παρα-κείμενα
Τετάρτη, Ιουλίου 01, 2009
135 ~ τσιγάρα iv
Σταμάτα μου την αστραπή
ν' ανάψω ένα τσιγάρο
Και πες του σύννεφου να πει
πως θα 'ρθω να σε πάρω
Οδυσσέας Ελύτης
ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ 2
Σε ακούω από μακριά, μέσα από το βάθος ενός κοχυλιού.
Στην πιο γλυκιά γωνιά του σπιτιού μου, σε φέρνω, και σαν διάττοντας αστέρας, καλύπτεις το ημερολόγιο των εποχών.
Άλλες φορές έρχεσαι στον καφέ της Κυριακής, και ξεφυλλίζεις πρωινές εφημερίδες.
Το ξέρω ότι λαγοκοιμάσαι, αλλά καταφέρνω να σε ανταμώνω, σε μια δροσοσταλίδα, στο μπαλκόνι με τα λούλουδα και τον καπνό του τσιγάρου.
Όμως τα βράδια, γίνεσαι φεγγίτης, κρασί, πατημασιά και ιδρώτας.
Το μέσα πρόσωπο που λάμπει.
Παίζουμε την οδύνη μέσα σε δυο πακέτα τσιγάρα ολοκαίνουργια
Μανόλης Αναγνωστάκης
ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ
Όχι καπνός χωρίς εσένα, φωτιά μου.
Μετά που έφυγες,
το τσιγάρο σου έμεινε να καίει στο τασάκι μου
και να σχηματίζει νήματα από καπνό ενός τόσο διακριτικού γκρίζου...
Χαμογέλασα στη σκέψη ποιος θα μπορούσε να πιστέψει ότι είναι σινιάλο
τόσης αγάπης.Ένα τσιγάρο
στο τασάκι του άκαπνου.
Καθώς τρεμοσβήνει η τελευταία κάφτρα
φυσά ένα ξαφνικό ρεύμα
κι ο καπνός τυλίγει το πρόσωπό μου
Είναι μυρωδιά; είναι γεύση;
Eίσαι ξανά εδώ, και μεθάω με τα χείλη σου
που έχουν τη μυρωδιά του καπνού
Άσε τον καπνό να ξαναγυρίσει στο σκοτάδι.
Μέχρι που ν' ακούσω την τελευταία στάχτη
να πέφτει ανάμεσα στα μπρούτζινα λουλούδια
θ' ανασαίνω, και πολύ μετά τα μεσάνυχτα, το τελευταίο φιλί σου.
Edwin Morgan
*μτφ: Ιωάννα Μοάτσου-Στρατηγοπούλου
ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΚΑΦΤΡΑΣ
Γράφοντας για το κάπνισμα μπορεί κανείς να μιλήσει για όλες σχεδόν τις μεταφορές, για τις ματαιωμένες πράξεις, για τη νευρικότητα της αναμονής και την αναστολή του χρόνου, για το ύφος και τις ψυχικές αποχρώσεις, τη ζωή του που καίγεται και γίνεται καπνός, το σκοτεινό τοπίο του ασυνείδητου πίσω από το γκριζογάλανο συννεφάκι του καπνού, για την ερωμένη του που έρχεται μέσα από τους καπνούς, το κόκκινο φως της κάφτρας στο απόλυτο σκοτάδι, σημαδούρα της αφάνειας, των υπαινιγμών και της φαντασίας. Μπορείς να καπνίζεις με μελοδραματικό πάθος, να δαγκώνεις την άκρη του φίλτρου με οργή, να παίζεις με το πακέτο γεωμετρώντας τη διάρκεια, να αφήνεσαι και να επανέρχεσαι. Μπορείς να είσαι ο εαυτός σου και ταυτοχρόνως κάποιος άλλος, να προεκτείνεις την ανάσα σου, να φτιάχνεις και να διαλύεις εικόνες στα όρια της γαλήνης και της καταστροφής, με άλλα λόγια: να γυρίζεις ανάποδα εκείνο που αποκαλούμε ψυχικό τοπίο.
Αναστάσης Βιστωνίτης
-SΑΝΤÉ, 15 συγγραφείς και ένα μυθικό τσιγάρο-
ΤΡΕΛΛΑΙΝΟΜΑΙ
Με πιάνει ένας έρωτας, μια μαύρη επιθυμία
η αποκλειστικότητα και ο εγωισμός
κι αναρωτιέμαι άραγε σε ποια παρανομία
σε ποια πραγματικότητα αντέχει ένας δεσμός
Με πιάνει ένας έρωτας την Κυριακή το βράδυ
κι όπως τα προποτζίδικα έτσι κι εγώ καρδιά
απ' τα ετοιματζίδικα σουξέ μεσ’ το σκοτάδι,
θ' ανάψω τα τσιγάρα μου, δεν θέλω τσιμουδιά
Σταμάτης Κραουνάκης
με τον Κώστα Μακεδόνα
Ετικέτες Ι.Σ.Μ.-μτφ. 2, τσιγάρα
4 Comments:
Θ.Μ
Το μεθυσμένο από τα χείλη σου τσιγάρο
σκύβω και μαζεύω
Μια ακόμα εγκατάλειψη
στο λεύκωμα της απόγνωσης
Εναποθέτω.
Γ.Τ
Ένα τσιγάρο ερωτοτροπεί στα δάχτυλά σου.
Γ.Τ
Κόκκινα τασάκια
στάχτη γεμάτα
οι καρδιές μας
Το τσιγάρο του έσβησε ο έρωτας
κι έφυγε.
Γ.Τ
Επιτρέπεται να συμπληρώσω το όνομα του ποιητή;
:-)
από τον δημιουργό του
παύει να του ανήκει.
Αν το ποίημα έχει τη δύναμη να σηκώσει
και να χτυπήσει το ρόπτρο της εξώθυρας των αισθήσεων
ανήκει πλέον στους αναγνώστες.
Όταν οι δημιουργοί θα έχουν γίνει αστρική σκόνη
μόνο ο χρόνος θα επιλέξει σε ποια ποιήματα
θα δώσει ώθηση αιωνιότητας.
Έτσι λοιπόν είναι μάταιο να προβάλλεται ο δημιουργός
γιατί την απόλυτη δύναμη τη φέρει το ποίημα.
Υ.Γ.
ΜΑΤΑΙΩΜΕΝΟΣ
Οι μέρες του φθινοπώρου
αλυχτούν μέσα στη νύχτα
Αγέλη πεινασμένη
αναμένει να τραφεί με τις σάρκες των ωρών
Περιφέρω τη λύπη μου στα άδεια δωμάτια
Την παρατάσσω απέναντι στο μέτωπο της χαράς
Μπροστά μου το ποίημα
ζητάει άγρια την αφορμή του
Σπάω τις μύτες των μολυβιών πάνω στα τζάμια
Αναιρώ κάθε αξία ποιητική
Κάθε υγρό ελιγμό των λέξεων
που εκβάλλει πάνω στο χαρτί
Δεν επιθυμώ να αποτυπωθώ
Τι θα ωφελήσει αν με δείτε;
***
Σας στέλνω την εκτίμησή μου
Γ.Τ.
:-)
Ο ποιητής είναι ένας φυλακισμένος
πάντοτε ορθός
μπρος στο λευκό χαρτί.
Άρης Αλεξάνδρου
(ευχαριστώντας για ΟΛΑ)
Δημοσίευση σχολίου
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα