παρα-κείμενα

Πέμπτη, Ιουλίου 12, 2007

76 ~ οι ηλικίες, ii



Μα είναι αλήθεια πως ο χρόνος ό,τι παίρνει,
το παίρνει για πάντα
κι είναι αλήθεια πως μετά τα τριάντα
είναι δύσκολο να κάνεις αρχή


Φοίβος Δεληβοριάς


ΟΙ ΤΡΥΦΕΡΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΩΝ ΤΡΙΑΝΤΑ ΜΕ ΤΡΙΑΝΤΑ ΠΕΝΤΕ
Ποίημα πρώτο

Έχουν σ' ένα καρότσι βρεφικό τον πεθαμένο τους τριγυρισμένον από μαλακά παιχνίδια
όταν του λένε "θα" κλείνουν τα μάτια κι επιστρέφουν σ'εξομολογήσεις και σε δάκρυα
χαρούμενες που δεν μπορεί να τις πληγώσει, γνωρίζουν πότε ακριβώς
θα τον ταΐσουν γάλα και θα τον αλλάξουν
πότε θα κάνουν τα βαφτίσια του και θα τον ξαναβγάλουν Έρωτα.
...

Φεγγάρι, αγάπα τις, αγάπα τις πολύ.

Ρέα Γαλανάκη
-Σύγχρονη Ερωτική Ποίηση-


ΣΤΗΝ ΚΟΨΗ ΤΩΝ ΣΑΡΑΝΤΑ

Μέχρι πότε θα μπορώ να επιθυμώ πολλούς χωρίς να παραδίνομαι σε κανένα;
Πόσες μέρες αυθόρμητης αοριστίας μου απομένουν;
Με περιμένει εκείνος κι έχει τα χαρακτηριστικά μου.
Σαράντα χρονών, αδελφέ.
Τον προτιμώ απ' όλους: ευγενικά πρόσωπα που αντικατόπτρισαν το ευμετάβολο δικό μου,
ψυχές παρόμοιες που συμπλήρωσαν την κατακερματισμένη δική μου.
Μετά από τόση περιπλάνηση σε τόσα κορμιά, συναντώ το δικό μου.
Επιτέλους ένας ενδιαφέρων άνδρας. Αυτός είμαι.
...
Leopoldo Alas
-Η Έλξη των Ομωνύμων-
* μτφ: Ρήγας Κούπα



Ο ΤΡΕΛΟΣ ΕΡΩΣ
VII


Αγαπητή Ecussete de Noireuit

Την άνοιξη του 1952 θα είσαστε μόλις δεκαέξι ετών και ίσως θα μπείτε στον πειρασμό να μισανοίξετε αυτό το βιβλίο που μ' αρέσει να σκέπτομαι πως ευφωνικά ο τίτλος του θα φτάσει ως τ' αυτιά σας με τον άνεμο που λυγίζει τις λεύκες... Όλα τα όνειρα, όλες οι ελπίδες, όλες οι ονειροπολήσεις θα χορέψουν νύχτα και μέρα στη λάμψη των βοστρύχων σας και ίσως εγώ δεν θα βρίσκομαι πια εκεί, εγώ που δεν επιθυμούσα να βρίσκομαι εκεί παρά μονάχα για να σας βλέπω. Οι μυστηριώδεις και εκθαμβωτικοί καβαλάρηδες θα περάσουν ελαύνοντας από ρυτήρος, μες στο λυκόφως, πλάι στα εναλλασσόμενα ρυάκια. Κάτω από τα ελαφρά πράσινα υδάτινα τούλια, με βήμα υπνοβάτιδος μια νέα κόρη θα γλιστρήσει κάτω από υψηλούς θόλους, όπου θα αναβοσβήνει μόνο μια αναθηματική λυχνία. Αλλά τα πνεύματα των βούρλων, αλλά οι μικροσκοπικές γάτες που κάνουν πως κοιμούνται μέσα στα δαχτυλίδια, αλλά το κομψό περίστροφο- άθυρμα διάτρητο από τη λέξη "Bal3" δεν θα σας αφήσουν ποτέ να πάρετε τραγικά αυτές τις σκηνές. Όποια και να 'ναι η τύχη που σας όρισαν, ποτέ αρκετά ωραία, ή οποιαδήποτε άλλη, δεν μπορώ να το ξέρω, θα σας αρέσει να ζείτε, να περιμένετε τα πάντα από τον έρωτα. Οτιδήποτε κι αν συμβεί απ' τη στιγμή που θα γνωρίσετε αυτό το γράμμα- φαίνεται πως θα συμβεί εκείνο που δεν μπορούμε να υποθέσουμε- αφήστε με να σκέπτομαι πως θα είστε πρόθυμη τότε να ενσαρκώσετε αυτή την αιώνια δύναμη της γυναίκας, τη μόνη που μπροστά της ποτέ δεν υποκλίθηκα. Ας πούμε πως μόλις κλείσατε μέσα σ' ένα θρανίο ένα κόσμο φανταστικό μαύρο σαν το κοράκι ή μόλις προλάβατε, εκτός από ένα μπουκέτο λουλούδια πάνω στο στήθος σας, τη σιλουέτα της σκιάς σας πάνω στο τοίχο ενός εργοστασίου- δεν είμαι καθόλου σίγουρος για το μέλλον σας- αφήστε με να πιστεύω ότι αυτές οι λέξεις: "Ο τρελός έρωτας" κάποια μέρα θα 'ναι οι μόνες που θα σχετίζονται με τον ίλιγγο σας.

Δεν θα κρατήσουν την υπόσχεση τους γιατί δεν θα κάνουν τίποτ' άλλο παρά να σας διαφωτίσουν με το μυστήριο της γεννήσεως σας. Για πολύ καιρό σκεφτόμουνα πως η χειρότερη τρέλα ήταν να δίνεις ζωή. Εν πάση περιπτώσει τα 'χα με κείνους που μου 'χαν δώσει τη ζωή. Μπορεί και σεις κάποια μέρα να 'σαστε θυμωμένη μαζί μου γι' αυτό. Γι' αυτό ακριβώς διάλεξα να σας αντικρίσω στα δεκάξι σας, τότε που δεν μπορείτε να είσαστε θυμωμένη μαζί μου. Τι λέω, να σας αντικρίσω, μα όχι, να προσπαθήσω να δω με τα μάτια σας, να δω τον ίδιο μου τον εαυτό μα τα δικά σας μάτια.

Μικρό μου κοριτσάκι, που είσαστε μόλις οκτώ μηνών, που χαμογελάτε πάντα, που είστε καμωμένη μαζί σαν το κοράλλι και το μαργαριτάρι, θα μάθετε το ότι κάθε τι το τυχαίο αποκλείσθηκε απόλυτα στον ερχομό σας, ότι αυτός ο ερχομός έγινε ακόμα και την ώρα που 'πρεπε να γίνει, ούτε πιο νωρίς ούτε πιο αργά κι ότι καμιά σκιά δεν παραμόνευε πάνω απ' την καλαμένια κούνια σας.

André Breton
*μτφ: Στέφανος Κουμανούδης


ΜΑΜΑ ΓΕΡΝΑΩ

Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα ‘χω φυλαγμένα
και τέλειωσα με άριστα, αλλά δεν έχω ευχάριστα
μαμά, όλα στον κόσμο είναι γραμμένα

Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σου φέρνω ανεμώνες
και κοίτα ένα μυστήριο του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σα δυο σταγόνες

Μαμά...
πεινάω μαμά,
φοβάμαι μαμά,
γερνάω μαμά...


Σταμάτης Κραουνάκης / Λίνα Νικολακοπούλου
με την Τάνια Τσανακλίδου)

Ετικέτες

permalink σχoλια: 2 ...

Πέμπτη, Ιουλίου 05, 2007

75 ~ χρόνος, iii



"Kράτα με
κράτα με εμένα
για να κρατήσεις τον χρόνο"

(μέσα από το σκοτάδι
πρόβαλε το χέρι της
για να σκεπάσει το στόμα του προτού)


Χάρης Βλαβιανός


«ΓΙΑΤΙ ΕΣΥ ‘ΣΑΙ το φως και το σκότος
γιατί εσύ ‘σαι ο κάθε καημός,
της καρδιάς μου ο χτύπος τρελός,
μες στη νύχτα του χρόνου ο κρότος.»

Ανάπαιστοι μιας λύπης τετριμμένης,
λέξεις θαμπές χωρίς αντίκρισμα ζωής
χίλια εννιακόσια εξηνταέξι – «όχι,
ψέματα λες» πετάχτηκε ο Δημήτρης,
στρυφνός κι αυθάδης όπως πάντα, «όχι
δεν το ‘γραψες εσύ, κλεμμένο θά ‘ναι'
κάπου το διάβασες και δεν θυμάσαι,
ή κάπου το ξεσήκωσες». Ποιος ξέρει,
αγαπητέ Δημήτρη αν είχες δίκιο'
αναρωτήθηκα κι εγώ πολλές φορές:
του χρόνου ο κρότος – πού το βρήκα; Κι όμως
μετά από τόσα χρόνια που το σκέφτομαι,
εκείνο το «εσύ» με τρώει ακόμα,
και όχι οι ρίμες ή το μέτρο, το «εσύ»,
τόσο εμφατικό (ποιον εννοούσα;)

τόσο ιδανικό και τόσο αόριστο,
που ακόμα, όταν χάνομαι στα όνειρα
και παίρνω αόριστα το δρόμο της ζωής
σαν νά ‘μουν στην αρχή, μου καίει τα χέρια
γιατί δεν έχω που να το απευθύνω.

Διονύσης Καψάλης
-Ο κρότος του χρόνου-

Image Hosted by ImageShack.us
ΜΑΡΙΣΕΛ

Θυμάμαι πως ήσουν
σαν την θρυμματισμένη άνοιξη των ρόδων,
ή σαν τα λόγια που ψυθιρίζουν τα παιδιά
χαμογελώντας στα όνειρά τους.
...
Στην τελευταία άμμο του απογεύματος ξάπλωνες
φορτωμένο χάρη το σώμα σου αντιλόπης
κι η νύχτα έφτανε στα γυμνά στήθη σου
όπως επιβιβάζεται η Σελήνη στα πλοία με πανιά.

Και τώρα, Μαρισέλ, η ζωή περνάει
χωρίς καμιά στιγμή να φέρνει τη χαρά...

Έπρεπε να πεθάνει μαζί μας ο χρόνος,
ή έπρεπε να μ' αγαπήσεις όπως εγώ σ' αγαπούσα.

Juan Gonjalo Rose
* μτφ: Ρήγας Καππάτος


Image Hosted by ImageShack.us
ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΑΙΩΝΑΣ

Σιγά-σιγά άρχισα να υποψιάζομαι ότι υπάρχει χρόνος μέσα στο χρόνο, ο μέσα στο χρόνο χρόνος, που έρχεται από το μέλλον και μπορεί να πραγματοποιείται στο παρόν. Είναι ένας ήδη και όχι ακόμα χρόνος, ο χρόνος της ομορφιάς και της αγάπης - αυτός ο εις τους αιώνας των αιώνων χρόνος. Χρόνος που αναπαύεται σε πρόσωπα, μόνο η σχέση των προσώπων τον κάνει παρόντα.

Δημήτρης Μαυρόπουλος
-Το Δέντρο, τ.153/154-



ΩΡΟΣΚΟΠΙΟ

Έλεγες αύριο θα 'ναι ο κόσμος φωτεινός
έλεγα είναι με το μέρος μας ο χρόνος
Δεν είναι ο χρόνος με το μέρος κανενός
τις συμπληγάδες του περνά καθένας μόνος

Μην πεις ποτέ, ποτέ πως όλα ήτανε μια πλάνη
περιπλανήθηκα μαζί σου και μου φτάνει


Θάνος Μικρούτσικος / Άλκης Αλκαίος
(με τον Χρήστο Θηβαίο)

Ετικέτες

permalink σχoλια: 1 ...