παρα-κείμενα

Τρίτη, Αυγούστου 21, 2007

77 ~ οι άνεμοι, ii



γέμισε όμως κι έλιωσε ένα φεγγάρι ολόκληρο
κι όλο φυσούσε ασίγαστος νοτιάς
κανένας άλλος άνεμος, μόνο νοτιάς σιρόκος


Όμηρος
* μτφ: Δ.Ν.Μαρωνίτης


ΛΟΓΙΑ ΑΝΕΜΟΥ

Αρχαίος άνεμος
χαράζει τα βράχια
και σκόνη το νερό
σκορπίζει λέξεις
και μισόλογα
φράσεις μακρόσυρτες
και συλλαβές
χωρίς νόημα.
Ο άνεμος παραμιλά
στις γωνιές και
τα φυλλώματα.
Εκεί είμαι και
ακούω προσεκτικά,
γνωρίζω τη γλώσσα του.
Ανάμεσα στα δάχτυλα
ο αέρας μιλάει,
γεια σου, μου λέει
μη ρωτάς
αχ μη ρωτάς
μου λέει και φεύγει.

Δημήτρης Μυταράς


ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΤΟ
ΧΡΥΣΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ APULEIUS


Όλη τη νύκτα, με τον άνεμο
στα κυπαρίσσια, ξαπλώθηκε,
χωρίς να με προφυλάξει, όπως ο αέρας που φέρνει τον ένα
κοντά στον άλλο, αλλ' όπως τ' ανθόφυλλα με την αβέβαιη
πτώση που λες και δεν οδεύει στη γη, έτσι κι εκείνος
έμοιαζε ν' ανυψώνεται γύρω μου ελαφρός σαν τα φύλλα
και πιο κοντά μου από τον αέρα,
και μια περιρρέουσα μουσική γύρω μου ήταν σαν ν' άνοιγαν
τα μάτια μου σε καινούρια χρώματα.
Ω άνεμε, ποιος άνεμος μπορεί να γίνει βαρύτερος από σένα.

Εzra Pound
* μτφ: Τάσος Κόρφης



CARPE DIEM ή ΚΑΘΩΣ ΕΡΧΟΤΑΝ Ο ΑΝΕΜΟΣ

Τον άκουσα, καθώς κατέβαινε απ' το βουνό. Ένα θελκτικό όσο και παράδοξο μάγμα από ήχους που πλησίαζαν το κρεσέντο. Ήταν ο άνεμος. Μετά από καιρό, ερχόταν. Στα ίχνη του, ο χρόνος αόρατος. Τελετή θριάμβου στο άσπρο της αυγής το άρωμά του. Έπλεε αργά και μεγαλόπρεπα, πάνω απ' τα χώματα και τα νερά, τα χόρτα, τα ζούδια, τις φιγούρες. Πάνω από των λόγων τη μουσική και το λάξευμα, στην ανάρια λάμψη των οριζόντων.

Μάρω Στασινοπούλου
-Οδός Πανός-


ΜΕ ΤΟ ΒΟΡΙΑ

Βοριάς είν' η αγάπη σου
και ποιος θα με γλιτώσει
νοτιάς φυσάει τα χείλη σου
και τα 'χω πελαγώσει

Με αγαπάς σε αγαπώ
στο μαύρο κύμα πάνω
με το νοτιά σ' αναζητώ
με το βοριά σε χάνω

Γιώργος Ζαμπέτας
(με τον Στέλιο Καζαντζίδη)

Ετικέτες

permalink σχoλια: 1 ...