παρα-κείμενα
Τετάρτη, Οκτωβρίου 31, 2007
84 ~ χρόνος, iv
Mάταιος κόπος.
Ο χρόνος δε μετριέται.
Ζήσε, ω ζήσε!
Χρήστος Τουμανίδης
-από τα Δώδεκα χαϊκού του χρόνου-
ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΗ
Τα πράγματα γερνούν και ψάχνουν
τη μοναξιά τους
διανύουν τις ωραίες στιγμές φωτισμένα πλοία
παραίσθηση των λόφων και των ξαστεριών που χάνονται
ακούνε μέσα τους τις ώρες να κυλούν
ανώφελα και τρυφερά σαν θαύματα
φεύγουνε ήσυχα στο χρόνο
ο χρόνος είναι ο ίδιος
που κουβαλάει την αγάπη μας
Μας περιμένει σ’ άλλες διαστάσεις
Γιάννης Τζανετάκης
-Με φώτα ερήμου-
Όταν πού βρίσκεσαι θέλω
να μάθω, χρόνε, από τ' άστρα,
βλέπω μ' εκείνα πως φεύγεις,
μα δε γυρίζεις με δαύτα.
Τ' αχνάρια σου πού τ' αφήνεις
και δεν μπορώ να τα βρω;
Μα, αχ, φαίνεται πως γελιέμαι,
όταν πως τρέχεις θαρρώ.
Εσύ 'σαι, χρόνε, που μένεις
κι αυτός που φεύγει είμ' εγώ.
Luis de Góngora y Argote
* μτφ: Ηλίας Ματθαίου
-Σύγχρονη Ισπανική Ποίηση-
ΞΑΝΑΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
Το πλάσμα που, με μια παρόμοια δόνηση ευτυχίας, είχε ξαναγεννηθεί μέσα μου, όταν είχα ακούσει τον κρότο ο οποίος ήταν κοινός στο κουτάλι που αγγίζει το πιάτο και στο σφυρί που χτυπάει τον τροχό, όπως κι όταν είχα νιώσει την αστάθεια των βημάτων στο πλακόστρωτο της αυλής των Γκερμάντ και στο βαπτιστήριο του Αγίου Μάρκου κλπ. -τούτο το πλάσμα συντηρείται μόνο με την ουσία των πραγμάτων, μόνο μέσα σ' αυτή μπορεί να βρει τη διατροφή, τις απολαύσεις του. Ατονεί με την παρατήρηση του παρόντος, όπου οι αισθήσεις δεν μπορούν να του την προσφέρουν, με τη θεώρηση ενός παρελθόντος που η νόηση του το αποξηραίνει, με την προσδοκία ενός μέλλοντος που η βούληση κατασκευάζει με θραύσματα του παρόντος και του παρελθόντος, από τα οποία αφαιρεί κι ένα τμήμα της υπόστασής τους, διατηρώντας μόνο ό,τι ταιριάζει στη στενά ανθρώπινη, χρησιμοθηρική σκοπιμότητα που τους ορίζει η ίδια. Όμως αρκεί ένας κρότος, μια μυρωδιά που έχουμε ήδη ακούσει ή άλλοτε οσφρανθεί να επανεμφανιστούν στο παρόν αλλά ταυτόχρονα και στο παρελθόν, υπαρκτοί χωρίς να είναι επίκαιροι, ιδεατοί χωρίς να είναι αφηρημένοι, και τότε η μόνιμη και συνήθως κρυμμένη ουσία των πραγμάτων αμέσως απελευθερώνεται, και το αληθινό μας εγώ που συχνά για χρόνια έμοιαζε νεκρό αλλά δεν ήταν εντελώς, αφυπνίζεται, εμψυχώνεται με την ουράνια τροφή που του προσφέρεται. Μία και μόνο στιγμή χειραφετημένη από την τάξη του χρόνου ανάπλασε μέσα μας, για να του γίνει αισθητή, τον άνθρωπο τον χειραφετημένο από την τάξη του χρόνου.
Marcel Proust
* μτφ: Παναγιώτης Πούλος
Πώς πέρασε έτσι ο καιρός,
τα ίδια μένουν όλα...
Για ένα λεπτό,
να σ 'ονειρευτώ
παγώνω το χρόνο
...για ένα λεπτό
Δημήτρης Κοντόπουλος / Μιχάλης Σφήκας
(με το Γιάννη Βαρδή)
Ετικέτες χρόνος
Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007
83 ~ ο έρωτας, ii
...ότι έναν τον έχουμε
τον αξεπέραστο επιτελή
τον κανονιέρη Έρωτα.
Έκτωρ Κακναβάτος
(Των μονομάχων - "Ακαρεί")
ΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΗ ΠΕΖΩΝ
Δεν ξέρω πολλά από παραμύθια
Μάλλον δεν ξέρω τίποτα
από μαγικά λόγια και ξόρκια.
Ξέρω μόνο τι είναι
και τι θα 'ταν ακόμα η ζωή μας
δίχως τα συναρπαστικά ταξίδια
στη χώρα των ονείρων.
Αν θα είχαμε καν υπάρξει
δίχως τη μεταμόρφωσή μας
μέσα από το θαύμα του Έρωτα.
Δε μιλάω βέβαια για τότε που μπορούμε ίσως ν' ακούμε
τα φύλλα των δέντρων.
Τα νερά να μας ψιθυρίζουν τα τρυφερά τους μηνύματα.
Μιλάω για μιαν άλλη αίσθηση.
Γι αυτή που μόνον οι λίγοι
- οι διαλεχτοί θά 'πρεπε νά 'λεγα -
μπορούν να τη ζήσουν.
Τότε που αξιώνονται να γνωρίσουν
την κρυμμένη όψη του κόσμου.
Την συχνά τρομερή μα και συγχρόνως την πιο όμορφη.
Αυτή. Τη μόνη πραγματικότητα
που αξίζει πράγματι να τη ζήσει κανένας.
Θανάσης Κ. Κωσταβάρας *
Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Δεν είναι μόνο το πάθος των αγκαλιασμάτων
το σάλιο, η μυρωδιά, ο ίλιγγος, τα φιλιά
ή η γαλήνια ξαγρύπνια της απουσίας.
Ο έρωτάς μου είναι ο μύθος και η πλοκή,
η εσωτερική αφήγηση που ακολουθεί κάθε συνάντηση,
η ερμηνεία που συνοδεύει τα αντίο,
η λεπτομερής εξέταση των φράσεων
και η ηχώ που η φωνή σου βάζει στη σιωπή μου.
...
Leopoldo Alas
-Η Έλξη των Ομωνύμων-
*μτφ: Ρήγας Κούπα
Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ
Ολόφωτος θάνατος μες στο χρυσό και τ' αργυρό του γέλιο ο έρωτας. Μ' ένα φιλί κι ένα τσαμπί αγριοπερίστερα ξεμανταλώνει μια μια τις μυστικές στρόφιγγες του παραδείσου. Οσμές ανθισμένων κίτρων πάνω στην αχλή των ποταμών, της Αρέθουσας τα μύρα και το αίμα της ρομφαίας να λάμπει εκχυμώσεις φιλιών και ραμφίσματα ξαφνικά σαν των πουλιών, όταν μαζεύουν σπυρί σπυρί τη διάσπαρτη αγάπη. Και βέβαια, αν μπορούσα, πάλι στο πλάι θα έγερνα φτερωτό πλεούμενο αλιεύοντας στα τυφλά τη μορφή σου σους θολούς καθρέφτες των νερών, επειδή τέτοιες ώρες κελαηδούν τα κοράλλια στους βυθούς κι ο αφρός ξεναγεί το όνειρο κι οι πτυχές των εικόνων ξεδιπλώνονται μεμιάς κι αναρτώνται σε φωτεινά πλαίσια γαλάζιου. Στο ίδιο ρεύμα μυρώνονται έτσι κι αλλιώς.
Νίκος Γρηγοριάδης
-Ανάβαση
(η λέξη, τ. 170)-
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΠΝΟΣ
Δεν είναι ο έρωτας καπνός
αέρας να τον πάρει
είναι φωτιά και κεραυνός
κι ηφαίστειο στο φεγγάρι
Δεν είναι ο έρωτας καπνός
και γράμματα στη σκόνη
είναι φωτιά και κεραυνός
και λέξη που ματώνει
Γιώργος Αρσενίδης / Ηλίας Κατσούλης
(με τον Νίκο Ανδρουλάκη)
τον αξεπέραστο επιτελή
τον κανονιέρη Έρωτα.
Έκτωρ Κακναβάτος
(Των μονομάχων - "Ακαρεί")
ΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΗ ΠΕΖΩΝ
Δεν ξέρω πολλά από παραμύθια
Μάλλον δεν ξέρω τίποτα
από μαγικά λόγια και ξόρκια.
Ξέρω μόνο τι είναι
και τι θα 'ταν ακόμα η ζωή μας
δίχως τα συναρπαστικά ταξίδια
στη χώρα των ονείρων.
Αν θα είχαμε καν υπάρξει
δίχως τη μεταμόρφωσή μας
μέσα από το θαύμα του Έρωτα.
Δε μιλάω βέβαια για τότε που μπορούμε ίσως ν' ακούμε
τα φύλλα των δέντρων.
Τα νερά να μας ψιθυρίζουν τα τρυφερά τους μηνύματα.
Μιλάω για μιαν άλλη αίσθηση.
Γι αυτή που μόνον οι λίγοι
- οι διαλεχτοί θά 'πρεπε νά 'λεγα -
μπορούν να τη ζήσουν.
Τότε που αξιώνονται να γνωρίσουν
την κρυμμένη όψη του κόσμου.
Την συχνά τρομερή μα και συγχρόνως την πιο όμορφη.
Αυτή. Τη μόνη πραγματικότητα
που αξίζει πράγματι να τη ζήσει κανένας.
Θανάσης Κ. Κωσταβάρας *
Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Δεν είναι μόνο το πάθος των αγκαλιασμάτων
το σάλιο, η μυρωδιά, ο ίλιγγος, τα φιλιά
ή η γαλήνια ξαγρύπνια της απουσίας.
Ο έρωτάς μου είναι ο μύθος και η πλοκή,
η εσωτερική αφήγηση που ακολουθεί κάθε συνάντηση,
η ερμηνεία που συνοδεύει τα αντίο,
η λεπτομερής εξέταση των φράσεων
και η ηχώ που η φωνή σου βάζει στη σιωπή μου.
...
Leopoldo Alas
-Η Έλξη των Ομωνύμων-
*μτφ: Ρήγας Κούπα
Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ
Ολόφωτος θάνατος μες στο χρυσό και τ' αργυρό του γέλιο ο έρωτας. Μ' ένα φιλί κι ένα τσαμπί αγριοπερίστερα ξεμανταλώνει μια μια τις μυστικές στρόφιγγες του παραδείσου. Οσμές ανθισμένων κίτρων πάνω στην αχλή των ποταμών, της Αρέθουσας τα μύρα και το αίμα της ρομφαίας να λάμπει εκχυμώσεις φιλιών και ραμφίσματα ξαφνικά σαν των πουλιών, όταν μαζεύουν σπυρί σπυρί τη διάσπαρτη αγάπη. Και βέβαια, αν μπορούσα, πάλι στο πλάι θα έγερνα φτερωτό πλεούμενο αλιεύοντας στα τυφλά τη μορφή σου σους θολούς καθρέφτες των νερών, επειδή τέτοιες ώρες κελαηδούν τα κοράλλια στους βυθούς κι ο αφρός ξεναγεί το όνειρο κι οι πτυχές των εικόνων ξεδιπλώνονται μεμιάς κι αναρτώνται σε φωτεινά πλαίσια γαλάζιου. Στο ίδιο ρεύμα μυρώνονται έτσι κι αλλιώς.
Νίκος Γρηγοριάδης
-Ανάβαση
(η λέξη, τ. 170)-
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΠΝΟΣ
Δεν είναι ο έρωτας καπνός
αέρας να τον πάρει
είναι φωτιά και κεραυνός
κι ηφαίστειο στο φεγγάρι
Δεν είναι ο έρωτας καπνός
και γράμματα στη σκόνη
είναι φωτιά και κεραυνός
και λέξη που ματώνει
Γιώργος Αρσενίδης / Ηλίας Κατσούλης
(με τον Νίκο Ανδρουλάκη)
* εις μνήμην - σήμερα
Ετικέτες έρωτας
Δευτέρα, Οκτωβρίου 15, 2007
82 ~ επιθυμίες, ii
θέλω τη μέρα που θα φύγεις
απ' το πρωί να μου γελάς
κι όταν την πόρτα θα ανοίγεις
να είναι σα να μ' αγαπάς
Θάνος Μικρούτσικος / Οδυσσέας Ιωάννου
(με τον Χρήστο Θηβαίο)
Ο ΣΥΝΕΠΙΒΑΤΗΣ
Άρχισε απρόσμενα τις εξομολογήσεις
ήθελε, μου είπε, κάπως ν' απομακρυνθεί
από μια σχέση που σερνόταν
να μείνει για λίγο μόνος
να βρει το χαμένο εαυτό του.
Δεν αποθάρρυνα τον συνεπιβάτη μου στο τρένο
παρ' όλο που κι εγώ πριν από χρόνια
είχα μάταια δοκιμάσει κάτι ανάλογο
το μόνο που ανακάλυψα ήταν πως ο εαυτός μου
δεν είχε χαθεί όπως νόμιζα
αλλά κρυβόταν ζαρωμένος μέσα μου -
και πέρναγα ώρες προγραμματισμένης μοναξιάς
προσπαθώντας να φτιάξω τα δαχτυλίδια του καπνού
που έφτιαχνε καπνίζοντας ο θείος Παύλος΄
Ίσως αργότερα, συνέχισα, μαζί με το τσιγάρο
να έκοψα και τις κρυφές επιθυμίες
για όσα ακατόρθωτα ήθελα να κάνω.
Τίτος Πατρίκιος
-Το Δέντρο, τ. 157/158-
Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙ
Ήθελα
να ξέρω όλα τα κόκαλα της ράχης σου, όλους
τους πόρους από το δέρμα σου,
τις τριχίτσες του κορμιού σου.
Ν' αφήσω
το δέρμα μου όλο, τα χέρια μου,
αστραγάλους, ώμους, στήθια,
ακόμη και τη σκιά μου,
να χαραχτεί για πάντα
μαζί μ' ό,τι δικό σου
θα μου είναι για πάντα άγνωστο.
Να 'μαι η κούνια του ύπνου σου.
Denise Levertov
-Σύγχρονοι Αμερικανοί ποιητές-
*μτφ: Kατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΟΡΛΕΑΝΗΣ
Πώς έρχονται τα πράγματα στη ζωή. Άλλα λογαριάζεις, άλλα ονειρεύεσαι και συμβαίνει κάτι απρόσμενο που τα ανατρέπει όλα. Σέρνεσαι πίσω από τα γεγονότα και τα ακολουθείς, χωρίς να μπορείς να τα κάνεις ν' ακολουθούν αυτά εσένα. Κι έτσι μπορεί να κυλήσουν χρόνια πολλά ερήμην σου, με τις επιθυμίες βαθιά καταχωνιασμένες, ανίκανες να βγούν στην επιφάνεια, να κάνουν μια ωραία τρικυμία και να σαρώσουν όλα τα ανεπιθύμητα.
Ευγενία Φακίνου
ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΔΩ
Θέλω να σε δω
να μ' αναζητάς
σε κάθε οδό
κι εδώ,
στα λίγα που ζητάς
θέλω να σε δω
να μ' εκδικηθείς
να πιω νερό,
κρυφά,
εκεί που θα πλυθείς
Θέλω να σε δω
να 'μαστε αγκαλιά
και μία θηλιά γερή
το χθες να κάνει αθάνατο
Δημήτρης Παπαδημητρίου / Λίνα Νικολακοπούλου
(με την Ελευθερία Αρβανιτάκη)
Ετικέτες επιθυμίες
Δευτέρα, Οκτωβρίου 08, 2007
81 ~ γράμματα, iv
τελειώνω το γράμμα μου μ' ένα αντίο,
θα σας συναντήσω στην άλλη πλευρά...
Arienne Smith
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ
Στην τσέπη του παλτού σου
παλιό σουσάμι
φλούδα φυστικιών
και το τσαλακωμένο γράμμα μου.
Ξύπνησαν λέξεις
φράσεις ανακλαδίστηκαν
έτριξα μήνες εκεί μέσα
μέρες του κρύου
νύχτες απ' την κρεμάστρα μέσα στη σιωπή
μήπως ακούσεις
άλλαξα στίξη αμβλύνοντας υπαινιγμούς
κόπηκα ράφτηκα εν αγνοία σου
κατά τις πιθανές σου επιθυμίες.
Μα τώρα πιά που μπαίνει το Καλοκαιράκι
κι είναι σαφείς οι προοπτικές του μέλλοντος μας
αντί να γκρεμοτσακιστώ πηδώντας
ή αντί να με ξεγράψεις
στέλνοντας το παλτό σου στο καθαριστήριο
θα σφίξω θα μαζέψω
σε σουσάμι ή φλούδι
κι απ' τις ραφές θα γραπωθώ για πάντα.
Κάποτε θα μ' αγγίξουνε τα δάχτυλά σου.
Γιάννης Βαρβέρης
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ
Ας ξαναδιαβάζουμε το γράμμα σου του σαββατοκύριακου.
Ας περάσουμε το απόγευμα παρέα.
Ξέρω πως κι εσύ κι εγώ είμαστε πολύ καλύτερα
όταν μπορούμε να γράφουμε και να κουβεντιάζουμε παρέα
Εδώ, σ' αυτό το γράμμα του σαββατοκύριακου
κάνει όμορφο καιρό έξω.
Θάθελα να είμαστε μαζί, θα ήταν πιο όμορφα
Αλλά προς το παρόν δεν είμαστε παρέα
Γι αυτό ας ξαναδιαβάσουμε το γράμμα σου του σαββατοκύριακου.
Ας περάσουμε το απόγευμα παρέα.
Darlene Joy Hilliard
*μτφ: Ιωάννα Μοάτσου-Στρατηγοπούλου
ΕΡΩΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ
«Καίγομαι», έλεγε σε κάποιο σημείο το γράμμα. Κοίταξε τον Τζόνι. Αυτός τουλάχιστον δεν καιγόταν. Ήταν απλά ένα αγόρι γερμένο εκείνη τη στιγμή στο ταμείο. Η αγάπη είναι ένα φλεγόμενο αγόρι, έλεγε ένας στίχος της Ελίζαμπεθ Μπίσοπ. Τι να λέει το υπόλοιπο ποίημα; αναρωτήθηκε. Έπρεπε να κοιτάξει. Προσπάθησε να φανταστεί τον Τζόνι, (που θεωρούσε ότι τα γράμματα είναι μόνο για να τα λαβαίνουν οι γονείς απ' τα παιδιά τους ή τανάπαλιν) να παίρνει ένα ερωτικό γράμμα, εκείνο το ερωτικό γράμμα...
Όταν δένω τα παπούτσια μου, όταν ξεφλουδίζω ένα πορτοκάλι, όταν οδηγώ το αυτοκίνητό μου...
Στην τσέπη του παλτού σου
παλιό σουσάμι
φλούδα φυστικιών
και το τσαλακωμένο γράμμα μου.
Ξύπνησαν λέξεις
φράσεις ανακλαδίστηκαν
έτριξα μήνες εκεί μέσα
μέρες του κρύου
νύχτες απ' την κρεμάστρα μέσα στη σιωπή
μήπως ακούσεις
άλλαξα στίξη αμβλύνοντας υπαινιγμούς
κόπηκα ράφτηκα εν αγνοία σου
κατά τις πιθανές σου επιθυμίες.
Μα τώρα πιά που μπαίνει το Καλοκαιράκι
κι είναι σαφείς οι προοπτικές του μέλλοντος μας
αντί να γκρεμοτσακιστώ πηδώντας
ή αντί να με ξεγράψεις
στέλνοντας το παλτό σου στο καθαριστήριο
θα σφίξω θα μαζέψω
σε σουσάμι ή φλούδι
κι απ' τις ραφές θα γραπωθώ για πάντα.
Κάποτε θα μ' αγγίξουνε τα δάχτυλά σου.
Γιάννης Βαρβέρης
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ
Ας ξαναδιαβάζουμε το γράμμα σου του σαββατοκύριακου.
Ας περάσουμε το απόγευμα παρέα.
Ξέρω πως κι εσύ κι εγώ είμαστε πολύ καλύτερα
όταν μπορούμε να γράφουμε και να κουβεντιάζουμε παρέα
Εδώ, σ' αυτό το γράμμα του σαββατοκύριακου
κάνει όμορφο καιρό έξω.
Θάθελα να είμαστε μαζί, θα ήταν πιο όμορφα
Αλλά προς το παρόν δεν είμαστε παρέα
Γι αυτό ας ξαναδιαβάσουμε το γράμμα σου του σαββατοκύριακου.
Ας περάσουμε το απόγευμα παρέα.
Darlene Joy Hilliard
*μτφ: Ιωάννα Μοάτσου-Στρατηγοπούλου
ΕΡΩΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ
«Καίγομαι», έλεγε σε κάποιο σημείο το γράμμα. Κοίταξε τον Τζόνι. Αυτός τουλάχιστον δεν καιγόταν. Ήταν απλά ένα αγόρι γερμένο εκείνη τη στιγμή στο ταμείο. Η αγάπη είναι ένα φλεγόμενο αγόρι, έλεγε ένας στίχος της Ελίζαμπεθ Μπίσοπ. Τι να λέει το υπόλοιπο ποίημα; αναρωτήθηκε. Έπρεπε να κοιτάξει. Προσπάθησε να φανταστεί τον Τζόνι, (που θεωρούσε ότι τα γράμματα είναι μόνο για να τα λαβαίνουν οι γονείς απ' τα παιδιά τους ή τανάπαλιν) να παίρνει ένα ερωτικό γράμμα, εκείνο το ερωτικό γράμμα...
Όταν δένω τα παπούτσια μου, όταν ξεφλουδίζω ένα πορτοκάλι, όταν οδηγώ το αυτοκίνητό μου...
Ξεκλείδωσε το συρτάρι και ξαναδιάβασε το γράμμα, για τέταρτη φορά εκείνη την ημέρα. Όταν σε βλέπω, ξέρω ότι σ' αγαπώ.
Το μικρό μου μυστήριο, σκέφτηκε, κι αναρωτήθηκε άλλη μια φορά αν απευθυνόταν όντως σ' εκείνη.
Cathleen Schine
*μτφ: Καίτη Οικονόμου
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΕΛΑΓΟΣ
Τα γράμματα στο πέλαγος
πετώ και περιμένω
κι απάντηση δεν έρχεται
κι απάντηση δεν παίρνω.
Χρήστος Νικολόπουλος / Μάνος Ελευθερίου
(με την Μελίνα Κανά)
Το μικρό μου μυστήριο, σκέφτηκε, κι αναρωτήθηκε άλλη μια φορά αν απευθυνόταν όντως σ' εκείνη.
Cathleen Schine
*μτφ: Καίτη Οικονόμου
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΕΛΑΓΟΣ
Τα γράμματα στο πέλαγος
πετώ και περιμένω
κι απάντηση δεν έρχεται
κι απάντηση δεν παίρνω.
Χρήστος Νικολόπουλος / Μάνος Ελευθερίου
(με την Μελίνα Κανά)
Ετικέτες γράμματα, Ι.Σ.Μ.-μτφ. 1
Δευτέρα, Οκτωβρίου 01, 2007
80 ~ γραφή
ΕΠΩΔΥΝΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
Ό,τι λες στην πένα το γράφει
σκέπτεσαι θυμάσαι νομίζεις αγαπάς υπαγορεύεις.
Μερικά τα αποσιωπάς.
Όχι πως είσαι υποκριτής αλλά
λιγάκι σα να ντρέπεσαι που είναι τόσο λίγα
και σα να κομματιάζεσαι τόσα πολλά που είναι.
...
Κική Δημουλά
ORA SERRATA RETINAE
Προτιμώ να έρχομαι απ' τη σιωπή
για να μιλήσω. Να ετοιμάζω τη λέξη
με φροντίδα, για να φτάσει στην όχθη της
γλιστρώντας σα βουλιαγμένη βάρκα
ενώ της σκέψης η γραμμή
χαράζει την πορεία της.
Η γραφή είναι ένας ήρεμος θάνατος:
έγινε ο κόσμος φωτεινός και πλαταίνοντας
καίει για πάντα μια γωνιά του.
Valerio Magrelli
*μτφ: Μαρία Κασωτάκη
PUNJABA
Δεν θα μιλήσεις που κρυφή αναζήτησες γραφή όπως το θρύψαλο από λογαριασμό χαμένο που οδήγησε τα όντα στη γαλήνη χωρίς το μουσούδι τους να βρέξουν. Η ίδια απορία όπως παλιά που ζητούσες ψηφία για το τεντόπανο και την απόκριση και μιλιά δεν έβγαζε κανένας. Ψιθύριζες όπως σε όστρακο και η χάρη η απροσμέτρητη το διέσωζε αφού παιδί ακόμα τη γραφή συμπλήρωνες και την ανάγνωση. Έσμιγες τη λέξη σου με καθετί που σκέφτηκες ή άγγιξες και είχες να το λες για το πόσες πολλές μπόρεσες να μαζέψεις.
Ό,τι λες στην πένα το γράφει
σκέπτεσαι θυμάσαι νομίζεις αγαπάς υπαγορεύεις.
Μερικά τα αποσιωπάς.
Όχι πως είσαι υποκριτής αλλά
λιγάκι σα να ντρέπεσαι που είναι τόσο λίγα
και σα να κομματιάζεσαι τόσα πολλά που είναι.
...
Κική Δημουλά
ORA SERRATA RETINAE
Προτιμώ να έρχομαι απ' τη σιωπή
για να μιλήσω. Να ετοιμάζω τη λέξη
με φροντίδα, για να φτάσει στην όχθη της
γλιστρώντας σα βουλιαγμένη βάρκα
ενώ της σκέψης η γραμμή
χαράζει την πορεία της.
Η γραφή είναι ένας ήρεμος θάνατος:
έγινε ο κόσμος φωτεινός και πλαταίνοντας
καίει για πάντα μια γωνιά του.
Valerio Magrelli
*μτφ: Μαρία Κασωτάκη
PUNJABA
Δεν θα μιλήσεις που κρυφή αναζήτησες γραφή όπως το θρύψαλο από λογαριασμό χαμένο που οδήγησε τα όντα στη γαλήνη χωρίς το μουσούδι τους να βρέξουν. Η ίδια απορία όπως παλιά που ζητούσες ψηφία για το τεντόπανο και την απόκριση και μιλιά δεν έβγαζε κανένας. Ψιθύριζες όπως σε όστρακο και η χάρη η απροσμέτρητη το διέσωζε αφού παιδί ακόμα τη γραφή συμπλήρωνες και την ανάγνωση. Έσμιγες τη λέξη σου με καθετί που σκέφτηκες ή άγγιξες και είχες να το λες για το πόσες πολλές μπόρεσες να μαζέψεις.
Μάξιμος Οσυρος
-Ποίηση,τ.6-
