκι στη βεράντα

τα καλοκαίρια σαν δροσιά - »
«Η τελευταία μοιρασιά

του κόσμου θα με βρει μαζί σου,
φως απ' το φόβο σου - κοιμήσου'

κρυφά μιλούν με τον αέρα
τα φύλλα κι έφεξε η μέρα».

Διονύσης Καψάλης
-Ποίηση, τχ. 22-


ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ ΣΕ ΔΙΑΛΟΓΟ

- Γιατί βασιλοπούλα μου,
μ' αφήνετε απ' το κρύο να πεθάνω;
O βασιλιάς κοιμάται, θα μπορούσα,
σχεδόν, ένα τραγούδι να σας πω,
τι δε θα μ' άκουγε! Αχ, δεχθήτε ν' ανεβώ
επάνω στο μπαλκόνι!
- Είναι, καλέ μου φίλε, από χαρτόνι,
το λέω και πάλι,
δε θ' άντεχε το βάρος μας! Θέλετε να πεθάνω
χωρίς κεφάλι;
- Μικρή βασιλοπούλα μου, αχ λύστε τα μακριά
και χρυσαφένια σας μαλλιά!
- Δε βλέπετε, ποιητή
πως είναι τα μαλλιά μου από στουπί;
- Αχ, με συγχωρείτε!
- Σας συγχωρώ.
- Έτσι;
- Έτσι...;
- Δε θέλετε ούτε λέξη να μου πείτε,
θα πεθάνω...
-Μα τι λέτε; μόνο γι αυτόν
το λόγο;
- Με ειρωνεύεστε... αντίο λοιπόν!
- Νομίζετε;
- Αχ, οφείλω
να σας ρωτήσω μήπως νοσταλγείτε
την τελευταία μας συνάντηση στο χαρτονένιο δάσος.
- Εγώ δεν τη θυμάμαι,
αγάπη μου γλυκιά... Σταθήτε...
Φεύγετε... Για πάντα; Αχ πόσο
να κλάψω ήθελα. Μα τι μπορώ να κάνω
που είναι η καρδούλα μου
από ξύλο;

Sergio Corazzini
*μτφ: Κάρολος Τσίζεκ - Μαρία Καραγιάννη
-Ο σαλτιμπάγκος της ψυχής μου-


ΜΙΚΡΗ ΑΡΚΤΟΣ

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένας άντρας και μια γυναίκα. Είπε ο άντρας στη γυναίκα: «Μα γιατί είσαι ερωτευμένη μαζί μου; Είναι βλακεία αυτό που κάνεις». Η γυναίκα τού απάντησε τότε: «Ναι, μπορεί και να 'ναι βλακεία, εσύ όμως που είσαι έξυπνος τι έχεις να φοβηθείς από μια βλακεία;». Ο άνδρας τότε θύμωσε: «Δεν φοβάμαι καθόλου. Απλώς δεν θέλω να μ' αγαπάνε. Μου δίνει στα νεύρα». «Παράξενο», ανταπάντησε η γυναίκα, «εγώ που αγαπώ νιώθω λιγότερο βάρος από σένα που δεν αγαπάς. Εγώ, που υφίσταμαι αυτό το κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω, νιώθω, παρ' όλα αυτά, λιγότερο θύμα από σένα που αντιδράς αρνούμενος ακόμα και την ύπαρξή του».

Sibilla Aleramo
απόδοση: Θάνος Φωσκαρίνης
-Το Δέντρο, τχ. 189/190-


ΔΙΔΥΜΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ

- Έτσι, για να πω πως σε κέρδισα
θα 'θελα μια φορά να σε πληγώσω
εσύ να μου ζητάς όσα σου στέρησα
και εγώ να μην μπορώ να σου τα δώσω

- Ωραία που τα λες, μα έλα που σε ξέρω
τα λόγια σου σαν μάγισσα τα ξόρκισα
και άσε τις απειλές πως δήθεν θα υποφέρω
και να σκεφτείς ότι σαν σήμερα σε γνώρισα

- Έτσι για να πω πως σε κέρδισα
θα 'θελα μια φορά να σε πληγώσω
εσύ να τρέχεις πίσω μου σαν μέλισσα
και εγώ να κάνω τον αδιάφορο καμπόσο

- Ωραία που τα λες, μα έλα που σε ξέρω
με ένα φιλί μου θα σ’ αλλάξω την τροχιά
κι όταν θα σκέφτεσαι το πώς θα υποφέρω
καινούργιο πόθο θα σ’ ανάβω στην καρδιά

Μάριος Τόκας / Κώστας Φασουλάς
- με τον Δημήτρη Μητροπάνο και την Αλέκα Κανελλίδου

Ετικέτες

permalink

0 Comments:

Δημοσίευση σχολίου

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα