παρα-κείμενα
Τρίτη, Σεπτεμβρίου 24, 2013
227 ~ θέατρο, iv
Ξέρεις στ' αλήθεια εσύ
τι γίνεται πίσω απ' τη σκηνή;
Πόσες σκιές γλιστρούν αθόρυβα στα παρασκήνια
παίζοντας το ίδιο έργο απ' την ανάποδη;
Παναγιώτης Νάντης
-Πλανόδιον, τχ.4-
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
Ετέλειωσε η παράσταση και σβύσανε τα φώτα
στην αίθουσα την άφωνη και τη συλλογισμένη.
Στις μελαγχολικές σειρές των άδειων καθισμάτων,
πλανώνται τώρα οι μυστικές ψυχές των ηρωΐδων
κι' άθυμα στα καθίσματα στηρίζουν τον αγκώνα.
Στο θαμπό φως πώς φαίνεται το θέατρο γερασμένο:
Τα χρυσαφιά ξεβάψανε σκαλίσματα στα ξύλα,
τα σκηνικά ξεθώριασαν και γνώριμα έχουν γίνει
κι' αιώνια η μάσκα η τραγική στο αέτωμα μορφάζει,
με τον αρχαίο τον πόνο της ψηλά εκεί σταυρωμένον.
Άθυμα στα καθίσματα στηρίζουν τον αγκώνα
και το κενό της γέρικης σκηνής θωρούν και λένε
πως μοιάζει με την άδεια τους ψυχή, που 'χει απαυδήσει
κάθε βραδυά, απ' αγάπη να πεθαίνει, μες στα φώτα!
Μιχάλης Δ. Στασινόπουλος
-Νέα Εστία, τχ.9-
(αρχείο ΕΚΕΒΙ)
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΘΕΑΤΡΟ
Όλοι οι ηθοποιοί, άντρες και γυναίκες, τελείωσαν την ίδια μέρα και, μετά το στραγγαλισμό, τους έκαναν μούμιες στο εσωτερικό των κέρινων ομοιωμάτων τους με το μακιγιάζ και τα ρούχα της παράστασης, για να φυλάξουν στις επόμενες γενιές την εικόνα του δράματος και της κωμωδίας έτσι όπως τ' αγάπησε ο αιώνας. Το μεγάλο θέατρο δεν είναι πια ανοιχτό παρά μόνο τα πιο κρύα πρωινά του χειμώνα όταν ο υδράργυρος πέφτει κάτω απ' το μηδέν του εκατοντάβαθμου θερμομέτρου. Οι ιδιοκτήτες σεβάστηκαν την αίθουσα, που είναι ίδια όπως πρώτα, μόνο που έπεσε η στέγη δίπλα στη σκηνή, χωρίς λόγο. Ένας παγωμένος αέρας, απ' το άνοιγμα της αυλαίας, στροβιλίζεται και διαπερνά. Κανείς δεν πάει πια στο μεγάλο θέατρο παρά μονάχα για να δει το χιόνι να πέφτει μέσα στο χάος με φόντο το χρυσό και την πορφύρα και για ν' ακούσει το θόρυβο του χιονιού καθώς χτυπάει γλυκά πάνω στο βελούδο.
André Pieyre de Mandiargues
*μτφ: Στέλιος Λύτρας
-η λέξη, τχ.69-70-
ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ
Σ' αυτό το θέατρο σκιών τι περιμένω
θολή φιγούρα δίχως πρόσωπο και λόγια
Οι θεατές μ' έχουνε κιόλας ξεχασμένο
και φεύγουν βιαστικά κοιτώντας τα ρολόγια
... ... ...
Σ' αυτό το θέατρο σκιών τι περιμένω
πάλι θα σβήσουνε τα φώτα της οθόνης
και συ σα σφίγγα θα μου το κρατάς κρυμμένο
ποιος είν' ο θεατής και ποιος ο θεατρώνης
θάνος Μικρούτσικος / Άλκης Αλκαίος
- με την Χαρούλα Αλεξίου
Ετικέτες θέατρο
Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 09, 2013
226 ~ συναντήσεις, ii
Οι συναντήσεις μας δεν έχουν
αριθμό
ούτε σημείο.
César Dávila Andrade
*μτφ: Ρήγας Καππάτος
Ο ΠΕΤΡΟΣ Η ΑΡΚΟΥΔΑ
Πρωτοσυναντηθήκαμε τις θολές μέρες του '74, φθινόπωρο καιρό, στη μέση μιας φοιτητικής συνέλευσης πνιγμένης στις φωνές και τον καπνό.
[....]
Λίγες φορές συναντηθήκαμε από τότε στα χρόνια που πέρασαν - σε κάποιες πορείες ή συγκεντρώσεις, σε κάποιες εξετάσεις στη Σχολή. Μα κάποιο λόγο εχτίμησης όλο και θ' άκουγα γι' αυτόν από συντρόφους που δουλεύανε μαζί του.
Σε κείνες τις κλεφτές συναντήσεις, μου 'σφιγγε πάντα το χέρι σα να 'χε αδράξει ένα δοκάρι στο γιαπί. Γελούσαμε πιότερο παρά μιλούσαμε μαζί. Μας ένωνε εκείνη η ζεστασιά κι η αγάπη που κάνει περιττά τα λόγια για να γεφυρωθούν τα χρόνια δίχως επαφή.
Για τελευταία φορά τον αντίκρυσα περαστική μέσα απ' τα κάγκελλα του τοίχου της Σχολής. Του κούνησα το χέρι μα δεν με είδε. Καθόταν πάνω στη γερμένη μηχανή του απορροφημένος να φυλλομετρά ένα βιβλίο οικονομίας — κι όσο ποτέ άλλοτε έμοιαζε μια δυνατή αγαθή αρκούδα που διαβάζει.
Νάντια Βαλαβάνη
-Φώτα Πορείας 1-
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
Σε περιμένω με τέτοιο τρόπο που ξεχνάω να ζω•
τα μάτια μου δεν βλέπουν: θέλουν
να τυφλωθούν από τις ρίζες• με γεμίζουν σκιά:
αυτό είναι να βλέπεις ή να πεθαίνεις;
Έχω κανονίσει τα μάτια μου
να συναντηθούν μαζί σου αύριο και
μου τυφλώνονται, είναι σαν ένα τούνελ
που το φως του αρχίζει ήδη ν' ανοίγει
σε άλλον ουρανό• δεν βλέπουν:
αναπτύσσονται προς εσένα.
Luis Rosales
*απόδοση: Βιρχίνια Λόπεθ Ρέθιο
-Το Δέντρο, τχ.189-190
ΤΙ ΘΕΛΕΙ Η ΚΥΡΙΑ ΦΡΙΜΑΝ
Όπως λοιπόν σου έλεγα, ξεκίνησαν καλπάζοντας κι οι δυο για τη μοιραία συνάντηση. Ο καιρός συμμαχικός, φιλικός για ερωτευμένους. Ουρανός πεντακάθαρος, χωρίς άσπρους λεκέδες. Ήλιος χλιαρός, καθαρά ανοιξιάτικος. Φυτά ανθισμένα με τα φρέσκα χρώματα. Η συνάντηση λοιπόν είχε όλα τα στοιχεία μεγάλης επιτυχίας, αν δε λάβαινε κανείς υπόψη του ένα σημαντικό μειονέκτημα: Τη συναισθηματική απειρία της κυρίας Φρίμαν.
Πέτρος Αμπατζόγλου
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
Συναντηθήκανε
και μοιραστήκανε
το πρώτο φως από τ' αστέρι
του βοριά
Εκείνη γέλασε
όπως να πέρασε
η πιο γλυκιά πάνω στα χείλη
μαχαιριά
Εκείνος δάκρυσε
μετά ζωγράφισε
στο μαύρο χώμα ανθισμένες
πασχαλιές
ο κόσμος μύρισε
με φως πλημμύρισε
μέχρι που γέμισαν κι οι άδειες
Ετικέτες συναντήσεις
